Ελισάβετ Μαραγκού
Η εποχή μας είναι η εποχή στην οποία το περιβάλλον είναι πιο καταστραμμένο από ποτέ. Κάθε μέρα όλο και περισσότερο η γη αργοπεθαίνει και είμαστε υπεύθυνοι γι αυτό. Χωρίς κανένα δικαίωμα αποφασίσαμε ότι μας ανήκει και ότι εμείς πρέπει να επιβληθούμε σε αυτήν. Από τότε η απληστία του ανθρώπου έχει εξαπλωθεί παντού: σε κάθε ζώο, σε κάθε δάσος, σε κάθε μορφή ζωής. Καταστρέφουμε τα πάντα για να πάρουμε αυτά που χρειαζόμαστε και έτσι καταλήξαμε σε ένα άρρωστο πλανήτη, μια μεγάλη γκρίζα τσιμεντούπολη.
Μήπως όμως υπάρχει τρόπος να σώσουμε τη γη κι εμάς μαζί; Υπάρχει τρόπος να πάρουμε πίσω τις απερισκεψίες τόσων γενιών; Η απάντηση είναι ναι, υπάρχει. Θα είναι δύσκολο, θα χρειαστεί πολλή προσπάθεια από όλους και δραματικές αλλαγές σε κάθε τομέα, αλλά είναι εφικτό να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο.
Η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι ο μεγαλύτερος και πιο βασικός παράγοντας της καταστροφής, οπότε το πρώτο και κυριότερο πρόβλημα που θα επιδιώξουμε να λύσουμε θα είναι αυτό. Ό,τι εφαρμόσαμε μέχρι τώρα δε φαίνεται να έχει φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όποια μέτρα προτάθηκαν δεν τηρούνται σωστά κι από όλους. Χρειάζονται μεγαλύτερες και πιο δραστικές παρεμβάσεις για να βελτιωθεί η κατάσταση. Θα πρέπει να επιβληθούν αυστηρότερα πρόστιμα στο μεγάλο κεφάλαιο και σε εταιρείες και βιομηχανίες, που το εκπροσωπούν. Σε αυτούς που ρίχνουν απόβλητα στη ξηρά ή στη θάλασσα και μολύνουν το περιβάλλον. Η επιβολή προστίμων θα πρέπει να είναι αυστηρή, ώστε να επιτευχθεί παραδειγματισμός και αποτροπή για τις υπόλοιπες βιομηχανίες που ακολουθούν την ίδια τακτική. Επιπλέον, ένας τρόπος που θα συμβάλλει στην προστασία του πλανήτη είναι να προσαρμόζονται τα αστικά περιβάλλοντα στη φύση και όχι το αντίθετο, να της αφήνουν, δηλαδή, περιθώριο να ανακάμψει. Χτίζοντας ολοένα και μεγαλύτερες πόλεις καταστρέφουμε μεγάλες εκτάσεις δασών. Η προσαρμογή λοιπόν των πόλεων στη φύση περιορίζει πολύ την καταστροφή της. Σίγουρα υπάρχουν και πολλοί άλλοι τρόποι για να γιατρέψουμε τη γη μας και ιδανικό θα ήταν να τους ακολουθήσουμε όλους, καθώς τα χρονικά περιθώρια για να αντιδράσουμε και να αλλάξουμε αυτήν την καταστροφική πορεία είναι πολύ λίγα.
Άννα Ιορδάνου
Η ανάπτυξη μεγάλων πόλεων καταλαμβάνει μέρος της γης στο οποίο παλαιότερα υπήρχε φυσικό περιβάλλον. Και αυτό, μαζί με άλλους βέβαια παράγοντες οδηγεί στην κλιματική κρίση, τις συνέπειες της οποίας ήδη βιώνουμε. Ξηρασία, υπερβολικά ζεστά καλοκαίρια, λιγότερα χιόνια, νεκρά ψάρια και τόσα άλλα…Η αύξηση της θερμοκρασίας, το λιώσιμο των πάγων, οι ανεξέλεγκτες πυρκαγιές και οι πλημμύρες είναι μόνο ένα δείγμα του τι πρόκειται να ακολουθήσει.
Ο άνθρωπος τα τελευταία χρόνια βλέποντας τη ζημιά που έχει προκαλέσει στη φύση και τις συνέπειες που βιώνει ο ίδιος στρέφεται προς την τεχνολογία, που μπορεί να βοηθήσει στην προστασία της. Η ανακύκλωση, η πράσινη ανάπτυξη, οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας αποτελούν παραδείγματα όπου πολιτισμός και φύση μπορούν να συνυπάρχουν.
Καθώς ο άνθρωπος έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι αν η φύση καταστραφεί κινδυνεύει κι ο ίδιος με αφανισμό πρέπει να αναθεωρήσει και μην είναι η ανάπτυξη του πολιτισμού εχθρική προς τη φύση. Πρέπει να επιλέξουμε την πρόοδο αλλά σε αρμονία με τη φύση.
Κωνσταντίνος Βασιλειάδης
Η σχέση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον δυστυχώς στις μέρες μας αποτελεί σχέση αντίθεσης. Όλα δείχνουν πως ο άνθρωπος δεν σέβεται καθόλου τη φύση. Έχουμε καταφέρει να προξενήσουμε την καταστροφή είτε με την ατμοσφαιρική ρύπανση είτε με τα επικίνδυνα χημικά απόβλητα, που μολύνουν τις θάλασσες και τα ποτάμια.
Η γη είναι το σπίτι μας και πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με σεβασμό. Εξ άλλου, όπως λέει και μια ινδιάνικη παροιμία: τη γη δεν την κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας αλλά τη δανειστήκαμε από τα παιδιά μας.
