Το Σεπτέμβριο είχα την ευκαιρία να πάω στην Αθήνα και να επισκεφτώ το Αττικό ζωολογικό πάρκο. Αυτό βρίσκεται λίγο πιο έξω από την Αθήνα, στα Σπάτα. Άνοιξε τον Μάιο του 2000, αρχικά ως Ορνιθολογικό πάρκο έχοντας την τρίτη μεγαλύτερη συλλογή πουλιών στο κόσμο. Σήμερα, φιλοξενεί περίπου 2.000 ζώα από 290 διαφορετικά είδη και καταλαμβάνει μία τεράστια έκταση. Είναι το πιο όμορφο και οργανωμένο ζωολογικό πάρκο της Ελλάδας και ήμουν πολύ ενθουσιασμένη που επιτέλους θα πήγαινα .
Μόλις μπήκα μέσα με τους γονείς και τον αδερφό μου, μία κυρία μας έδωσε έναν χάρτη που έδειχνε που βρισκόταν το κάθε ζώο και μας είπε πως σε λίγη ώρα θα άρχιζε η πτήση των πουλιών. Εμείς πρώτα είδαμε τα φλαμίνγκο, μετά τις χελώνες, τα τροπικά πουλιά και τα οικόσιτα ζώα.
Τότε, η μαμά μου είπε πως άρχιζε η πτήση των πουλιών. Προχωρήσαμε προς το μέρος που γίνονταν. Ήταν ένας εξωτερικός χώρος οπού οι θεατές κάθονταν σε κερκίδες και μία κυρία με άλλα δύο άτομα μας έδειχναν πολλά πουλιά. Μας έλεγαν το τι τρώνε, το πού ζούνε και πολλές άλλες πληροφορίες για αυτά. Πιο πολύ από όλη την πτήση των πουλιών μου άρεσε όταν ένα πουλί πέταξε έξω από τον χώρο της επίδειξης. Τότε, οι δύο φροντιστές, άρχισαν να το κυνηγάνε και ο ένας από αυτούς παραπάτησε και έπεσε μέσα σε έναν σκουπιδοτενεκέ. Όλοι γελάσαμε πάρα πολύ.
Μετά, πήγαμε να δούμε τους λεμούριους όμως δυστυχώς αυτό δεν γίνονταν λόγο κορωνοιού. Εγώ, είπα στους γονείς μου να δούμε τις φώκιες. Πήγαμε και ήμασταν πάρα πολύ τυχεροί γιατί εκείνη την ώρα τις τάιζαν. Οι φροντιστές πετούσαν τα ψάρια στο αέρα και οι φώκιες πηδούσαν και τα έπιαναν. Ύστερα που έφυγαν οι φροντιστές, οι φώκιες έπαιζαν στο νερό με μία μπάλα που υπήρχε εκεί.
Τα ζώα που μου έκαναν περισσότερο εντύπωση ήταν οι Ασιατικοί ελέφαντες. Στην αρχή δεν φαίνονταν, γιατί ήταν μέσα σε ένα κτίριο με ζωγραφιές στους τοίχους. Όταν βγήκαν έξω, ήρθαν προς τα εμάς και κάποιοι φροντιστές μας είπαν πως το θηλυκό ήταν έγκυος και ότι σε λίγες ημέρες θα γεννούσε. Εντυπωσιάστηκα από το μέγεθος των ελεφάντων και από την παιχνιδιάρικη συμπεριφορά τους.
Καθώς προχωρούσαμε ακούσαμε μια κυρία να λέει ότι άρχιζε το τάισμα της καμηλοπάρδαλης. Πλησιάσαμε και είδαμε ένα ζευγάρι ατόμων να ταΐζουν μια καμηλοπάρδαλη. Πήγαμε, περιμέναμε πολύ ώρα στην σειρά για να την ταΐσουμε και εμείς. Όταν ήρθε η σειρά μας πήραμε από ένα φύλλο μαρουλιού ο καθένας και ανεβήκαμε πάνω σε μία εξέδρα. Στάθηκα σε ένα σημάδι στο πάτωμα που μου έδειξε μια κυρία και η καμηλοπάρδαλη ήρθε προς τα εμένα, πήρε το μαρούλι από το χέρι μου και με έγλυψε λιγάκι. Ήταν μια εντυπωσιακή εμπειρία!
Μετά συνεχίσαμε να περπατάμε και είδαμε ένα μωρό ρινοκεράκι και την μαμά του δίπλα. Ήταν νεογέννητο. Καθίσαμε λίγη ώρα και το είδαμε να πίνει γάλα από την μαμά του. Ήταν πολύ γλυκό!
Ύστερα, πήγαμε στα ερπετά. Εκεί είδαμε σαύρες, χαμαιλέοντες, πολλά φίδια και δύο αλιγάτορες που έφταναν το 1,5 μέτρο. Τρόμαξα με ένα μεγάλο φίδι που έφτανε τα 3,5 μέτρα. Στη συνέχεια προχώρησα προς έναν αλιγάτορα που έμοιαζε να κοιμάται αλλά πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά μου. Εγώ τρόμαξα πολύ και φύγαμε από εκεί.
Είδαμε πάρα πολλά ζώα: λιοντάρια, τίγρεις, ζέβρες, τον γίγαντα μυρμηγκοφάγο, μαϊμούδες, καμήλες, πιγκουίνους, ιπποπόταμους και άλλα που τα έβλεπα μέχρι τότε μόνο στα βιβλία και στην τηλεόραση. Αν και περπατούσαμε πολλές ώρες άξιζε τον κόπο γιατί το θέαμα ήταν μοναδικό. Μακάρι να ήταν πιο κοντά μας ώστε να το επισκεπτόμασταν πιο συχνά! Ελπίζω όσοι πάτε να περάσετε το ίδιο καταπληκτικά όσο πέρασα και εγώ!!!
Παναγιώτα Αργυρώ Μάντζιου, Δ΄1 τάξη
