Συνέντευξη από τη δασκάλα Πηνελόπη Κάππου
Ερ. Κυρία Πόπη είστε η μόνη δασκάλα από το σημερινό σύλλογο διδασκόντων που γνωρίζει λεπτομέρειες για την ιστορία του σχολείου μας. Θέλετε να μας πείτε πως ήταν η αρχική μορφή του σχολείου μας;
Το κτίριο στο οποίο στεγαζόταν το σχολείο μας βρίσκεται ακόμη και σήμερα στην οδό Βύρωνος 6. Ήταν ένα παλιό συνεργείο αυτοκινήτων που είχε μετατραπεί στοιχειωδώς σε σχολείο. Οι αίθουσες ήταν πολύ μικρές σαν δωμάτια σπιτιού. Το χειμώνα υπήρχε σόμπα πετρελαίου σε κάθε τάξη. Τις κρύες μέρες μέχρι να επιτευχθεί η κατάλληλη θερμοκρασία στην αίθουσα υπήρχε αναστάτωση καθώς οι αναθυμιάσεις από την σόμπα ήταν έντονες. Δεν υπήρχε ηχομόνωση με αποτέλεσμα να προσπαθούμε όλοι να μιλάμε χαμηλόφωνα για να μην ενοχλούμε τους υπόλοιπους. Ο μέγιστος αριθμός μαθητών ήταν 15 ανά τάξη λόγω περιορισμένου χώρου.
Ερ. Πού έκαναν διάλειμμα τα παιδιά;
Δεν υπήρχε προαύλιο. Το διάλειμμα γινόταν μέσα στο συνεργείο.
Ερ. Μέχρι πότε μείνατε σ’αυτό το σχολείο;
Σταδιακά άρχισε να αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών και δε χωρούσαμε πια όλοι στο συγκεκριμένο κτίριο. Τότε αποφασίστηκε να χρησιμοποιούμε τις αίθουσες διδασκαλίας ενός ιδιωτικού σχολείου που βρισκόταν λίγα μέτρα πιο μακριά. Για να μην υπάρχουν διαμαρτυρίες κάθε 6 μήνες αλλάζαμε κτίριο ώστε και τα παιδιά που βρίσκονταν στο συνεργείο να μεταφέρονται έστω για μικρό χρονικό διάστημα σε σχολικές αίθουσες με καλύτερες συνθήκες μάθησης. Όλη αυτή η κατάσταση διήρκησε μέχρι το 1994, όπου ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων αποφάσισε να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες για τους ίδιους και για τους μαθητές τους. Βγήκαμε όλοι μαζί στους δρόμους με πλακάτ, δάσκαλοι, γονείς, μαθητές και απαιτούσαμε το αυτονόητο.
Μετά από χρόνιες προσπάθειες και με την συμβολή του Δήμου Αγ. Αναργύρων τα καταφέραμε και μας παραχωρήθηκε το παρόν οικόπεδο από το 301 στρατόπεδο, ώστε να χτιστεί το σημερινό μας σχολείο.
Ερ. Η μορφή του σχολείου είναι η ίδια με εκείνης της εποχής;
Το νέο μας σχολείο ήταν ιδιαίτερα πρωτοπόρο για τα δεδομένα της εποχής. Σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελεί το σχολείο του μέλλοντος. Κάποια από τα αρχικά σχέδια δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Για παράδειγμα το υπόγειο που βρίσκεται από τη μεριά της οδού Φλέβας έχει σχεδιαστεί για γυμναστήριο-εστιατόριο που όμως δε λειτούργησε ποτέ. Παρόλα αυτά τα περισσότερα κομμάτια από τα αρχικά σχέδια υλοποιήθηκαν. Για την εποχή εκείνη ήταν πρωτόγνωρο να υπάρχουν ξεχωριστές αίθουσες για πληροφορική, εικαστικά, μουσική, θεατρικό παιχνίδι. Όλες οι αίθουσες από τότε είναι εφοδιασμένες με projector και laptop, υπάρχει σε κάθε αίθουσα μίνι σαλονάκι και κάθε παιδί έχει το δικό του ντουλαπάκι. Στο χώρο που στεγάζεται το νηπιαγωγείο ήταν εργαστήρια Πηλού, φωτογραφίας κ.α. Η υλικοτεχνική υποδομή ήταν τέτοια ώστε επιλέχθηκε το σχολείο μας να είναι ανάμεσα στα 28 πιλοτικά σχολεία στην Ελλάδα που εφαρμόζουν καινοτόμες μεθόδους διδασκαλίας.
Η λαχτάρα μου για καλύτερες συνθήκες διδασκαλίας ήταν τόσο μεγάλη ώστε από τη στιγμή που ήρθα στο νέο κτίριο το λάτρεψα. Ασχολούμαι προσωπικά με τον κήπο του σχολείου από την πρώτη μέρα λειτουργίας του. Νιώθω χαρά να τον φροντίζω καθ’ όλη τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων. Αγαπώ την κάθε πετρούλα του. Αυτό το σχολείο το νιώθω σαν το σπίτι μου.
