Στην σημερινή εποχή, έχουν καταγραφεί πολλά άσχημα επεισόδια σε γήπεδα από οπαδούς ομάδων, όχι μόνο εντός γηπέδου αλλά και εκτός. Στον ελληνικό αθλητισμό δεν έχουμε καταλάβει κάτι σημαντικό: οι άνθρωποι που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στον αθλητισμό χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, τους οπαδούς και τους φιλάθλους. Στη χώρα μας όμως πολλοί συγχέουν τους δύο όρους.
Φίλαθλος είναι ο φίλος, ο λάτρης του αθλητισμού. Αντίθετα ο οπαδός είναι ένας φανατισμένος φίλαθλος που πηγαίνει στο γήπεδο ή γενικά σε αθλητικούς χώρους προκειμένου να υπερασπιστεί με φανατισμό έναν αθλητή ή μία ομάδα. Η λέξη φίλαθλος είναι σύνθετη, από το φίλος και άθλος. Η λέξη οπαδός σημαίνει ακόλουθος, συνοδός και προέρχεται από το αρχαίο ρήμα οπάζω.
Καλό θα ήταν να υπήρχαν μόνο φίλαθλοι που να στηρίζουν την ομάδα τους και όχι οπαδοί οι οποίοι νομίζουν ότι αγαπούν την ομάδα τους αλλά αυτό το κάνουν με άσχημο τρόπο. Χουλιγκανισμός, θάνατοι και ξυλοδαρμοί ξεκινούν από ακραίο οπαδισμό. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις θανάτου από οπαδούς που επιτέθηκαν σε έναν απλό φίλαθλο. Ένα σύγχρονο παράδειγμα είναι ο Άλκης. Ένας 19χρονος φίλαθλος του Άρη, δολοφονήθηκε από μια παρέα οπαδών του ΠΑΟΚ και όλο αυτό γιατί ήταν υποστηρικτής του Άρη. Δεν είναι κακό να είναι κανείς οπαδός. Άλλο όμως είναι να φωνάζεις υπέρ της ομάδας σου κι άλλο να γίνεις δολοφόνος, επειδή ο άλλος είναι «αλλόθρησκος» ή υποστηρικτής άλλης ομάδας.
Συμπερασματικά το να είναι κανείς οπαδός δεν σημαίνει ότι παύει να είναι και φίλαθλος, αρκεί να μην είναι δολοφόνος.
