Κάθε πολιτισμός και κάθε ήπειρος έχει ασκήσει στον ύψιστο βαθμό την ποίηση, την αιώνια τέχνη! Η τέχνη αυτή εκφράζει την ύπαρξη μας, τις κοινές μας αξίες και αρχές και μέσω αυτών έχει μετατρέψει ακόμη και το πιο σύντομο σε έκταση και το πιο λιτό σε νοήματα ποίημα σε εφαλτήριο έμπνευσης για διάλογο και αρμονία.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου και η αρχική της έμπνευση ανήκει στον ποιητή Μιχαήλ Μήτρα. Ο Έλληνας ποιητής το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της εν λόγω Τέχνης παγκοσμίως και να οριστεί συγκεκριμένη ημέρα γι’ αυτόν. Ένα από τα επιχειρήματά του υπήρξε ότι η ποίηση αποτελεί «μία από τις πιο πολύτιμες μορφές πολιτιστικής και γλωσσικής έκφρασης και ταυτότητας της ανθρωπότητας» και για τούτο πρέπει να τιμηθεί.
Πράγματι, η UNESCO ανταποκρίθηκε στην πρόταση αυτή και καθιέρωσε την 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης κατά την 30ή Γενική Διάσκεψή της στο Παρίσι το 1999. Με την ανταπόκρισή της στο αίτημα του ποιητή στόχευε στην ενδυνάμωση της
γλωσσικής πολυμορφίας μέσω της ποιητικής δημιουργίας και την αύξηση των ευκαιριών ακρόασης των γλωσσών που τελούν υπό απειλή. Με την καθιέρωση αυτής της Παγκόσμιας Ημέρας αποδίδεται φόρος τιμής σε εκείνους τους δημιουργούς που διασφάλισαν με το ποιητικό τους έργο την ιστορική παρουσία και τη συνέχεια της τέχνης αυτής. Αναβιώνονται με την αναγνώριση του μεγαλείου της οι προφορικές παραδόσεις της, προωθούνται η ανάγνωση, η συγγραφή και η διδασκαλία, ενισχύεται η σύγκλιση της με άλλες τέχνες, όπως το θέατρο, ο χορός, η μουσική και η ζωγραφική, αυξάνεται η προβολή της στα μέσα ενημέρωσης.
Καταληκτικά, η ποίηση, όπως και κάθε τέχνη, ένωνε, ενώνει και θα ενώνει τους ανθρώπους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης καταργώντας σύνορα και χάρτες. Για τούτο, όλοι έχουν χρέος να συμμετάσχουν στον εορτασμό της και να θυμούνται, όπως επεσήμανε και ο ποιητής, ότι «δομημένη σε λέξεις, χρωματισμένη με εικόνες, χτυπημένη με το σωστό μέτρο, η δύναμη της ποίησης δεν έχει όμοιό της. Ως μια βαθιά προσωπική μορφή έκφρασης που ανοίγει πόρτες προς τους άλλους, η ποίηση καλλιεργεί τον διάλογο που προωθεί την ανθρώπινη εξέλιξη και είναι πιο απαραίτητη από ποτέ σε ταραγμένες εποχές.»
Η ποίηση δεν ανήκει μόνο στους μεγάλους ποιητές — Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, Ρίτσο, Παλαμά ή Σαπφώ. Ανήκει σε
όλους μας: σε κάθε μαθητή που γράφει λίγους στίχους στο περιθώριο του τετραδίου, σε κάθε λέξη που γεννιέται από συναίσθημα, σε κάθε στιγμή που δεν χωρά σε πεζό λόγο.
Σε μια εποχή όπου όλα κινούνται γρήγορα, ένας μαθητής που γράφει ποίηση είναι μια πράξη αντίστασης. Αντίστασης στον θόρυβο, στην αδιαφορία, στην επιφανειακή σκέψη. Είναι ένα χέρι που σηκώνεται και λέει: «Υπάρχω, νιώθω, παρατηρώ, δημιουργώ».
Έτσι και ο μαθητής της Γ΄Λυκείου Ιωάννης Ψύχας, έγραψε, γράφει και θα γράφει τα δικά του ποιήματα, που τον εκφράζουν και τον φέρνουν πιο κοντά στον εαυτό του και στους άλλους.
Ας στηρίξουμε και ας ενθαρρύνουμε τέτοιες φωνές. Γιατί μέσα από αυτές, το σχολείο γίνεται κάτι παραπάνω από ένας χώρος μάθησης: γίνεται χώρος έκφρασης, καλλιέργειας και προσωπικής ανάδειξης.
Απολαύστε τα ποιήματα του δικού μας ποιητή του Γιάννη. Καλή ανάγνωση!
Σε ευχαριστούμε Γιάννη που μας παραχώρησες τα ποιήματα σου για να τα βάλουμε στην εφημερίδα του σχολείου και σου ευχόμαστε να μπορείς να βρίσκεις πάντα τον δρόμο να εκφράζεις την ψυχή σου μέσα από τις λέξεις, γράφοντας μοναδικά ποιήματα.
Συντακτική ομάδα: Γεωργία Τζοβλά, Ιωάννα Λέων, Ιωάννης Ψύχας
