18 χρονών και αισθάνεσαι σκλάβος. Υπόδουλος των εξελίξεων και των σκέψεων στις οποίες  εμβαθύνεις όλο και περισσότερο δίχως τελειωμό. 18 χρονών και σε υποχρεώνουν να έχεις τη σκέψη, το άγχος και τους προβληματισμούς 40χρονων. Σου κλέβουν την ελευθερία, τα όνειρα και το μέλλον. Μα αλήθεια, τι άλλο σου απομένει; Γνωρίζεις πολύ καλά πως παρόλο τον κόπο σου, τα χρήματα , τον ιδρώτα σου, τα ατελείωτα μερόνυχτα και τις στερήσεις των αυτονόητων της εφηβείας, θα καταλήξεις να πληρώνεσαι με τα ελάχιστα, ίσα για να τη βγάζεις. Θα γίνεις θύμα – είσαι ήδη αλλά δε το ξέρεις ακόμα – της αναξιοκρατίας, που ριζώνει βαθιά σ΄αυτόν τον τόπο, αλλά και της ιδιοτέλειας που έχει ο Έλληνας και δε3 λέει να απαλλαγεί απ΄αυτή με τίποτα στον κόσμο.

Τέλος, καταλήγεις να φυλακίζεσαι από τον ίδιο σου τον εαυτό, τις ιδέες, τις φιλοδοξίες που έχεις για τον εαυτό σου…γιατί μέσα σου – όχι πολύ βαθιά – γνωρίζεις πως όλες, εκτός αν είσαι πολύ τυχερός, θα μείνουν ανεκπλήρωτες…

Σόλωνας Καραγιάννης