Μια ξεχωριστή εμπειρία έζησαν οι μαθητές του σχολείου μας την Τετάρτη 5 Μαρτίου, όταν επισκεφτήκαμε στον Πειραιά το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη και παρακολουθήσαμε ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στην Ποίηση. Εισηγητές του προγράμματος «Από τον Καβάφη και τον Cummings στον Λεξ» ήταν οι ηθοποιοί, Γιώτα Φέστα και Λάμπρος Γραμματικός, οι οποίοι μέσα από ένα βιωματικό εργαστήρι επανασύστησαν την ποίηση στα παιδιά όχι σαν κάτι παρωχημένο, σκονισμένο και πληκτικό αλλά ως έναν ζωντανό οργανισμό, ο οποίος μεταμορφώνεται μαζί με την κοινωνία, που τη γεννά και συνομιλεί μαζί της. Οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με την υψηλή Τέχνη της Ποίησης, πήραν στα χέρια τους κείμενα, ανακάλυψαν τα εργαλεία της έκφρασης, όξυναν τη φαντασία τους και έκαναν ένα πέρασμα από τον Καβάφη, τον Ποιητή της «εσωτερικής διαδρομής και του ανεκπλήρωτου» στον Λεξ, έναν από τους πιο επιδραστικούς Έλληνες ράπερ της σύγχρονης εποχής, που μετέτρεψε τον θυμό της νέας γενιάς σε ποίηση. Παρά το γεγονός ότι εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως αυτούς τους δύο τους χωρίζει ένα αγεφύρωτο χάσμα, ωστόσο, υπάρχει μία κοινή παράμετρος που τους ενώνει: η αυθεντικότητα. Έτσι, η εσωτερική αναζήτηση του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη συναντά τη σκληρή ρεαλιστική αφήγηση του ΛΕΞ. Ο Αλεξανδρινός ποιητής με τους ιστορικούς και φιλοσοφικούς υπαινιγμούς του, την ειρωνεία και τη βαθιά υπαρξιακή αγωνία προλειαίνει το έδαφος για τους δηκτικούς στίχους του Λεξ, οι οποίοι αποτυπώνουν εύστοχα τη σκληρή σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και καταγράφουν με απόλυτη αμεσότητα την καθημερινότητα των αστικών κέντρων, την κοινωνική ανισότητα, την ελπίδα και την απόγνωση της νεολαίας.
Και οι δύο, λοιπόν, δημιουργοί έχουν ως κοινό παρονομαστή την Αλήθεια τους χωρίς εξωραϊσμούς και συμβιβασμούς! Είναι γεγονός ότι η ποίηση ως ζωντανός οργανισμός εξελίσσεται, μεταμορφώνεται και δεν έχει σταθερή μορφή. Ωστόσο, πάντα ενυπάρχει στον ποιητή η ίδια ανάγκη: να εκφράσει τον κόσμο όπως τον ζει, να καταγράψει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του και με όχημα την ποιητική του τέχνη και το ιδιαίτερο ύφος του, εισβάλλει και αντηχεί στις ψυχές των ανθρώπων. Και ίσως αυτό να είναι το νόημα της ποίησης: η γέφυρα που μας συνδέει με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Οι μαθητές στο συναρπαστικό αυτό ταξίδι των 90 λεπτών έγιναν μια συμπαγής ομάδα και ράπαραν άναρχες ρίμες, που συμπυκνώνουν τα συναισθήματα των γενιών που ασφυκτιούν αλλά παράλληλα, μέσα από ηχογραφημένες απαγγελίες από τους ίδιους δημιουργούς, από τρίτους αλλά και από τους ίδιους τους εαυτούς τους ανακάλυψαν τη μαγεία της Ποίησης…
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης «Όσο μπορείς»
ΛΕΞ «Τίποτα στον κόσμο»
Φωτεινή Χαρδαλιά
Φιλόλογος
