Τσόλε Λεονάρντο,Β4
Είναι αλήθεια ότι την σημερινή εποχή το διαδίκτυο μας προσφέρει πολλές δυνατότητες, ειδικά στον τομέα της ψυχαγωγίας. Έτσι παρατηρούμε πως πολλά παιδιά εφηβικής και προεφηβικής ηλικίας ξοδεύουν ώρες ατελείωτες στο διαδίκτυο σερφάροντας ή παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις των παιδιών που έχουν μικρή ή ελάχιστη πρόσβαση σε ηλεκτρονικές εφαρμογές. Οι περισσότεροι έφηβοι θέλουν να αφιερώνουν πολύ χρόνο στο διαδίκτυο χωρίς να συνειδητοποιούν την διάρκειά του !Ο χρόνος φαίνεται πως περνά χωρίς να το καταλάβουμε κι ας έχουμε περάσει ώρες ολόκληρες μπροστά σε μια οθόνη! Η χειρότερη μάλιστα στιγμή είναι όταν ένας ενήλικας έρχεται για να διακόψει την αγαπημένη σου ασχολία και να σου πάρει την συσκευή ή το τηλεχειριστήριο μέσα από τα χέρια! (Οι περισσότεροι το έχουμε ζήσει). Τότε θυμώνεις, φωνάζεις, χτυπιέσαι και νιώθεις πως ήρθε η καταστροφή!
Γιατί όμως ένα νέο παιδί να προτιμά την εικονική πραγματικότητα του διαδικτύου και όχι μια βόλτα έξω με φίλους και συμμαθητές; Υπάρχουν παραπάνω από μία απαντήσεις σε αυτό. Για παράδειγμα μέσω του διαδικτύου μπορείς να μιλάς με τους αγαπημένους σου φίλους που όμως μένουν μακριά, σε άλλη γειτονιά ή και σε άλλη πόλη. Μπορείς να μιλάς με διάφορους ανθρώπους κι έτσι να μην νιώθεις μοναξιά. Ίσως να μην υπάρχει αληθινή επικοινωνία με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και να ξεφεύγεις από τις γρίνιες και τους οικογενειακούς τσακωμούς βρίσκοντας ένα άλλο περιβάλλον πιο »φιλικό». Εξάλλου στο διαδίκτυο ο καθένας μπορεί να φτιάξει μια »ταυτότητα» που τον ευχαριστεί. Να υποδυθεί από την ασφάλεια του δωματίου του πως είναι κάποιος άλλος, ένας χαρακτήρας που ο έφηβος θαυμάζει και θα ήθελε να είναι.
Όλα τα παραπάνω βέβαια μπορούν να γυρίσουν μπούμερανκ και να παγιδεύσουν τον ίδιο τον έφηβο. Πολλά ακούγονται καθημερινά στις εφημερίδες και στα δελτία ειδήσεων. Όμως πέρα από αυτούς τους κινδύνους υπάρχουν και άλλοι που θεωρούνται πιο »αθώοι» καθώς έχουν να κάνουν με μικρές υποχωρήσεις στην καθημερινή ζωή που όμως από ένα σημείο και μετά καταντούν πρόβλημα. Το πιο συνηθισμένο είναι να παραμελήσει κάποιος τα μαθήματά του επειδή είναι προσκολλημένος στα ηλεκτρονικά. Κάποιοι προτιμούν να πουν ψέματα στους γονείς τους προκειμένου να εξασφαλίσουν λίγες ώρες ακόμη ηλεκτρονικού παιχνιδιού. Συχνά παραμελούν τις υποχρεώσεις τους μέσα στο σπίτι όπως για παράδειγμα να μαζέψουν το δωμάτιό τους .Υπάρχουν ακόμη περιπτώσεις που παρατάνε τον αθλητισμό γιατί προτιμούν να παίζουν παιχνίδια στο ίντερνετ. Είναι όμως φυσιολογικό για έναν έφηβο αντί να βρίσκεται έξω στον καθαρό αέρα με φίλους να κάθεται μπροστά στο μπλε φως της οθόνης; Το ερώτημα ασφαλώς είναι ρητορικό. Την απάντηση κατά βάθος την γνωρίζουμε όλοι και είναι αρνητική. Διάφοροι ψυχολόγοι, παιδοψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί κ.ά. χτυπάνε το καμπανάκι του κινδύνου. Η υπερβολική και λανθασμένη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων μπορεί να οδηγήσει σε κατάχρηση και σε εξάρτηση από αυτά. Σε όλες τις περιπτώσεις χρειάζεται να υπάρχει μια καλή σχέση του γονέα με το παιδί και μια ουσιαστική επικοινωνία .Στα πρώτα κιόλας σημάδια εξάρτησης οι γονείς θα πρέπει να απευθυνθούν για βοήθεια στους ειδικούς. Πλέον υπάρχουν διάφορα κέντρα απεξάρτησης από τα ηλεκτρονικά όπου μπορεί να απευθυνθεί κάποιος και να ζητήσει βοήθεια.
(Πηγή:efiveia.gr, Αργυρώ Βουζβούρη- Συνθετική Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας)
