Η δημιουργική γραφή ενσωματωμένη στην εκπαιδευτική διαδικασία ως καινοτόμα πρακτική φέρνει μόνο θετικά αποτελέσματα. Η δημιουργική γραφή, όταν χρησιμοποιείται ως εκπαιδευτικό εργαλείο γίνεται στα χέρια των μαθητών και των μαθητριών μας ένα παιχνίδι λέξεων, εικόνων και ιδεών που προσφέρει στα παιδιά την χαρά της προσωπικής δημιουργίας και έκφρασης, αλλά και στους δασκάλους την ικανοποίηση ότι η διδασκαλία τους δεν γίνεται επί ματαίω. Αντίθετα, χαίρονται που βλέπουν ότι όχι μόνο οι μαθησιακοί στόχοι έχουν κατακτηθεί σε βάθος, αλλά μπορούν και τους μαθητές τους να γνωρίσουν λίγο καλύτερα, καθώς μέσα από την γραφή φωτίζονται αντιλήψεις τους, πτυχές του χαρακτήρα τους και στάσεις ζωής.
Από το ημερολόγιο της Αντιγόνης
Αίμονά μου,
Βυθίστηκα στον πόνο και την θλίψη με την απώλειά σου. Πώς το ταξίδι της ζωής σου τέλειωσε άδοξα μέσα σ’ ένα βαγόνι; Αγαπημένε μου, κλαίω και θρηνώ για σένα. Μου έρχεται να τελειώσω κι εγώ τη ζωή μου, ν΄ απαγχονιστώ, αλλά οφείλω να σε θρηνήσω και να μην σε αφήσω άταφο, όπως δεν άφησα και τον αδελφό μου χωρίς ταφή. Μα δεν μπορώ… οι Κρέοντες, οι τωρινοί, σ΄ έχουν πάρει από κοντά μου… Άραγε θα σε βρω να σ΄ αποχαιρετήσω; Και τι θα βρω από σένα; Το κορμί σου το θέλουν άταφο, εξαϋλωμένο, δίχως δάκρυ πάνω του. Μα γιατί; Γιατί η παλιά τραγωδία να αναπαρίσταται στην πραγματική ζωή; Γιατί να υπάρχει τόση λύπη και τόσα δάκρυα χωρίς το σώμα των νεκρών να το θρηνολογήσουν; Μόνο ένα να ήξερα … Πες μου…Αν εκεί που είσαι τώρα, είσαι ευτυχισμένος…
Θα σε αγαπώ για πάντα
Αντιγόνη (Σ.Μ)
Από την αλληλογραφία Αντιγόνης – Αίμονα
Αγαπημένη μου Αντιγόνη,
Δεν ωφελεί η αυτοκτονία και δεν αποτελεί λύση σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση της ζωής μας. Ξέρεις ότι δεν πρόκειται να σ΄ αφήσω να πεθάνεις εκεί φυλακισμένη. Ακόμη κι αν δεν καταφέρω να πείσω τον πατέρα μου να σε αποφυλακίσει και να ακυρώσει την ποινή σου, θα το κάνω εγώ χωρίς την έγκρισή του. Το μόνο που θέλω από σένα είναι να φανείς για άλλη μια φορά τόσο ηρωική και δυνατή όσο φάνηκες έως τώρα και να κάνεις λίγη υπομονή. Σκέψου ότι αυτός που δεν μπορεί να αντέξει και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής, όσο μεγάλες κι αν είναι αυτές, φέρεται κατώτερα των περιστάσεων. Σκέψου ότι οι δυσκολίες είναι αυτές που βελτιώνουν τον άνθρωπο και τον κάνουν να εισέρχεται πιο δυνατός στον αγώνα της ζωής. Έχε πίστη σε μένα και σου υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνη σου εκεί μέσα. Ξέρεις ότι δεν πιστεύω στην μοίρα και θέλω να κάνεις κι εσύ το ίδιο. Ο μόνος που μπορεί να μας καταδικάσει στη ζωή είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, καθώς αυτός και μόνο αυτός καθορίζει τις πράξεις μας. Έχε εμπιστοσύνη και πίστεψε σε μένα, ξέρεις ότι σε αγαπάω και θέλω μόνο το καλό σου. Μην δώσεις τέτοιο άδοξο και τραγικό τέλος στη ζωή σου. Μην δώσεις την οριστική καταδίκη και στη δική μου ζωή.
Αίμονας (Π.Ν.)
Αγαπημένε μου Αίμονα,
Παρόλες της κακουχίες και τις αντίξοες συνθήκες, τον φόβο και την απειλή της ποινής πήγα και έθαψα τον αδελφό μου. Το έκανα εν γνώσει μου, ήξερα καλά τι θα ακολουθούσε αν μάθαινε ο πατέρας σου για την πράξη αυτή, που όμως ήταν χρέος μου να πράξω. Όφειλα να τιμήσω τον αδερφό μου, όφειλα να κάνω το σωστό. Ο άνθρωπος πολλές φορές δεν μπορεί να είναι νομοταγής, γιατί η κοινωνία τον εμποδίζει, αλλά και ο ίδιος του ο εαυτός. Θα τιμωρηθώ για τις πράξεις μου και θα περάσω το λιγοστό υπόλοιπο της ζωής μου χώρια σου, μακριά από την αγκαλιά σου. Αυτό δεν θα είναι ζωή. Αυτό θέλουν, να απελπιστώ, να μετανιώσω, να υποφέρω, ο νους μου να συμβιβαστεί. Όμως δεν μετανιώνω, γιατί μια ζωή χωρίς την καταπολέμηση της αδικίας, θα ήταν η ίδια τιμωρία. Αν τους άκουγα, αν έμενα άπραγη, η επόμενη μέρα μπορεί να μην ήταν ο θάνατος και η τιμωρία του σώματος, αλλά τις ψυχής και της ενοχής.
Σε αγαπώ, σε λατρεύω και χωρίς εσένα η ζωή δεν θα είχε νόημα και για αυτό δεν θα συμβιβαστώ, θα βάλω επιτόπου τέλος, Αίμονα. Και νιώθω μόνο γαλήνη ξέροντας ότι πέθανα ως αρραβωνιαστικιά σου.
Αντιγόνη (Κ.Μ.)
Υπεύθυνη καθηγήτρια: Παπαγεωργίου Μαρία
