των μαθητών, αποφοίτων και φοιτητών πρακτικής άσκησης του 1ου Εσπερινού Γενικού Λυκείου Θεσσαλονίκης
Εισαγωγικό Σημείωμα:
Θα υπάρχει πάντα, μια αόρατη κλωστή για τους πολλούς, αλλά χρυσή και τόσο πολύτιμη για όλους εμάς, που περάσαμε έστω και για λίγο, είτε ως εκπαιδευτικοί είτε ως μαθητές, από το ιδιαίτερο αυτό σχολείο, το 1ο Εσπερινό ΓΕΛ Θεσσαλονίκης!
Το «τρένο» που μας φιλοξενεί, ελπίζουμε να συνεχίσει την αέναη πορεία του στον χρόνο, αφήνοντας κάθε Ιούνη τους τελειόφοιτους κ παίρνοντας κάθε Σεπτέμβρη νέους μαθητές!
Κάποιοι από αυτούς μπορεί να είναι πρώην χρήστες, τρόφιμοι φυλακών, άστεγοι, άνεργοι, με σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλοδαποί, ομογενείς, πρόσφυγες, παράτυποι μετανάστες… Μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, δηλαδή.
Πρόκειται για μια ιδιαίτερα δύσκολη πορεία, γεμάτη εμπόδια… Πολλοί δεν αντέχουν τη σωματική κούραση, το άγχος της καθημερινότητας, τις οικονομικές δυσκολίες κ σταματούν τη φοίτηση τους από τους πρώτους μήνες…
Για όσους όμως συνεχίζουν, διαμορφώνεται μια σχέση ζωής τόσο με τους εκπαιδευτικούς όσο και με τους συμμαθητές τους, μια οικογενειακή υπόθεση με σχέσεις που φυσικά έχουν διάρκεια στον χρόνο.
Φυσικά, όπως συμβαίνει και μέσα σε κάθε οικογένεια, υπάρχουν όλα…
Στιγμές αγάπης, δημιουργίας, συνεργασίας, έντασης, αμφισβήτησης, όλα!
Όλα αυτά όμως, μας ενώνουν…
Όλα αυτά είναι η ηθική ανταμοιβή όσων εργαζόμαστε στο 1ο Εσπερινό ΓΕΛ Θεσσαλονίκης.
Για όλους αυτούς τους λόγους και για ακόμη περισσότερους που δεν αναφέρονται λόγω οικονομίας χώρου και χρόνου, η Πολιτεία οφείλει να ακούσει τις φωνές των μαθητών και αποφοίτων των Εσπερινών Σχολείων, να τους υποστηρίξει. Να στηρίξει δηλαδή τα Εσπερινά Σχολεία και να συνεχίζει να δίνει μία δεύτερη ευκαιρία σε όσους θέλουν να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους!
Είναι δικαίωμά τους…
Είναι υποχρέωσή μιας ευνομούμενης Πολιτείας να στηρίζει τους αδύναμους.
Ας δούμε λοιπόν, τις καταπληκτικές μαρτυρίες μαθητών και αποφοίτων μας και το πώς η φοίτηση αυτή επέδρασε θετικά στην όλη τους ζωή…
Κατερίνα Πετρίδου, μαθήτρια της Γ Λυκείου
Τα τελευταία χρόνια που φοιτώ στο 1ο Εσπερινό Λύκειο Θεσσαλονίκης, είναι μια εμπειρία που δύσκολα περιγράφεται με λίγες λέξεις. Είναι ένα ταξίδι γεμάτο προκλήσεις, στιγμές κόπωσης, αλλά και μικρές νίκες που μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω…
Στην αρχή, ο φόβος και η ανασφάλεια κυριαρχούσαν. Θα τα καταφέρω; Θα αντέξω το διάβασμα μετά από μια κουραστική μέρα; Όμως, σιγά-σιγά, η σχολική ζωή έγινε κάτι περισσότερο από υποχρέωση. Έγινε μια ευκαιρία, να ονειρευτώ ξανά.
Στη σχολική αίθουσα, συνάντησα ανθρώπους με διαφορετικές ιστορίες, αλλά με έναν κοινό στόχο, τη γνώση. Υπήρχαν μέρες που η κούραση ήταν αβάσταχτη, αλλά μια κουβέντα από έναν συμμαθητή, ένα χαμόγελο από έναν καθηγητή, μια επιτυχία σε ένα διαγώνισμα ήταν αρκετά για να με κάνουν να συνεχίσω.
Και τα συναισθήματα; Ανάμεικτα… Υπάρχει περηφάνια για όσα έχω καταφέρει, συγκίνηση για τις φιλίες που δημιουργήθηκαν, άγχος για το αύριο, αλλά και ελπίδα, πως κάθε μέρα που περνάει με φέρνει πιο κοντά στους στόχους μου…
Το Εσπερινό Λύκειο δεν είναι απλώς ένα σχολείο, είναι μια δεύτερη ευκαιρία, μια υπενθύμιση πως ποτέ δεν είναι αργά να παλέψεις για τα όνειρά σου και γι’ αυτό, παρά τις δυσκολίες, θα το θυμάμαι πάντα με αγάπη!!
Νίκος Παγγοζίδης, μαθητής Γ Λυκείου
Τα τελευταία δύο χρόνια στο 1ο Εσπερινό Γενικό Λύκειο ήταν ένα ταξίδι γεμάτο προκλήσεις και ανάμεικτα συναισθήματα.
Ξεκίνησα με φόβο και ελπίδα, όμως βαθιά μέσα μου βασίλευε η σιγουριά ότι θα τα καταφέρω.
Υπήρχαν στιγμές αμφιβολίας, κούρασης και φυσικά ικανοποίησης όταν ξεπερνούσα τις όποιες δυσκολίες. Οι συμμαθητές και οι καθηγητές έπαιξαν υποστηρικτικό και ενθαρρυντικό ρόλο με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Πέρα από τη μάθηση και τη γνώση των εκπαιδευτικών βιβλίων, ήταν και μια ευκαιρία για αυτογνωσία και εκτίμηση μικρών στόχων.
Σήμερα νιώθω ευγνωμοσύνη και περηφάνια καθώς αυτή η εμπειρία με έκανε πιο δυνατό και έτοιμο να συνεχίσω τα επόμενα βήματά μου.
Ανέστης Κεχαγιόγλου, μαθητής Β Λυκείου
Είναι πολύ καλό το Λύκειο και τα περνάω πολύ καλά !
Ζαχαρένια Προδρομίδου, απόφοιτη
Τέσσερα υπέροχα χρόνια, τέσσερα αξέχαστα χρόνια, έκανα το όνειρο μου πραγματικότητα ευχαριστώ όλους τους καθηγητές μου!!!!!!
Μαρία Μαγδαλασίδου, απόφοιτη
Ευχαριστώ όλους τους καθηγητές μου για τα υπέροχα χρόνια που μου χάρισαν!
Ανδριανή Μπαλάφα , απόφοιτος και πτυχιούχος ΑΠΘ
Διαβάζοντας το κείμενο σας κυρία Αθηνά θυμάμαι τα χρόνια που πέρασα στο 1ο Εσπερινό Γενικό Λύκειο Θεσσαλονίκης, με πολλή συγκίνηση. Γιατί, πέρα από τις γνώσεις που αποκτήσαμε και μας οδήγησαν σε δρόμους και εμπειρίες πρωτόγνωρες, μέσα στο σχολείο κατακτήσαμε και νέες, δημιουργικές, ανθρώπινες σχέσεις όπως επίσης και φιλίες με συμμαθητές και καθηγητές που κρατούν ακόμα.
Βέβαια, εκείνη η εμπειρία που έχει την μεγαλύτερη αξία είναι η προτροπή των καθηγητών μας: «ν΄ ανοίξετε τα φτερά σας ακόμα περισσότερο, χωρίς να σκέφτεστε ότι η ηλικία δεν βοηθάει«. Η δύναμη και η πίστη σε σένα που αποκτάς μέσα από τον διάλογο, που γίνεται με τους εκπαιδευτικούς νιώθεις ότι τελικά θα φτάσεις τον όποιο στόχο βάλεις.
Σήμερα, έχουμε τη χαρά πως τα περισσότερα άτομα από το τμήμα μας που δώσαμε πανελλαδικές και περάσαμε στο Πανεπιστήμιο, να έχουμε πάρει τα πτυχία μας. Επίσης κάποια άτομα είχαν την γενναιότητα όχι μόνο να τελειώσουν μία πανεπιστημιακή σχολή, αλλά και να ξεκινήσουν νέους στόχους όπως να επιλέξουν κάποιο μεταπτυχιακό.
Με λίγα λόγια όλη αυτή η διαδρομή ήταν ένα όμορφο ταξίδι γνώσης.
Υ.Σ.: Αγαπάμε το 1ο ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ!!
Καραμάνης Μιχαήλ, απόφοιτος
Τέσσερα χρόνια αξέχαστα!!!!!!!!!!Μακάρι να ήταν άλλα τόσα.
Εύα Παρασκευοπούλου, απόφοιτη
Υπέροχοι καθηγητές! Απλοί και ταπεινοί!!
Δώρα-Μαρία Τερζάκη, απόφοιτη
Εγώ αυτό το σχολείο το αγάπησα και έζησα καλύτερες στιγμές από το πρωινό σχολείο που πήγαινα στα 16. Αν μας δινόταν η ευκαιρία να ξαναγυρίσουμε στα μαθητικά του θρανία, είμαστε πολλοί που θα το ξανακάναμε.
Στάθης Σιμερίδης Τελεορίδης ,απόφοιτος και πτυχιούχος Βιολόγος του ΑΠΘ που έκανε και την πρακτική του άσκηση στο σχολείο
«Παιδαγωγική Επάρκεια» πήρα αργότερα, όντας φοιτητής στο Πανεπιστήμιο, για να διδάξω. Στο Λύκειο ολοκληρώσαμε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Βέβαια τα Εσπερινά Λύκεια και ειδικά αυτό το υπέροχο κτίριο που βρίσκεται στον πεζόδρομο της Ικτίνου, δεν περιγράφεται! Η εμπειρία βέβαια είναι μοναδική, όπως και κάθε εμπειρία που σε φέρνει κοντά με άλλους ανθρώπους που λίγο πολύ είστε σ” ένα κοινό σημείο ή ξεκινάτε κάτι από εκεί που το αφήσατε, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Φυσικά και για διαφορετικούς λόγους βρίσκονται συχνά και τα άτομα στο Λύκειο και με διαφορετικούς σκοπούς. Πάντως, η σχολική εμπειρία, με όλες τις νοσηρότητες που έχει και σε παλαιότερα χρόνια ίσως και χειρότερα, παραμένει από τις ομορφότερες. «Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ” αλλάζω με τίποτα», που λέει και το τραγουδάκι της Άννας!
Μαριάννα Γκόρα, απόφοιτη
Πέρασα υπέροχα μακάρι να γινόταν να πήγαινα ξανά.
Ζαχαρούλα Χριστίνα Τσολάκη, απόφοιτη, σπουδάστρια – βοηθός παιδαγωγών πρώιμης παιδικής ηλικίας
Σε αυτό το σχολείο πέρασα πολύ ωραία και εγώ θα γυρνούσα άμα γινόταν… Μου έχει λείψει! Ήταν υπέροχοι όλοι, τόσο οι καθηγητές όσο και οι καθηγήτριες.
Μας αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή που ήρθαμε!!!
Άξιοι!!
Charlotte Venardou, απόφοιτη
Μακάρι να έκανα και τα 4 χρόνια στο λύκειο της Ικτίνου. Όσο άλλαζα τόπους διαμονής και σχολεία τόσο καταλάβαινα την μοναδικότητα των εκπαιδευτικών του 1ου Εσπερινού ΓΕΛ Θεσσαλονίκης.
Όσα ευχαριστώ και να πω είναι λίγα. Εκεί αναθεώρησα τον εαυτό μου, ανακάλυψα πτυχές που πίστευα πως δεν είχα. Πήρα εκτός από γνώση αυτοεκτίμηση κι αυτό γιατί βάζετε ψυχή, και τον προσωπικό σας χρόνο. Δυστυχώς δεν το συνάντησα ούτε στο ελάχιστο, στα τέσσερα άλλα Εσπερινά που γνώρισα. Κι ευτυχώς έζησα για 2 χρόνια την εμπειρία της Ικτίνου. Τι να πρώτο θυμηθώ, τις φωτοτυπίες φτιαγμένες από τα χέρια σας, το επίπεδο γνώσεων εφάμιλλο των πρωινών ΓΕΛ ή τις παραστάσεις θεατρικές και μουσικές; Μου λείπει η παρέα σας κυρία Αθηνά Φουντούκη! Μου λείπει η λάμψη στα μάτια από την αγάπη για το αντικείμενο του κυρίου Κώστα Κουτρουμπάκη, μου λείπει η ενέργεια της κυρίας Εύας Μιμιλίδου, μου λείπει ο κύριος Στέλιος Γαλανομάτης, μου λείπει, μου λείπει….Μόνο η αγάπη για όλους σας δεν μου λείπει, γιατί έχει κατασταλάξει στην καρδιά και στο μυαλό μου!
Χρήστος Δουβαλής, απόφοιτος, φοιτητής
Αν και απόφοιτος τεχνικού λυκείου αποφάσισα το 2017 να γραφτώ στο ιστορικό αυτό νυχτερινό λύκειο ξέροντας ότι τα επόμενα 2 χρόνια θα δοκιμαζόταν η υπομονή μου, μιας και τα πρωινά δούλευα.
Αντιθέτως ανακάλυψα ένα φιλόξενο χώρο χωρίς την πίεση των ημερησίων λυκείων, με καθηγητές που μετέδιδαν αυτό για το οποίο ήταν εκπαιδευμένοι ανεξαρτήτου κατεύθυνσης.
Φιλίες που έμειναν μέχρι και σήμερα (και μάλλον θα μείνουν).
Το άξιο αναφοράς είναι οτι είδα διαφορά στον εαυτό μου πέρα από το πτυχίο γενικού λυκείου που απέκτησα.
Η είσοδος στο πανεπιστήμιο ήταν μια μεγάλη εμπειρία και ανεπανάληπτη θα έλεγα (κρυφό όνειρο).
Στο σύνολο, ως εμπειρία ήταν ότι πιο θετικό έζησα στα χρόνια που πέρασαν.
Parthena Papadopoulos, απόφοιτη
Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου!!! Εκπληρώθηκε το όνειρο μου να τελειώσω την δευτεροβάθμια εκπαίδευση για λόγους εξέλιξης στη δουλειά μου!!! Έδωσα εξετάσεις και πέρασα Τεχν. Γεωπονίας όμως δεν είχα τη δυνατότητα να συνεχίσω!! Αυτή η εμπειρία στο 1ο εσπερινό λύκειο Θεσσαλονίκης θα μου μείνει αξέχαστη, μαζί με πολλές και ωραίες αναμνήσεις από καθηγητές και μαθητές!!! Έχουμε μείνει φίλοι 4 ever & ever!!!
Μαρία Κατατζιόβαλη, απόφοιτη
Ονομάζομαι Καρατζιόβαλη Μαρία και είμαι απόφοιτος του 1ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΓΕΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ..
(η Μαρία έκανε και την πρακτική της στο σχολείο μας. Ήρθε στη Β΄ Λυκείου. Είχε μείνει μεταξεταστέα ανάμεσα στα άλλα μαθήματα και στη ΧΗΜΕΙΑ!!)
Είμαι μητέρα τριών παιδιών. Στο χωριό που μεγάλωσα δεν υπήρχε δυνατότητα φοίτησης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έκανα οικογένεια αλλά είχα πάντα ένα θαμμένο όνειρο. Αυτό το όνειρο πήρε σάρκα και οστά στο εσπερινό λύκειο της Ικτίνου. Θυμάμαι την πρώτη μέρα της φοίτησης μου πήγα με αφάνταστη ανασφάλεια και φόβο χλευασμού για την ηλικία μου. Αυτό όχι μόνο καταρρίφθηκε αλλά η αυτοπεποίθηση μου μεγάλωσε και πίστεψα στον εαυτό μου. Όλοι οι καθηγητές ήταν δίπλα μου εντός και εκτός εκπαιδευτικού ωραρίου. Έγιναν ένα κομμάτι της ζωής μου αλλά και της ψυχής μου θα έλεγα. Τους αγαπώ πολύ και δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που με βοήθησαν να καταφέρω. Έδωσα πανελλήνιες χωρίς να κάνω καθόλου φροντιστήριο. Πέρασα στο ΑΠΘ στο Τμήμα Χημείας. Αποφοίτησα ακριβώς στα τέσσερα χρόνια. Έκανα την πρακτική μου για το διδακτικής επάρκειας στο λύκειο στο οποίο αποφοίτησα. Ήταν πολύ συγκινητικό για μένα αυτό. Τώρα είμαι ιδιοκτήτρια εργαστηρίου. Το στενό της Ικτίνου θα είναι για μένα ιερό μέρος. Ελπίζω και εύχομαι να συνεχιστεί αυτό το έργο, γιατί για μένα είναι έργο και να δίνεται η ευκαιρία σε εργαζόμενα άτομα και άτομα που δεν μπόρεσαν να σπουδάσουν να υλοποιήσουν το όνειρο τους. Από ψυχής και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ στους καθηγητές μου, για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπο μου.
Κβασνίκοβα Μαρίνα, απόφοιτη, φοιτήτρια Δημοσιογραφίας ΑΠΘ
Λέγομαι Κβασνίκοβα Μαρίνα, ξεκίνησα να εργάζομαι από το γυμνάσιο και αυτό με δυσκόλεψε να παρακολουθώ τα μαθήματα στο πρωινό λύκειο, σε ηλικία 20 χρονών ήρθα στο πρώτο εσπερινό λύκειο για να μπορέσω να πάρω το απολυτήριο λυκείου. Ήταν τέσσερα υπέροχα χρόνια με εξαιρετικούς καθηγητές που έκαναν την παράδοση των μαθημάτων μια ευχάριστη απογευματινή εμπειρία. Οι συμμαθητές μου οι περισσότεροι ήταν άνθρωποι 30-60 ετών άνδρες και γυναίκες οι οποίοι πράγματι πήγαιναν στο σχολείο για να μάθουν. Για να αποκτήσουν το απολυτήριο τους γιατί δεν τα κατάφεραν για διάφορους λόγους σε νεότερη ηλικία παρά το γεγονός ότι είχαν παιδιά, εργασία, μια απαιτητική καθημερινότητα… ήταν ενεργοί μαθητές, με όνειρα και στόχους για μελλοντική εξέλιξη. Ήταν μία αξέχαστη εμπειρία. Με ενθάρρυνε να δώσω πανελλήνιες εξετάσεις. Πάντα είχα τους καθηγητές μου να μου λένε «να δώσεις πανελλήνιες! Το εσπερινό λύκειο σου προσφέρει δυνατότητες και ευκαιρίες να περάσεις στο Πανεπιστήμιο». Δεν το είχα καταλάβει μέχρι που το έκανα! Με το ξέσπασμα της πανδημίας έμεινα πάλι άνεργη οπότε αποφάσισα να δώσω πανελλήνιες με αποτέλεσμα να περάσω στη σχολή Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο! Ήταν ένας μακρύς δρόμος, τώρα είμαι 30 ετών και ετοιμάζω την πτυχιακή μου εργασία. Ανυπομονώ να κάνω την ορκομωσία μου!
Θέλω να ευχαριστήσω το εσπερινό γενικό λύκειο τις καθηγήτριες και τους καθηγητές μου για την προσφορά και την πίστη τους στους μαθητές τους!
Χάρη στους τρόπους τους με ενθάρρυναν και πολλούς άλλους να πιστέψουν στις δυνατότητες τους και σε ένα καλύτερο αύριο!
Αχιλλέας Αναγνώστου, απόφοιτος, φοιτητής στο τμήμα Αγωγής και Φροντίδας στην Πρώιμη Παιδική Ηλικία
Αν σχολείο, είναι τα κτίρια, αισθάνομαι τυχερός, μιας και το δικό μου, 1ο Εσπερινό ΓΕΛ Θεσσαλονίκης, Ικτίνου 5, είναι ιστορικό, χτισμένο επί κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου, θεμελιωμένο από τον τότε υπουργό παιδείας Γεώργιο Παπανδρέου, ψηλοτάβανο, ευρύχωρο, φωτεινό, με τα μεγάλα ψηλά παράθυρα ολόγυρά του, σωστό αριστούργημα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής μιας άλλης περασμένης εποχής.
Αν οι καθηγητές, είναι το σχολείο, είχα, έναν προς έναν, κάποιους από τους καλύτερους που μπορεί να υπάρχουν, (σίγουρα υπάρχουν κι αλλού, εδώ όμως σε συγκέντρωση) με όλη τη σημασία της λέξης «δάσκαλος», «καθηγητής», «άνθρωπος», «ευσυνείδητος» και τόσα άλλα πλείστα λεξικά λήμματα, ταυτοχρόνως εν ενεργεία, να παίρνουν αξία καθώς λειτουργούν μπροστά στα μάτια μας. Ελπίζω, σε κάτι, κάπου, κάποτε, έστω λίγο, κάπως, να τους μοιάσουμε.
Αν σχολείο είναι οι συμμαθητές, έζησα τα ομορφότερα μαθητικά χρόνια με τους δικούς μου, συγκεκριμένους, γνώρισα νιώθω, τα καλύτερα παιδιά, τρία χρόνια, μαζί, με τις
υπέροχες στιγμές μας, τις δύσκολες, τις εξαιρετικές, εντός και εκτός (και επί τα αυτά), μάθαμε τόσα και τόσα, μαζί, συμφιλιωθήκαμε, σχεδόν αδελφοποιηθήκαμε μαζί. Με όσα συνεπάγεται κάθε υποχρεωτική συνύπαρξη ανθρώπων, εννοείται, διαφορετικών σε όλα τα επίπεδα. Τους συμμαθητές μου δεν τους αλλάζω με καμία δελεαστική χρονομηχανή, τον εαυτό μου ναι, αν μπορούσα, θα άλλαζα πολύ. Όλοι διαμορφωθήκαμε ευαγώς, ανεβήκαμε το σκαλί, κάναμε βήματα εμπρός, λάβαμε κάποιοι και την τιμή να περάσουμε στο Πανεπιστήμιο, δικαιώσαμε όλοι, πάντως, τις προσδοκίες μας, με τον τρόπο του ο καθένας, βρεθήκαμε όλοι, στους επιτυχώς αποβιβασθέντες, της όμορφη αυτής πνευματικής διαδρομής, της σχολικής μας ζωής (παντοτινή φοίτηση η ζωή, αναμφίβολα, δεν υπάρχει, όσο υπάρχουμε, αποφοίτηση).
Αν λοιπόν σχολείο, είναι η ζωή, η άρρηκτη, η μία και μοναδική, η σχολική, δική μου διαδρομή, από τα πλέον αγαπημένα αναπόσπαστα αποσπάσματά της, όπως λέει κι ο στιχουργός Βαγγέλης Κωνσταντινίδης, «όποιο κομμάτι της ζωής μου και να δω, πάντοτε ήσουν ότι είχα πιο γλυκό», σχολείο μου Εσπερινό, 1ο ΓΕΛ, αγαπητό.
Άννα Τεπεκίδου, απόφοιτη
Τα καλύτερα μου χρόνια, οι καλύτεροι καθηγητές!
Παναγιώτης Κουτσουρίδης, απόφοιτος, φοιτητής του Ιστορικού Αρχαιολογικού ΑΠΘ
Η απόφαση μου να περάσω την πόρτα του 1ου Εσπερινού Γενικού Λυκείου Θεσσαλονίκης ήταν δύσκολη, όχι μόνο επειδή πλησίαζα τα εβδομήντα μου χρόνια, αλλά και γιατί ύστερα από καρκίνο του λάρυγγα και αφαίρεσή του δεν μπορούσα να μιλήσω.
Όμως πολύ γρήγορα όλοι μου οι φόβοι ξεπεράστηκαν.
Το 1ο Εσπερινό Λύκειο Θεσσαλονίκης δεν είναι απλώς ένας χώρος μάθησης, αλλά ένας φάρος ευκαιριών για όσους θέλουν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα, ανεξαρτήτως ηλικίας ή συνθηκών.
Στο συγκεκριμένο Εσπερινό ΓΕΛ γίνεται μια εξαιρετική δουλειά που δεν βλέπουν την διδασκαλία ως τυπική υποχρέωση, αλλά ως λειτούργημα. Οι καθηγητές είναι δίπλα στους μαθητές με κατανόηση, υπομονή και ουσιαστική στήριξη, προσαρμόζοντας την διδασκαλία στις ανάγκες μας και βοηθώντας να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο.
Για μένα, η φοίτηση σ΄ αυτό το σχολείο είναι μια εμπειρία ζωής. Με βοήθησε να ξαναβρώ την αυτοπεποίθηση μου, να αποκτήσω νέες γνώσεις και κυρίως, να πιστέψω πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Χάρη στην υποστήριξη των καθηγητών και το φιλικό περιβάλλον του σχολείου, μπόρεσα να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα και να γίνω φοιτητής στη φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ, στο Ιστορικό Αρχαιολογικό.
Η εκπαίδευση δεν έχει όρια και το σχολείο αυτό είναι απόδειξη ότι με θέληση, υποστήριξη και σκληρή δουλειά, όλα είναι δυνατά. Οι καθηγητές εδώ δεν προσφέρουν απλώς γνώσεις, αλλά δημιουργούν ένα περιβάλλον ενθάρρυνσης και ελπίδας. Γι΄ αυτό θέλω να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσοι συμβάλλουν στο σπουδαίο αυτό έργο του συγκεκριμένου σχολείου.
Όταν ένα σχολείο λειτουργεί με μεράκι και αγάπη για τους μαθητές του η γνώση γίνεται προσιτή για όλους.
Ευχαριστώ από καρδιάς το 1ο Εσπερινό Λύκειο και τους εκπαιδευτικούς του, που μου έδωσαν την ευκαιρία να συνεχίσω το ταξίδι της μάθησης και να ονειρεύομαι ξανά.
Ποτέ δεν είναι αργά για κανέναν!!!
Τζένη Τσίμπου απόφοιτη, πτυχιούχος ΑΠΘ
1ο Εσπερινό Γενικό Λύκειο, κομβικός σταθμός στη ζωή μου!
Τέσσερα χρόνια, γεμάτα εμπειρία, αγωνία, να ανταπεξέλθω στην καθημερινότητα, αλλά και γνώση ανεκτίμητη, έδωσε φως στη ζωή μου, είδα τη ζωή από άλλη οπτική.
Μου έδωσε την δυνατότητα να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στο πανεπιστήμιο και να πάρω το πτυχίο της φιλολόγου.
Οι καθηγητές σπουδαίοι δάσκαλοι, μας στήριζαν, μας εμψύχωναν με τα λόγια τους και το παράδειγμα τους.
Το εσπερινό έχει την ιδιαιτερότητα αυτή, επτά πάρα τέταρτο, χτυπάει το κουδούνι και δέκα και τέταρτο σχολάμε. Αυτές οι ώρες, κάνουν το σχολείο να μας ενώνει, να γινόμαστε μια οικογένεια, να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς, στους καθηγητές μας, είναι αξιέπαινοι, ευσυνείδητοι μαχητές στο καθήκον τους.
Συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους δεν έχουν απολυτήριο Λυκείου, να μην διστάσουν ούτε στιγμή, αυτό που θα τους δώσει το εσπερινό Λύκειο, δεν θα μπορέσει να τους το αναπληρώσει, τίποτε άλλο!!!
Χρύσα Καλτσόγιαννου, φοιτήτρια χημικού ΑΠΘ: (πρακτική άσκηση στο 1ο Εσπερινό ΓΕΛ Θεσσαλονίκης)
Η επιθυμία μου να αποκτήσω διδακτική επάρκεια, προκειμένου να έχω τη δυνατότητα να ασχοληθώ στο μέλλον με την εκπαίδευση, με οδήγησε σε αυτό το ταξίδι. Αυτό που δεν περίμενα ήταν το πόσο βαθιά θα με επηρέαζε αυτή η εμπειρία. Το συγκεκριμένο σχολείο το επέλεξα επειδή βρίσκεται σε κεντρικό σημείο, κοντά στο σπίτι μου, γεγονός που το έκανε ιδιαίτερα βολικό για μένα. Επιπλέον, η επιλογή ενός εσπερινού λυκείου ήταν ιδανική, καθώς μου επέτρεπε να προσαρμόσω την πρακτική μου στο απαιτητικό πρόγραμμα της σχολής μου, με τα πρωινά εργαστήρια και μαθήματα, δίνοντάς μου τη δυνατότητα να παρακολουθώ τα μαθήματα απογεύματα.
Από την πρώτη στιγμή, το σχολείο με υποδέχτηκε με θέρμη. Η καθηγήτρια που με καθοδήγησε σε όλη τη διάρκεια της πρακτικής μου κ. Φουντούκη, υπήρξε εξαιρετικά υποστηρικτική και πρόθυμη να με βοηθήσει να εξοικειωθώ με τη διδασκαλία. Ο τρόπος που αλληλεπιδρούσε με τους μαθητές και η αγάπη της για το μάθημα της Χημείας αποτέλεσαν για μένα πηγή έμπνευσης. Μέσα από τη συνεργασία μας, όχι μόνο απέκτησα πολύτιμες γνώσεις και δεξιότητες, αλλά και μια βαθύτερη κατανόηση της σημασίας της διδασκαλίας σε ένα τέτοιο εκπαιδευτικό περιβάλλον.
Ένα από τα πιο ξεχωριστά στοιχεία του Εσπερινού Λυκείου ήταν οι ίδιοι οι μαθητές. Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών, με διαφορετικές διαδρομές ζωής και στόχους, όλοι με μια κοινή επιθυμία: τη γνώση. Κάποιοι από αυτούς ήθελαν απλώς να αποκτήσουν το απολυτήριό τους, ενώ άλλοι προετοιμάζονταν για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, ελπίζοντας να εισαχθούν στη σχολή των ονείρων τους. Παρά τις προκλήσεις που μπορεί να αντιμετώπιζαν στην καθημερινότητά τους, η αφοσίωσή τους και η δίψα τους για μάθηση ήταν εντυπωσιακές.
Το κλίμα στο σχολείο ήταν εξαιρετικά θετικό και συνεργατικό. Οι μαθητές συμμετείχαν ενεργά στα μαθήματα, κάνοντας ερωτήσεις, ανταλλάσσοντας απόψεις και δείχνοντας μεγάλο ενδιαφέρον για το αντικείμενο, κάτι για το οποίο «ευθύνεται» η ίδια η κ. Φουντούκη που μετέδιδε με απλό και όμορφο τρόπο την αγάπη της για τη χημεία και στους μαθητές της, προκαλώντας το ενδιαφέρον και την ενασχόλησή τους. Υπήρχε μια αίσθηση αλληλεγγύης και υποστήριξης μεταξύ τους, καθώς όλοι αναγνώριζαν και σέβονταν τις διαφορετικές πορείες που τους είχαν οδηγήσει εκεί.
Η εμπειρία μου στο Εσπερινό Λύκειο δεν ήταν απλώς μια πρακτική άσκηση. Ήταν ένα ταξίδι που με δίδαξε πολλά περισσότερα από τεχνικές διδασκαλίας. Με έκανε να δω από κοντά τη σημασία της εκπαίδευσης ως εργαλείο ενδυνάμωσης και αλλαγής ζωής. Με έκανε να καταλάβω πόσο σημαντικό είναι να δίνεται σε όλους μια δεύτερη ευκαιρία στη μάθηση, ανεξαρτήτως ηλικίας ή συνθηκών.
Σε όποιον σκέφτεται να συνεχίσει την εκπαίδευσή του, να κυνηγήσει ένα όνειρο που κάποτε φάνταζε άπιαστο ή να αποκτήσει νέες γνώσεις και δεξιότητες, το Εσπερινό Λύκειο είναι ένας χώρος που μπορεί να προσφέρει ακριβώς αυτό: ευκαιρίες, στήριξη και ένα περιβάλλον όπου κάθε μαθητής μπορεί να προοδεύσει και να πετύχει τους στόχους του.
Η εμπειρία αυτή θα με συνοδεύει πάντα, ως μια από τις πιο όμορφες και πολύτιμες της ακαδημαϊκής μου διαδρομής.
Πηγή φωτογραφίας: parallaxi
Επιμέλεια: Ελένη Τόδα
