του μαθητή Αργύρη Μιχαλούδη, του Εσπερινού Γενικού Λυκείου Πολυγύρου
Ποιος δεν έχει μνήμες από εκείνα τα πρώτα παιδικά-εφηβικά χρόνια, τις πρώτες υποχρεώσεις, τις πρώτες επαφές και συναντήσεις έξω από το οικογενειακό περιβάλλον. Οι παρέες, οι φιλίες, τα νέα ενδιαφέροντα, όλα μπερδεμένα ανάμεσα σε κουδούνια που καλούν στο σχολικό μάθημα. Για εμένα όλα αυτά σταμάτησαν απότομα. Όμως, μια μέρα, μια στιγμή απροσδόκητα σε μια στάση λεωφορείου, έπεσε το βλέμμα μου σε μια μικρή αφίσα που ενημέρωνε πως οι εγγραφές για το Εσπερινό Σχολείο ξεκίνησαν. Αποδέχτηκα το κάλεσμα-πρόσκληση… Πρόσκληση να ξαναζήσω τον εαυτό μου μαθητή, έπειτα από εικοσιπέντε χρόνια και σαν πατέρας πλέον με παιδιά, όλοι μαζί μαθητές στα θρανία! Κι η απόφαση εκείνης της στιγμής εξελίσσεται σε μια φανταστική εμπειρία. Η φοίτηση μου δίνει την χαρά αλλά και την ευκαιρία να μοιραστώ μέσα από αυτές τις γραμμές πως κάτι σπουδαίο υπάρχει πάντα δίπλα μας και απλά περιμένει από εμάς να το δούμε και να ασχοληθούμε με μεράκι.
