Ταξίδι στα δωμάτια των συμμαθητών μας

Γεια σας αγαπητοί αναγνώστες,

είμαστε η Νάνσυ και η Κατερίνα και σήμερα θα μιλήσουμε για την εμπειρία μας από  το διαδικτυακό μάθημα. Μία μέρα του Νοέμβρη, λοιπόν, η κατάσταση με τον κορωνοϊό χειροτέρεψε και αποφασίσθηκε να κλείσουν τα σχολεία και να κάνουμε τηλεκπαίδευση. Να μη πηγαίνουμε δηλαδή στο σχολείο μας και να κάνουμε, μάθημα στο σπίτι από τον υπολογιστή, εκπαίδευση από απόσταση.

Το πρώτο που χρειαζόμασταν ήταν ο κατάλληλος εξοπλισμός , υπολογιστές , tablet , μικρόφωνα …….. Αλλά αν έχεις και αδέρφια τα θέλεις όλα διπλά ή τριπλά. Και αφού τα βρήκαμε και ετοιμαστήκαμε και μας έστειλαν οι δάσκαλοι τους συνδέσμους και περιμέναμε να  δούμε πως θα είναι τελικά αυτό το μάθημα από το δωμάτιο μας , δεν λειτούργησε το WebEx! Δεν ακούγαμε, δεν βλέπαμε, δεν συνδεόμασταν, ακούγαμε με διακοπές! Στην αρχή απογοητευτήκαμε, τόσο δύσκολα και βαρετά θα είναι; Εμείς πάντως πεισμώσαμε και βρήκαμε λύση  και μετά τις 17:00 που δεν ήταν οι υπόλοιποι συνδεδεμένοι, εμείς το Γ2, κάναμε μάθημα! Πολύ δυσκολευτήκαμε την πρώτη μέρα και κουραστήκαμε. Το ίδιο είπε και η μαμά μας που  πήγαινε μία σε εμάς και μια στα αδέρφια μας  για να μας βοηθήσει .

Την επόμενη μέρα το μάθημα συνεχίστηκε με δυσκολίες λόγω του υπερφορτωμένου δικτύου, διακοπές και δυσκολία στη σύνδεση. Δάσκαλοι, μαθητές και γονείς να προσπαθούν και να στέλνουν μηνύματα! Ας πει κάποιος την κυρία να μας δεχθεί, κυρία με ακούτε, κυρία με βλέπετε; Δεν σας ακούω, δεν σας βλέπω! Κλείστε τα μικρόφωνα ακούγεται θόρυβος! Λίγος χρόνος για το μάθημα, αρκετές δυσκολίες, καλή διάθεση από όλους! Η δασκάλα και οι συμμαθητές μας δεν ήταν στο διπλανό θρανίο αλλά  ήταν σε παραθυράκια και βλέπαμε μερικούς στην οθόνη κάθε φορά, χωρίς μάσκα. Μάθαμε ότι μπορείς να γράφεις και στo chat για να λες κάτι που θέλεις αλλά εμείς γράφαμε μηνύματα στους φίλους μας και η δασκάλα είπε ότι καλό είναι να γραφούμε μόνο για το μάθημα. Πάντως στην τάξη αν σηκωθείς και βγεις έξω όλοι θα το καταλάβουν στην ηλεκτρονική τάξη μπορεί να μην το καταλάβει και κάνεις και μόνο όταν θα σε ρωτήσουν και δεν θα απαντήσεις θα καταλάβουν ότι δεν παρακολουθείς.

Και σχετικά γρήγορα προσαρμοστήκαμε! Οι δυσκολίες παρέμεναν όπως και τα μηνύματα και συχνά δεν ακούγαμε ή δεν είχαμε εικόνα αλλά προσπαθούσαμε δάσκαλοι και μαθητές να κάνουμε το μάθημα μας. Μάθημα που για μαθήματα όπως τα εικαστικά και η γυμναστική ήταν ακόμα πιο δύσκολο να γίνουν  από απόσταση. Η δασκάλα μας ήθελε να μας βλέπει όλους και  πρότεινε το Ζοοm  για την τάξη μας ώστε να μπορούμε να έχουμε ανοιχτές πάντα τις κάμερες και να έχουμε συνέχεια επαφή.

Μας άρεσε πάρα πολύ που η κυρία μας έλεγε ότι κάνουμε ταξίδι στα δωμάτια των συμμαθητών μας. Μας άρεσε πολύ  που πριν το μάθημα συζητούσαμε σαν να ήμασταν όλοι μαζί στην τάξη και λέγαμε τα νέα μας και ότι μας απασχολούσε. Μας άρεσε που γνωρίσαμε τα ζωάκια των συμμαθητών μας και τα αγαπημένα τους παιχνίδια! Μας άρεσαν οι παρουσιάσεις! Δεν ήταν όμως όπως από κοντά! Δεν νιώθαμε την ίδια ζεστασιά, την ίδια επαφή! Μας έλειπαν οι συμμαθητές μας, το σχολικό, να περιμένουμε τις  φίλες μας  το πρωί στην τάξη, το σχολείο μας, το κουδούνι, να μπορούμε να μιλάμε στους συμμαθητές μας και να παίζουμε!

Αν πάντως μας ρωτούσαν είμαστε σίγουρες ότι όλα τα παιδιά θα επιλέγαμε την κανονική μας τάξη και όχι την ηλεκτρονική! Εμάς δε μας  άρεσε η εξ αποστάσεως εκπαίδευση γιατί δεν βλέπαμε τους συμμαθητές μας και τη δασκάλα μας. Όμως πια πηγαίνουμε στο σχολείο και αυτό μας αρέσει γιατί βλέπουμε τις φίλες μας και τη δασκάλα μας!

Νάνσυ Πεχλιβανίδη, Κατερίνα Φαρμάκη, Γ΄2 τάξη