Από τον Ανδρέα Βουτσινά …

Απόψε άλλη μια φορά η ημέρα στολίστηκε με τα ομορφότερα αρώματα της

για να σκεπάσει την ασχημία της

η νύχτα μας γέμισε διάτρητες ελπίδες

που εξανεμίστηκαν με την αυγή

στον κόσμο τον δικό σας

ξένος

στον κόσμο τον δικό μου

σκιά

στις παρέες σας

λαθρεπιβάτης

στα χαμογέλα σας

λαθραναγνώστης

με στεντόρεια σιωπή φώναξα

δίχως μάσκα δόθηκα

και χωρίς αρματωσιά εκτέθηκα

αμάρτησα επειδή ήξερα το τίμημα

και κοχύλι έγινα, ένα ακανθώδες λουλούδι

με σκοινί στον λαιμό

πλήρωσα τα κρίματα μου

μα ποτέ η ποινή αρκετή

δεν είναι