Στις μέρες μας, είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο τα νέα παιδιά και, κυρίως οι έφηβοι να ασχολούνται με τα αθλήματα. Μάλιστα, σημαντικός αριθμός αυτών των παιδιών ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό. Ο αθλητισμός και ο πρωταθλητισμός είναι δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες.
Ο απλός αθλητισμός έχει στόχο να ψυχαγωγήσει τους εφήβους, να τους μάθει πειθαρχία, όπως επίσης και έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Ο πρωταθλητισμός από την άλλη, παρόλο που στηρίζεται στις αρχές του αθλητισμού αποσκοπεί σε κάτι περισσότερο από λίγες ώρες ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Οι αθλητές του πρωταθλητισμού θέτουν υψηλούς στόχους και έχουν μεγάλες προσδοκίες. Η συμμετοχή σε Πανελλήνια, Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρωταθλήματα, απαιτεί ατέλειωτες ώρες προπόνησης, αφοσίωση καθώς και αμέτρητες θυσίες. Όταν στοχεύεις σε μετάλλια και διακρίσεις, οι βόλτες με τους φίλους και οι έξοδοι με τους συμμαθητές περιορίζονται. Τα απογεύματα που η παρέα βγαίνει βόλτα οι αθλητές αυτοί οφείλουν να είναι στην προπόνηση.
Η πίεση που ασκεί ο πρωταθλητισμός στα νεαρά παιδιά είναι τεράστια. Ο ελεύθερος χρόνος είναι ελάχιστος. Όταν η καθημερινότητα των παιδιών αυτών περιέχει εφτά ώρες σχολείο το πρωί, φροντιστήρια και ξένες γλώσσες το μεσημέρι και το απόγευμα δύο ή και τρεις ώρες προπόνηση, δεν υπάρχει ώρα για ξεκούραση. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται θέληση, για να μπορέσει ένα παιδί να αντεπεξέλθει σ’ αυτόν τον καθημερινό αγώνα.
Ασχολούμαι με την κολύμβηση και το πόλο από τεσσάρων χρόνων και με τον πρωταθλητισμό από τα δέκα μου. Δεν είναι σπάνιο να βλέπω παιδιά στα αποδυτήρια να κλαίνε από το άγχος και την κούραση. Δεν είναι λίγα τα παιδιά που δυσκολεύονται να αποδώσουν στην προπόνηση και στον αγώνα μόνο και μόνο, επειδή φοβούνται ότι δεν είναι αρκετά καλοί. Σ’ αυτό το περιβάλλον είναι δύσκολο να βρεις έναν αληθινό φίλο και κάποιον που να σε νοιάζεται. Ο καθένας προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για τον εαυτό του χωρίς να νοιάζεται, αν αυτό θα βλάψει τον συμπαίκτη ή τον συναθλητή του.
Τέλος, οι συνθήκες της προπόνησης και του αγώνα δεν είναι πάντα δίκαιες. Υπάρχουν παιδιά που, επειδή είναι πιο κλειστά και συγκροτημένα, δεν τους δίνεται η απαραίτητη προσοχή. Είναι σύνηθες, λοιπόν, στον πρωταθλητισμό να προωθούνται παιδιά που έχουν λιγότερο ταλέντο από άλλα, απλά και μόνο επειδή έχουν ”το μέσο”. Έτσι, πολλές φορές αθλητές που το αξίζουν πραγματικά μένουν πίσω και εν τέλει τα παρατάνε.
Σε μια καθημερινότητα, η οποία είναι γεμάτη άγχος και ανταγωνισμό είναι λίγοι αυτοί που αντέχουν μέχρι το τέλος. Αυτό που πρέπει να έχουν στο μυαλό τους όλοι οι αθλητές είναι, αν αξίζει τελικά όλη αυτή η πίεση και το άγχος για ένα αποτέλεσμα που δεν είναι πάντα δίκαιο.
Μπουλούκη Μαρινέτα,Γ3
