3ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ που έχουν βιώσει σχολικό εκφοβισμό.
«…Πλέον δε νιώθω τίποτα. Νομίζω το έχω συνηθίσει. Δε στεναχωριέμαι ενώ πριν ένα χρόνο σπάραζα κάθε βράδυ. Τώρα δεν κλαίω, δε με νοιάζει. Το έχω αποδεχτεί .
Γιατί μου φέρονται έτσι και με μειώνουν συνέχεια; Δεν αξίζω; Δεν νοιάζεται κανείς για μένα; Μπορεί να μη με έχουν χτυπήσει αλλά μέσα μου νιώθω πως πεθαίνω.
Μόνο μία φορά με έσπρωξαν. Αντέδρασα ΝΑΙ!!!!
Αλλά μετά είχα τύψεις. Γιατί να την κάνω να πονέσει… και να γίνω σαν κι αυτή; Κάθε πρωί βάζω μια μάσκα και όλοι νομίζουν πως έχω την ιδανική ζωή. Το παράξενο είναι ότι όταν είμαι μόνη μου δεν κλαίω…Έχω συνηθίσει να προσποιούμαι ακόμα και όταν είμαι μόνη μου!!!!! Δε νιώθω τίποτα!!!
Άλλη Ανώνυμη ιστορία………
«…Σε όλους όσους έχω πει την εμπειρία μου -τη δική μου πλευρά της ιστορίας μου-μου έχουν πει πως δεν ήταν bullying. Πως ήμουν δραματική και πως ήταν απλώς παιδιά που έπαιζαν. Ακούστε κι έμενα όμως και μετά κρίνετε.
Δε θυμάμαι πώς άρχισε…. Τα περισσότερα παιδικά μου χρόνια τα έχω ξεχάσει!!!! Έχω μόνο μερικές αναμνήσεις που πότε έρχονται, πότε φεύγουν. Αυτό που θυμάμαι όμως ήταν πως ενώ αγαπούσα το σχολείο για τα μαθήματα, το μισούσα για τα άτομά του. Το έχουν παραδεχτεί αρκετοί, το τμήμα μου δεν ήταν καλό και εγώ απλά έτυχε να ήμουν εκεί…..
Το «φυτό»-εγώ δηλαδή-δεν είχα φίλους, όταν ήμουν μικρότερη ή μάλλον, για να το πω καλύτερα, στο σχολείο. Η κολλητή μου μετακόμισε όταν ήμουν επτά και σταματήσαμε να μιλάμε. Εκτός από τα περιπαικτικά -απαίσια σχόλια της τάξης μου- κάθε φορά που απαντούσα σωστά- ήταν και το ότι οι δάσκαλοι έκαναν τα στραβά μάτια. Μία μόνο φορά πήγα στο γραφείο του διευθυντή με ένα άλλο παιδί που μου έλεγε ονόματα που δεν αξίζει να ειπωθούν σε χαρτί και είχε ήδη συμβεί να μου πετάξουν αντικείμενα. Έφταιξα εγώ διότι «κάρφωσα τον φίλο τους».
Κάθε μέρα το σχολείο ήταν ένα βάσανο και ,προσωπικά, δεν πιστεύω ότι ήταν απλά «ένα αστείο». Πιστεύω ότι το να μη θυμάμαι τα περισσότερα είναι το καλύτερο!!!! Μπορεί να έχω ξεχάσει και κάτι πολύ χειρότερο. Εύχομαι να μη συμβεί τίποτα τέτοιο ξανά, εάν και μου φαίνεται αναπόφευκτο.
Ελπίζω με αυτά που λέω να ακουστώ επιτέλους κάπου άλλο, αν όχι εδώ. Για να υπάρξει μια μικρή ελπίδα να σταματήσει. Τώρα η κατάστασή μου στο Γυμνάσιο είναι καλή και δεν υποφέρω. Όμως ακόμη δεν ξέρω αν το δημοτικό άφησε κάτι μέσα μου που δεν θα έπρεπε. Μια μικρή αμφιβολία πως μπορεί να ήμουν κάποια άλλη άμα δεν συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο. Ήμουν απλά ένα παιδί !!!!!!»
Και κάποιες άλλες ακόμα……..
«…Μου έκαναν μπούλιγκ. Πρώτον επειδή ήμουν ΑΕΚ και δεύτερον επειδή ήμουν κοντός. Με κορόιδευε ένα παιδί , το κλώτσησα και το χτύπησα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του….»
«…Δεν είχα καμιά φίλη και στα διαλείμματα καθόμουνα μόνη μου. Με φωνάζανε «κρι-κρι» λόγω του ονόματός μου. Οι καθηγητές δεν έκαναν τίποτα…»
«…Πείραζαν ένα συμμαθητή μου συνεχώς για το βάρος του, τον σχολίαζαν μέχρι που έβαζε τα κλάματα. Νιώθω περήφανη για τον εαυτό μου που υποστήριξα τον συμμαθητή μου, αν και θεωρώ ότι αυτό έπρεπε να είναι αυτονόητο για όλους. Η διαφορά έρχεται από το άτομο και μετά από την κοινωνία…»
«..Κάθε μέρα πήγαινα σχολείο με φόβο και πολύ πολύ άγχος για το τι θα γίνει…»
«…Μην αφήνετε κανένα και τίποτα να σας προσβάλει για την εμφάνισή σας ή για οτιδήποτε άλλο. Ο κάθε άνθρωπος είναι ιδιαίτερος και ξεχωριστός. Αν όλοι οι άνθρωποι ήταν ίδιοι ο κόσμος μας θα ήταν πολύ βαρετός….»
«…Όλοι γύρω κοιτούσαν, φώναζαν και διασκέδαζαν με το θέαμα. Εγώ ήθελα να τους σταματήσω. Όμως φοβήθηκα ότι, αν τολμούσα να πάω κοντά τους, θα έδερναν εμένα και θα ήμουν εγώ το θύμα….»
«…Μια μέρα έκαναν μια ζωγραφιά που απεικόνιζε ένα αγόρι που το είχαν απομονώσει….»
«….Με τον καιρό μειώνονται, σωπαίνουν και σταματούν αλλά πάντα θα υπάρχει ο δισταγμός να κάνεις αυτό για το οποίο σε έκριναν είτε είχαν τέτοια πρόθεση είτε όχι….»
«…Μια ομάδα αγοριών κορόιδευαν ένα παιδάκι με μια ιδιαιτερότητα. Είχαν σταθεί όλοι μπροστά του και ρωτούσαν ποιος είναι πιο όμορφος, ενόσω έπαιρναν πόζες. Τον ρωτούσαν με ποιον θα ήθελε να κάνει κάτι και γελούσαν. Αυτό γελούσε χαρούμενα ενώ οι άλλοι ειρωνικά…»
«…Στο σχολείο παίζουν ξύλο αλλά δε με ενδιαφέρει και δε θέλω να εμπλακώ…»
«…Κάνω μποξ και μπορώ να τραυματίσω σοβαρά όποιον με πειράξει αλλά προτιμώ να μην το κάνω…»
«…Πονούσα αρκετά αλλά δεν είπα τίποτα….»
«…Δεν μπορώ να μιλήσω με ονόματα…»
«…Χτυπούσαν ένα παιδί επειδή ζήλευαν που έπαιρνε τόσο καλούς βαθμούς και τον αποκαλούσαν «φυτό»…»
«…Οι θεατές δεν κάνουν τίποτα γιατί, καθώς δεν έχουν βρεθεί ποτέ σε τέτοια θέση, δεν έχουν ενσυναίσθηση…»
«..Φοβούνται ότι ίσως μπλέξουν…»
«..Λεκτική βία σε ένα παιδί για τις μουσικές προτιμήσεις του…»
«..Κορόιδευαν ένα παιδί με νοητική υστέρηση. Εκείνη τη στιγμή δεν έκανα κάτι. Απλώς τους στραβοκοίταξα…»
«…Με τον αδερφό μου έχουμε μια σχέση αγάπης και μίσους. Επειδή αυτός έχει πιο πολύ μίσος από μένα, μερικές φορές αρχίζει στο άκυρο να με βρίζει και να με χτυπάει. Ο αδερφός μου χτυπάει και βρίζει τη μάνα μου και η μάνα μου του φωνάζει. Με λίγα λόγια στο σπίτι της μάνας μου γίνεται μερικές φορές του κακού χαμού…»
«…Δυο κορίτσια πάλευαν στη μέση του σχολείου. Όλο το σχολείο ήταν γύρω από αυτά. Φοβόμουν και ντρεπόμουν τόσο πολύ που δεν μπόρεσα να τα σταματήσω…»
«…Μου έκαναν μπούλιγκ στο δημοτικό, γιατί έτρωγα υγιεινά και αυτοί έτρωγαν τα «νόστιμα», τύπου μερέντα, κοτομπουκιές, κρουασάν και άλλα. Αυτοί έχουν πάρει κιλά ενώ εγώ όχι. Επίσης, με έλεγαν κατσαρίδα, άσχημη και με έκραζαν…»
«…Δεχόμουν κάποια περίοδο cyberbullying και μου έστελναν απειλητικά μηνύματα….»
«…Ένα πρωτάκι ενώ καθόταν μόνο του και διάβαζε του πήραν το βιβλίο και άρχισαν να το κοροϊδεύουν και να γελάνε μαζί του…»
«…Υπάρχουν παιδιά που επιλέγουν να είναι μόνα τους, γιατί τα πείραζαν. Υπάρχουν παιδιά που για πλάκα υποτιμούν άλλα. Πολλά αγόρια για πλάκα λένε σεξιστικά λόγια στα κορίτσια….»
«…Με βοήθησαν και με υποστήριξαν οι γονείς μου…»
«…Με κορόιδευαν για τη μουσική που άκουγα και έλεγαν πως είμαι περίεργη και γι’ αυτό τον λόγο θα ήμουν πάντα μόνη και δε θα είχα παρέες στο Γυμνάσιο…»
«..Με κορόιδευαν για το ύψος μου και γελούσαν…»
«..Μια συμμαθήτριά μου στο δημοτικό έβαλε κόλλα στην καρέκλα της δασκάλας και μετά έλεγε ότι το είχα κάνει εγώ…»
«…Μια μέρα είδα παιδιά σε κύκλο να χτυπούν ένα παιδάκι και εγώ σκεφτόμουν πώς θα ένιωθε εκείνο το παιδί…»
«…Κάποια κορίτσια πέρυσι είχαν φτιάξει μια ομαδική-ήμουν κι εγώ σε αυτήν- και αφορούσε ένα κορίτσι πολύ ευαίσθητο. Αυτή η ομαδική ήταν κρυφή και όσοι συμμετείχαν έκαναν σχέδια για να μην κάνει παρέα κανείς εκείνο το κορίτσι…»
«..Κοροϊδεύουν για το επώνυμο, το όνομα και μετά χτυπάνε…»
«…Έχω δει να κοροϊδεύουν ένα παιδί στον δρόμο για το χρώμα του δέρματός του…»
«…Ένας συμμαθητής μου με έλεγε «χωριάτισσα»…»
«…Αρνητικά σχόλια για τα κιλά μιας τραγουδίστριας. Από αυτήν όμως εγώ έμαθα να είμαι ο εαυτός μου και να μην αλλάξω. Μια φίλη μου λέει ότι το διαφορετικό είναι ξεχωριστό…»
«…Ένα παιδί που ήταν φίλος μου μαζί με άλλους με έδερναν .Αλλά εγώ τους έδειρα μαζί με άλλον φίλο μου που τον κορόιδευαν επειδή ήταν παχουλός…»
«..Έλεγαν πράγματα πίσω από την πλάτη μου…»
«..Με έλεγαν χοντρό και βαρέλι…»
«…Ανέβασαν ακατάλληλο υλικό για μια γνωστή μου στα social media..»
«…Έλεγε κάποιο παιδί για τα ρούχα κάποιου άλλου παιδιού ότι ήταν fake…»
«…Στο δημοτικό ήταν ένα αγόρι με προβλήματα ακοής, που δε μιλούσε εύκολα και ξεκάθαρα και γι’ αυτούς τους λόγους πολλά παιδιά το κορόιδευαν και δεν το έκαναν παρέα. Ήταν επίσης ένα κορίτσι το οποίο δεν είχε οικονομική άνεση και πολλά παιδιά το απομάκρυναν για διάφορους λόγους…»
«…Ένας συμμαθητής μου στο δημοτικό, επειδή ήμουν πολύ εσωστρεφής, με κορόιδευε και με χτυπούσε, με έβριζε και δεν είχα το θάρρος να το πω σε κανέναν. Εύχομαι να είχα μιλήσει νωρίτερα…»
«…Η κολλητή μου ανέβασε μια φωτογραφία μου και την είδε όλο το σχολείο. Αυτή η φωτογραφία δεν ήταν τόσο ωραία. Μια μέρα ένα παιδί πήγε να με πιάσει σε κάποιο ευαίσθητο σημείο και εγώ το έδειρα-πήγαινα και πολλές τέχνες-και δε μου το ξαναέκανε…»
«..Την ώρα της γυμναστικής ένας συμμαθητής μου με άγγιξε σε ένα μέρος του σώματός μου που δε θα έπρεπε και το είπα στη διευθύντρια…»
«…Ένα κορίτσι είδα να βάζει ένα κομμάτι χαρτί στο στόμα ενός άλλου κοριτσιού. Πήγα να τη σταματήσω και με έσπρωξε στα νερά. Άρχισα να κλαίω. Ήρθε όλη η τάξη και γελούσε με το κορίτσι που προσπάθησα να υπερασπιστώ. Πήγα στις τουαλέτες και δε βγήκα μόνο όταν χτύπησε το κουδούνι. Μετά με έβριζαν. Σχολίαζαν τα ρούχα μου, τα μαλλιά μου. Τα έκοψα φέτος…»
«…Παλιά με έφτυναν και μου πετούσαν πέτρες…»
«…Οι θεατές πρέπει ακόμα και στην περίπτωση που φοβούνται να επέμβουν .Έχω βρεθεί και εγώ στη θέση του θεατή αλλά συνήθως φοβάσαι και περιμένεις κάποιος άλλος να κάνει την κίνηση. Στην πραγματικότητα το ανώριμο της υπόθεσης είναι να θεωρείς κάποιον καρφί, επειδή προσπάθησε να επιβάλει την τάξη…»
«…Το πιο συγκλονιστικό ήταν ότι όλοι οι θεατές κάθονταν και γελούσαν και τραβούσαν βίντεο, ενώ τα κορίτσια ήταν έτοιμα να πιαστούν στα χέρια..»
«….Μην κοιτάς. Βοήθα! Μπορεί κάποια στιγμή να βρεθείς στη θέση του θύματος. Μάθε να σέβεσαι και να μπαίνεις στη θέση του άλλου. Μίλα: Μόνο εσύ μπορείς να αλλάξεις το αύριο. Μη φοβάσαι! Υπάρχουν άτομα που σε νοιάζονται και θα σε βοηθήσουν. Εσύ επιλέγεις! Είσαι οι επιλογές σου! Γι’ αυτό ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.ΜΙΛΑ!…»
Όσο μπορείς
Αρνήσου το άδικο
Φώναξε δυνατά στη βία
Γίνε βράχος για αυτόν που πονά.
Όσο μπορείς
Αγάπα τον άνθρωπο
Σεβάσου το διαφορετικό
Να εκτιμάς αυτόν που δε σου μοιάζει
Να τιμάς τον Άνθρωπο.
Κι αν όλα αυτά φαίνονται δύσκολα
Κι αν νομίζεις πως είσαι μικρός
Κι αν νιώθεις κάποιες φορές αδύναμος
“Όσο μπορώ” να σκέφτεσαι
Και να συνεχίζεις….
Αδαμαντία Μαστρακούλη,Γ2
