Και όμως! Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των θαυμάτων. Και κάποτε το συγκλονιστικό θαύμα ενώπιον του οποίου ένιωθε δέος η ανθρωπότητα, δεν ήταν το μεταφυσικό αλλά η επιστήμη! Έτσι, κατά τη Βικτωριανή Εποχή, στην Αγγλία, τα Χριστούγεννα ήταν όχι ο εορτασμός της γέννησης του Θεανθρώπου αλλά ένας τιμητικός εορτασμός στο όνομα της επιστήμης.
Εκεί στο 19ο αιώνα, τα “παραδοσιακά” Χριστούγεννα φάνταζαν μια παρωχημένη παράδοση. Η ανθρωπότητα ζούσε στους φρενήρεις ρυθμούς της βιομηχανικής επανάστασης, η επιστήμη γνώριζε μια πρωτόγνωρη ανάπτυξη. Έτσι, η αίγλη των Χριστουγέννων ήταν συγκρίσιμη με την αίγλη της επιστημονικής προόδου. Και οι δυο γιορτές επικαλύφθηκαν.
1848. Ίσως η πιο επιτυχημένη παράσταση που ανέβηκε ποτέ στη Βρετανία ήταν η παντομίμα Blanchard’s Land of Light, μια διαδραστική θεατρική παράσταση όπου πρωταγωνιστής ήταν η προσωποποιημένη Επιστήμη.
Λέγεται πως ένας από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες όλων των εποχών, ο Κάρολος Ντίκενς, βάσισε την κορωνίδα του έργου του, τα χριστουγεννιάτικα παραμύθια του, στις σημειώσεις του επιστήμονα και εφευρέτη Μίκαελ Φάραντεϊ.
Όμως, το ειδύλλιο αυτό δεν κράτησε πολύ. Περί τα 1880, τα επιστημονικά Χριστούγεννα άρχισαν να δίνουν τη θέση τους και πάλι στα “Παλιά Χριστούγεννα”. Ο λόγος δεν είναι γνωστός, όμως κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι μελετούν το φαινόμενο ως ένα από τα πιο δηλωτικά για την ανθρώπινη φύση.
Ίσως γιατί τελικά, κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη να πιστεύει στα θαύματα… Ίσως γιατί υπερεκτιμήσαμε τον ορθό λόγο: χρειάζεται και συναίσθημα, χρειάζονται οι συγκινήσεις, η υπολογιστική λογική της επιστήμης, δεν μας αρκεί…