Η πετοσφαίριση είναι ένα ομαδικό ολυμπιακό άθλημα, το οποίο παίζεται από ανδρικές και γυναικείες ομάδες των έξι ατόμων. Επινοήθηκε το 1895 στο Χόλιοκ της Μησαχουσέτης, και στους Ολυμπιακούς Αγώνες εντάχθηκε το 1964 στο Τόκιο. Στην Ελλάδα εποπτεύεται από την Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης. Στην Ελλάδα η πετοσφαίριση εισήχθη το 1922 από τον Πανιώνιο και τη ΧΑΝΘ. Πρώτος διδάξας του βόλεϊ στην Ελλάδα θεωρείται ο γυμναστής Λευκαδίτης του Π.Γ.Σ. Στη συνέχεια διαδόθηκε και σε άλλους συλλόγους με αποτέλεσμα να προκηρυχτούν τα πρώτα πρωταθλήματα 1924-1926 με πρωταθλητή τον Πανιώνιο το 1924, τον Π.Γ.Π το 1925 και τα Διδασκαλία το 1926. Το 1929-1932 δημιουργήθηκαν ομάδες βόλεϊ όπως η Νήαρ Ηστ, το Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο Ιωνικός, ο Πειραϊκός, ο ΠΟΠ, και η ΕΑΠ Πατρών. Ακολούθησε η δεκαετία 1930-1940 με τη μεγαλύτερη διάδοση του αθλήματος που ανακόπηκε από τον Β΄. ΠΠ και στη συνέχεια τον εμφύλιο. Το 1950-60 εμφανίστηκε πάλι το βόλεϊ με ελάχιστα τοπικά πρωταθλήματα.
Το 1961 διοργανώνεται το πρώτο Πανελλήνιο πρωτάθλημα με πρωταθλητή τον ΠΓΣ.
Το 1965 ιδρύεται από τον ΣΕΓΑΣ η Ελληνική Ομοσπονδία Αθλοπαιδιών (ΕΟΑΠ μπάσκετ- β.μ-χόκεϊ) και ακολουθεί μια στάσιμη περίοδος μέχρι το 1967. Το 1968 αρχίζει μια συστηματική προσπάθεια ανάπτυξης του βόλεϊ από την ΕΟΑΠ και τον διορισθέντα Κυβερνητικό Επίτροπο (ΚΕ) σύνδεσμος της ΓΓΑ με την ΕΟΑΠ Θεόδωρο Ανδρεάκο δ/ρα μηχανικό, πρωταθλητή του βόλεϊ του ΠΓΣ, μέλους της ΕΟΑΠ και του ΑΣΑΕΔ (Αθλητισμού ΕΔ). Το 1969 καθιερώνεται για πρώτη φορά πρωτάθλημα εθνικής κατηγορίας και προσλαμβάνεται ο παγκοσμίου φήμης τεχνικός Ρουμάνος προπονητής Στέφαν Ρομάν θεμελιωτής της τεχνικής του βόλεϊ στην Ελλάδα και δημιουργούνται μόνιμα κλιμάκια με την Εθνική ομάδα να μετέχει στο κύπελλο Δυτικών χωρών για πρώτη φορά.
Το 1970 αποτελεί το σημαντικότερο σταθμό για το ελληνικό βόλεϊ. Ευοδώνονται οι προσπάθειες του ΚΕ Θεόδωρου Ανδρεάκου για τον διαχωρισμό του βόλεϊ από το μπάσκετ σε ανεξάρτητες Ομοσπονδίες ΕΟΠΕ (Πετοσφαίρισης) και ΕΟΚ (Καλαθοσφαίρισης). Καθιερώνονται και τελούνται στην Αθήνα οι 1οι Βαλκανικοί αγώνες, με πρωτοφανή κοσμοσυρροή για το άθλημα.
Εκπονείται από τον Θ. Ανδρεάκο και εγκρίνεται από το ΓΓΑ Κ. Ασλανίδη και μπαίνει σε εφαρμογή από την ΕΟΠΕ πενταετές σχέδιο ανάπτυξης του βόλεϊ. Καθιερώνονται αθλητικά κίνητρα (εισαγωγή διεθνών αθλητών στα ΑΕΙ), υποτροφίες στα μέλη των εθνικών ομάδων, ιδρύονται τοπικές επιτροπές στην επαρχία, λειτουργεί σχολή προπονητών, κατασκευάζονται τα πρώτα κλειστά γήπεδα από τη ΓΓΑ.
Ακολουθούν και οι διεθνείς επιτυχίες: τρίτη η Εθνική εφήβων στο Λούκοβιτ (1971). 3η Εθνική ανδρών στους Μεσογειακούς της Σμύρνης (1971). 5η Εθνική ανδρών στο Κύπελλο Άνοιξης (1972). Πρώτη η Εθνική ΕΔ στο CISMS στη Θεσσαλονίκη (1973). Πρώτη στο Κύπελλο Ανοίξεως το (1980), όσο και στο Βαλκανικό (1980) για να συνεχίσει την ανοδική πορεία του. Από το 2000 και μετά, ισχύουν διεθνώς νέοι κανονισμοί, τους οποίους η Διεθνής Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης έχει θεσπίσει με στόχο τη
θεαματικότητα του αθλήματος.
Συγκεκριμένα:
Ο παίκτης/η παίκτρια που εκτελεί σερβίς έχει δικαίωμα μιας μόνο προσπάθειας. Ο μέγιστος χρόνος κατοχής της μπάλας στο σερβίς έγινε 8 δευτερόλεπτα. Επιτρέπεται η απόκρουση της μπάλας με το πόδι ή οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος. Ο προπονητής μπορεί να στέκεται σε μια ορισμένη περιοχή
μπροστά από τον πάγκο και στο γήπεδο. Επιτρέπεται η πιαστή μπαλιά στην πρώτη επαφή με την μπάλα. Στο σερβίς η μπάλα επιτρέπεται να ακουμπήσει στο φιλέ. Δεν ισχύει η ζώνη του σερβίς και ο παίκτης / η παίκτρια μπορεί να εκτελέσει το σερβίς από οποιοδήποτε σημείο, πίσω από την τελική γραμμή, επιλέξει.
Ξένια Σ., Α3
