Οι μικροί δημοσιογράφοι της Τήνου

Η Ατλαντίδα (στα Αρχαία Ελληνικά: Άτλάντις νῆσος) είναι μυθικό νησί που πρωτοαναφέρθηκε στους διαλόγους του |Πλάτωνα «Τίμαιος» και «Κριτίας».

Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Λιβυκής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα (δηλαδή κατά το 9560 π.Χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας».

Επειδή είναι μια ιστορία που ενσωματώνεται στους διαλόγους του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα θεωρείται γενικά ως παραβολή που κατασκευάστηκε από τον Πλάτωνα για να εξηγήσει τις πολιτικές του θεωρίες. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Πλάτωνας βασίστηκε σε προηγούμενα γεγονότα, όπως την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης ή τον Τρωικό Πόλεμο, ενώ άλλοι επιμένουν ότι έλαβε έμπνευση από πιο σύγχρονα γεγονότα όπως την καταστροφή της Ελίκης το 373 π.Χ.και την αποτυχημένη εισβολή της Σικελίας το 415-413 π.Χ.

       Στην πεδιάδα, γύρω από τον λόφο είχε κατασκευαστεί ένα περίπλοκο σύστημα καναλιών μήκους εννιά χιλιομέτρων, το οποίο αναπτύσσονταν κυκλικά και επέτρεπε το πέρασμα πλοίων από την μια ζώνη στην άλλη, την ύδρευση της εύφορης πεδιάδας και φυσικά την επικοινωνία των κατοίκων από τη μια ζώνη στην άλλη με την χρήση διωρύγων. Όσο για τα τεχνολογικά επιτεύγματα που υπήρχαν σε αυτή την ήπειρο οι αναφορές που έχουν καταγραφεί ανά  τους αιώνες προκαλούν αν μη τι άλλο έκπληξη για το θαυμαστό επίπεδο τεχνογνωσίας. Οι αναφορές αυτές άλλωστε σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την “ταυτότητα” της Ατλαντίδας οδήγησαν στη θεωρία ότι η ήπειρος αυτή ήταν ουσιαστικά ο αρχέγονος πολιτισμικός πυρήνας της ανθρωπότητας από τον οποίο διασώθηκαν χάρις τη διαφυγή των ιερέων της που είχαν διαισθανθεί τη καταστροφή, κάποια σημαντικά στοιχεία που διαμόρφωσαν αργότερα τους άλλους πολιτισμούς.

Επιμέλεια Άρθρου

Νίκος Κορνάρος

Μάρκος Χαρικιόπουλος