Κουβαλάει στις αποσκευές του όλη την ανθρωπότητα.
Είναι ο πατέρας μου, ο γιος μου, ο παππούς μου, ο θείος μου.
Είναι το παιδί από τη Χιροσίμα.
Σκύβω και του φιλώ τα πόδια με σεβασμό και αγάπη!!!

Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό μόλις είδα την εικόνα ήταν πόσο κακοί μπορεί να είναι κάποιοι άνθρωποι για να κακοποιούν μικρά και ανήμπορα παιδιά. Αυτό το παιδί ξέρει τι θα πει κακουχίες και γι αυτό πρέπει να το σεβόμαστε και να το αγαπάμε σαν τον εαυτό μας.

Στη θέση αυτού του παιδιού θα μπορούσε να βρισκόταν ο καθένας από εμάς και για αυτό όπως κι εμείς θα θέλαμε κάποιος να σταθεί δίπλα μας σε αυτή τη δύσκολη θέση πρέπει κι εμείς να τον βοηθήσουμε και να του χαρίσουμε στέγη, τροφή, νερό και λίγη αγάπη.

Κάθε πρόσφυγας χρειάζεται στήριξη τώρα που έχει χάσει τα πάντα από τη ζωή του και νιώθει αδύναμος και άχρηστος. Επίσης, αν βοηθήσουμε τώρα αυτούς τους ανθρώπους μπορεί αν  βρεθούμε στη θέση τους στο μέλλον και γίνουμε κι εμείς πρόσφυγες, αυτοί θα θυμούνται τη βοήθεια που τους είχαμε προσφέρει τότε και θα μας ανταποδώσουν το καλό που τους κάναμε.

Γι αυτό πιστεύω πως πρέπει να βοηθάμε τον συνάνθρωπό μας όπως μπορεί ο καθένας!!!!