Η ανταποκρίτρια του περιοδικού μας επικοινώνησε με τη Φιόνα, μια χελώνα καρέτα καρέτα από τη Ζάκυνθο.
Κατερίνα : Γεια σας κυρία Φιόνα, έχω ακούσει πολλά για εσάς! Θα θέλαμε όμως να μάθουμε περισσότερα όλοι οι μαθητές της Τετάρτης Δημοτικού του 2ου σχολείου Πεύκων και οι αναγνώστες του περιοδικού μας.
Φιόρα : Με μεγάλη μου χαρά να σε απαντήσω σε ό,τι θέλεις κορίτσι μου!
Κατερίνα : Ποια είναι η ιστορία σας;
Φιόρα : Είμαστε είδος πολύτιμο και καταγωγή από ξακουστή γενιά δεινοσαύρων. Οι Αρχαίοι Έλληνες μας είχαν σε τέτοια εκτίμηση που και σε νόμισμα μας είχαν βάλει. Αυτά όμως παλιά! Σήμερα έχουμε πολλά προβληματάκια .
Κατερίνα: Για πέστε μας, ποια προβλήματα αντιμετωπίζετε σήμερα.
Φιόρα : Αρκετά συχνά δεν βρίσκουμε μια ήσυχη παραλία για να γεννήσουμε τα αυγά μας. Άλλες φορές πάλι εκεί που ξεκουραζόμαστε έρχονται κάποιοι περίεργοι που δεν κρατούν τους τύπους, δήθεν για να μας θαυμάσουν! Οι βαρκάρηδες μας περικυκλώνουν με τα σκάφη τους για να γίνουμε θέαμα στους τουρίστες . Η τροφή μας λιγοστεύει σιγά σιγά και άλλα πολλά …
Κατερίνα: Πολύ προβληματίζομαι με όσα ακούω !
Φιόρα : Ευτυχώς όμως που οι άνθρωποι δημιούργησαν στον κόλπο του Λαγανά στη Ζάκυνθο το Εθνικό θαλάσσιο πάρκο για να μπορούμε να είμαστε πιο προστατευμένοι και ήσυχοι.
Κατερίνα : Πες μας περισσότερα για τις θαλάσσιες χελώνες.
Φιόρα: Είμαστε ταξιδιάρες. Μας αρέσει να κολυμπούμε σε καθαρές θάλασσες και να τρώμε αστερίες, μέδουσες, ακόμα και όστρακα. Ταξιδεύουμε στις θάλασσες της Μεσογείου και επιλέγουμε τις καλύτερες όταν είναι να γεννήσουμε. Μια στις τέσσερις καρέττα καρέττα γεννιούνται στον κόλπο του Λαγανά. Εκεί γεννήθηκα και εγώ .Την άνοιξη περίπου τον Μάρτη η μαμά γνωρίζει τον μπαμπά. Τον Μάιο η μαμά βγαίνει στην παραλία και γεννάει περίπου 120 αβγά που τα τοποθετεί σε έναν αβγοθάλαμο από άμμο που σκάβει μόνη της. Μετά από δυο μήνες βγήκα και εγώ με τα αδέλφια μου. Και ακολουθούμε το δρόμο προς τη θάλασσα με οδηγό το φως του φεγγαριού.
Κατερίνα : Και είναι δύσκολο να φτάσετε στη θάλασσα;
Φιόρα: Πολύ δύσκολο! Συχνά μπερδευόμαστε από τα φώτα των ξενοδοχείων !Κινδυνεύουμε από τα κάστρα και τις λιμνούλες στην άμμο , τα ποντίκια και τους γλάρους , και φυσικά όταν μπούμε στη θάλασσα από τα μεγαλύτερα ψάρια. Μόνο 1 στα 1000 χελωνάκια επιβιώνει!
Κατερίνα : Απίστευτο! Μες τη θάλασσα όμως και όσο μεγαλώνετε δεν έχετε πολλούς εχθρούς!
Φιόρα : Νομίζεις! Τα προβλήματα στη θάλασσα τα δημιουργείται κυρίως εσείς οι άνθρωποι!
Κατερίνα: Δηλαδή;
Φιόρα: Με τα σκάφη, τα δίχτυα ψαρέματος και τα σκουπίδια. Άσε που οι σακούλες στη θάλασσα μοιάζουν με μέδουσες και κινδυνεύουμε να τις φάμε.
Κατερίνα : Θέλετε να μας πείτε κα Φιόρε τι μπορούμε να κάνουμε για να σας βοηθήσουμε;
Φιόρα : Λοιπόν, όταν είστε στη θάλασσα, ξαπλώστρες, πετσέτες, ομπρέλες όλα κοντά στη θάλασσα. Στα πίσω μέρη της παραλίας που είναι πιο στεγνά και ζεστά αφήστε μας να κάνουμε τις φωλιές μας. Πριν τη δύση του ηλίου να φεύγετε από την παραλία. Και τα σκουπίδια βρε παιδιά να τα μαζεύετε! Και μη χρησιμοποιείτε αυτοκίνητα, μηχανάκια και ό,τι άλλο σας φωτίσει ο θεός για να κάνετε τη βόλτα σας στην παραλία. Γιατί η άμμος γίνεται σκληρή και δεν μπορούμε να σκάψουμε για να φτιάξουμε φωλιές.
Κατερίνα : Ευχαριστούμε πολύ! Ακούσαμε με πολύ ενδιαφέρον ότι μας είπατε, ενημερωθήκαμε και προβληματιστήκαμε!
Φίορα: Ευχαριστώ που με ακούσατε! (Αχ! τα είπα και ξεθύμανα….)
Φαρμάκη Κατερίνα, Δ΄2 τάξη
Πηγές: Εθνικό Πάρκο Ζακύνθου (http://www.nmp.zak.org)
