Ανακάλυψη: Βρέθηκε μαζί με άλλα σπαράγματα το 1829 στη δυτική πλευρά των ερείπιων του ναού της Ολυμπίας από τους Γάλλους Ζαν Λεόν Ζοζέφ Ντυμπουά και Γκιγιώμ-Αμπέλ Μπλουέ. Το 1830 μεταφέρθηκε στο Παρίσι, όπου τοποθετήθηκε στο Μουσείο του Λούβρου ως δωρεά της τότε ελληνικής βουλής.
Περιγραφή: Είναι από πάριο μάρμαρο. Από το ανάγλυφο διατηρείται μεγάλο μέρος των σωμάτων του Ηρακλή και του ταύρου, ενώ λείπουν το κεφάλι του ταύρου, οι βραχίονες του Ηρακλή και τμήματα του ανάγλυφου από την δεξιά κάτω γωνία. Διακρίνουμε τον Ηρακλή που με το αριστερό του χέρι έχει πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα και του στρίβει το κεφάλι, ενώ στο δεξί κραδαίνει το ρόπαλο.
Ιστορική τοποθέτηση: Ο Παυσανίας αναφέρει στην περιγραφή του ναού της Ολυμπίας ότι η μετόπη του Ηρακλή με τον ταύρο της Κρήτης ήταν τοποθετημένη στον οπισθόδομο του ναού. Είναι έργο του Καλλιτέχνη του ναού της Ολυμπίας και χρονολογείται στα 460 π.Χ.
