Ο εκφοβισμός πληγώνει – Μίλα, μη σωπαίνεις
Του Παντελή Τσινιά
Τα παιδιά δεν γεννιούνται για να φοβούνται. Δεν γεννιούνται για να ντρέπονται, να πληγώνονται ή να νιώθουν μόνα τους. Κι όμως, αυτό συμβαίνει σε πολλά σχολεία, σε πολλές τάξεις.
Ο εκφοβισμός είναι κάτι που βλέπουμε γύρω μας πιο συχνά απ’ όσο νομίζουμε. Είναι όταν κάποιος γελάει με κάποιον άλλο, τον κοροϊδεύει, τον σπρώχνει, τον βρίζει, τον φωνάζει, τον απειλεί ή τον απομονώνει. Είναι όταν κάποιος νιώθει ότι δεν ανήκει κάπου, ότι δεν είναι αρκετός ή ότι φταίει. Κανένα όμως παιδί δεν φταίει επειδή είναι διαφορετικό ή ήσυχο ή αφηρημένο ή ευαίσθητο.
Μερικές φορές ο εκφοβισμός δεν φαίνεται. Δεν έχει φωνές, ούτε σπρωξίματα. Είναι τα ψιθυρίσματα πίσω από την πλάτη σου. Τα βλέμματα. Η αδιαφορία. Το ότι δεν σε διαλέγουν ποτέ για ομάδα. Όλα αυτά πληγώνουν. Πολύ.
Αν έχεις δεχτεί εκφοβισμό, να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος. Μίλα σε κάποιον. Μίλα δυνατά. Γιατί το να ζητήσεις βοήθεια δεν είναι αδυναμία – είναι θάρρος.
Κι αν εσύ έχεις κοροϊδέψει ή φωνάξει κάποιον, σκέψου: πώς θα ένιωθες εσύ στη θέση του;
Ας κάνουμε όλοι μαζί το σχολείο μας ένα μέρος όπου ο καθένας θα νιώθει ασφάλεια, αποδοχή και σεβασμό. Γιατί αυτό αξίζει σε κάθε παιδί.
