«Θέλω να πεθάνω εκεί στο Κάστρο (Ηράκλειο), το χώμα της Κρήτης έφτιασε το αίμα μου – αυτό θέλω να το πιει…»
Σαν σήμερα 5 Νοεμβρίου 1957, κηδεύεται στον Μητροπολιτικό Ναό του Ηρακλείου, στον Καπετάν Μηνά όπως τον έλεγε ο πατέρας του, ο Καπετάν Μιχάλης, που κάθε Κυριακή πήγαινε εκεί να ευλογήσει ο Άγιος τα άρματα του.
Ασκητής, μαγείρευε Δευτέρα και έτρωγε ως το Σάββατο από το ίδιο φαγητό, αδύνατος, πετσί και κόκαλο, δούλευε τόσο πολύ που έλεγες «πώς διάολο αντέχει αυτός ο άνθρωπος; ούτε ένα λεπτό δεν πήγαινε χαμένο, χωρίς δουλειά;» Κατάφερε, με τη σπάνια εργατικότητά του να αποδώσει 100% παραπάνω απ” όσο μπορεί να ήταν προικισμένος. Πολύ λίγοι πέτυχαν να αξιοποιήσουν τον εαυτό τους περισσότερο απ” όσο αυτός…».
Στην Αίγινα, όταν περνούσε από τα γεμάτα καφενεία και έβλεπε να παίζουν τάβλι ή χαρτιά, γινόταν έξαλλος «Ε, κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις!»
Η γυναίκα του, Ελένη, δακτυλογράφησε την «Οδύσσεια» με τους 33.333 στίχους 7 φορές, κατά πολλούς το καλύτερο του έργο, περιέχει περισσότερες από 5.000 λέξεις πολλές δεν υπάρχουν σε κανένα Νεοελληνικό λεξικό, τις πήρε από το στόμα του κόσμου για να τις διασώσει.
Τους πάντρεψαν στον Ναό του Αγίου Γεωργίου Καρύτση στην Αθήνα μετά από 20άχρονο δεσμό ο Άγγελος και η Εύα Σικελιανού. Μάλιστα ο Νίκος ξέχασε τις βέρες, οπότε ο Άγγελος και η Εύα έβγαλαν τις δικές τους και τις πέρασαν στα δάχτυλα τους! «Είμαι μια ηλεκτρική συσκευή και η Ελένη το ηλεκτρικό ρεύμα. Αν κοπεί το ρεύμα, χάθηκα…».
Ο «διαφθορέας των νέων» είναι ο πιο πολυδιαβασμένος σύγχρονος Έλληνας, κανένας από τους δύο νομπελίστες ποιητές μας δεν έχει τόσο πολύ μεταφρασθεί και διαβασθεί ανά την υφήλιο όσο ο Καζαντζάκης, σε παραπάνω από 41 γλώσσες και διαλέκτους, έγινε Οσκαρικές ταινίες, θεατρικά έργα, βιβλία τσέπης, best seller, πίσω σε μεγάλη απόσταση ο Καβάφης σε 29 γλώσσες!
«Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά!»
Στο μυθιστόρημα «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»: Ο Μανωλιός στον παπα-Φώτη: «- Πώς πρέπει να αγαπούμε το Θεό, γέροντα μου; » – Αγαπώντας τους ανθρώπους, παιδί μου. – Και πώς πρέπει να αγαπούμε τους ανθρώπους; – Μοχτώντας να τους φέρουμε στο σωστό δρόμο. – Και ποιος είναι ο σωστός δρόμος; – Ο ανήφορος παιδί μου.» (Χρήστος Τριάντος) 
.
