Ρούσσου Μαρία,Β3 -Ρούσσος Πέτρος, Α3 -Σιγάλας Γιάννης,Α3 -Σκρέλα Σεράινα,Α3 -Τσόλε Λεονάρντο,Β4
Αλήθεια πόσο εύκολο είναι να γράφεις ιστορίες συνδυάζοντας άσχετες μεταξύ τους λέξεις; Ή πόσο δύσκολο είναι να βρίσκεις τίτλο για τις ιστορίες σου; Μπορεί να γραφτεί ολοκληρωμένο κείμενο από πολλές και διαφορετικές συγγραφικές πένες;
Στα παραπάνω »φιλοσοφικά» ερωτήματα δόθηκαν απαντήσεις σε μια από τις καθιερωμένες συναντήσεις της Περιβαλλοντικής μας Ομάδας που αφορούσε την »Δημιουργική Γραφή». Συγκεκριμένα, μια μέρα που οι συνθήκες δεν επέτρεπαν κάποια εξωτερική δραστηριότητα, σκεφθήκαμε πως θα ήταν χρήσιμο να ασχοληθούμε με θέματα που αφορούν την συγγραφή κειμένων καθώς ένας από τους τελικούς στόχους της Περιβαλλοντικής ήταν η δημιουργία ενός περιοδικού! Χρειαζόμασταν όμως εξάσκηση! Έτσι, χωριστήκαμε σε μικρότερες ομάδες και μέσα από το παιχνίδι και συγκεκριμένες -κάπως παράδοξες η αλήθεια είναι- τεχνικές ,προσπαθήσαμε να γράψουμε ιστορίες και κείμενα. Η διαδικασία είχε ως εξής: Σε πρώτη φάση εκπρόσωπος της κάθε ομάδας έλεγε από μία λέξη -την πρώτη λέξη που θα ερχόταν στο μυαλό-.Οι λέξεις αυτές θα συγκεντρώνονταν και θα καταγράφονταν από όλες τις ομάδες. Στη συνέχεια ( και αφού έγινε εκ νέου χωρισμός των ομάδων) η κάθε ομάδα έπρεπε μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο να γράψει μια μικρή ιστορία χρησιμοποιώντας τις σκόρπιες και ασύνδετες μεταξύ τους λέξεις που είχαν καταγραφεί! Υπήρχε ωστόσο μια προυπόθεση :Η α” ομάδα θα ξεκινούσε με την φράση: »Μια φορά κι έναν καιρό…», η β” ομάδα με την φράση: »Και ύστερα…» και η γ” ομάδα με την φράση: »Και στο τέλος…»Εννοείται πως καμιά από τις ομάδες δεν γνώριζε τι γράφουν οι υπόλοιπες! Η τελευταία δε φάση της διαδικασίας προέβλεπε την ανάγνωση και ένωση των ιστοριών που θα προέκυπταν και την εύρεση ευφάνταστων τίτλων για την »ενοποιημένη» πλέον από την συρραφή των κειμένων ιστορία. Ο κάθε τίτλος θα μπορούσε να είναι μεγάλος ή μικρός, αστείος ή σοβαρός, επεξηγηματικός ή αινιγματικός, αρκεί να προκαλούσε το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Η όλη διαδικασία ήταν ιδιαιτέρως διασκεδαστική και κατά κοινή ομολογία δεν καταλάβαμε πως πέρασε η ώρα! Το πιο αστείο και αναπάντεχο ήταν πως συμπωματικά οι ιστορίες -αν και λίγο τρελούτσικες- μας φάνηκαν πως όντως αλληλοσυμπληρώνονταν!
Παρακάτω σας παραθέτουμε τα αποτελέσματα της προσπάθειάς μας και ελπίζουμε να διασκεδάσετε διαβάζοντάς τα όσο κι εμείς όταν τα γράφαμε!
Λέξεις: καλοκαίρι, ζωγραφική, ουσιαστικό, πατάτες, Όλυμπος, κουδούνι.
α” κείμενο: Μια φορά κι έναν καιρό είχαμε πάει διακοπές στον Όλυμπο. Ήταν καλοκαίρι, ο ήλιος ήταν πολύ λαμπερός, η φύση ήταν πανέμορφη κι έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με την ζωγραφική. Αφού ολοκλήρωσα την ζωγραφιά μου εμφανίστηκαν κάποια ζωάκια. Ένα από αυτά είχε κρεμασμένο στο λαιμό του ένα κουδούνι και ένα ταμπελάκι με το όνομά του! Τι περίεργο! το όνομά του ήταν »Ουσιαστικό»! Κάποια στιγμή πείνασα και αποφάσισα να επιστρέψω στο σπίτι για να πάω να φτιάξω και να φάω τηγανητές πατάτες!
β” κείμενο: Ύστερα χτύπησε το κουδούνι και ήταν ο ντελιβεράς με τις πατάτες από το φαστφουντάδικο »Όλυμπος». Το κακό ήταν ότι έπρεπε να διακόψω τη ζωγραφική μου για να του ανοίξω, ενώ έκλεινα το ουσιαστικό » το καλοκαίρι».
γ” κείμενο: Στο τέλος πήγαμε στο σπίτι ενός φίλου μας. Χτυπήσαμε το κουδούνι και μας άφησε να περάσουμε μέσα. Μπήκαμε στο δωμάτιό του και μας έφερε να φάμε πατάτες τηγανητές ενώ ταυτόχρονα βλέπαμε βίντεο για το καλοκαίρι και τη ζωγραφική. Όμως είχαμε ξεχάσει πως είχαμε ασκήσεις και λύσαμε ένα ουσιαστικό στα αρχαία ελληνικά. Ενώ τις λύναμε μας έλεγε πόσο τέλειος είναι ο Όλυμπος!
Προτεινόμενοι τίτλοι: »Τα γεώμηλα φαγωθήκανε», »Οι τέλειες διακοπές», »Όχι άλλες πατάτες!», »Οι διακοπές στο φαστφουντάδικο και η επίσκεψη…», »Πατάτες Ολύμπου», »Ο σπαστικός ντελιβεράς που έφερε από τον Όλυμπο πατάτες στο σπίτι του φίλου μου», »Πατάτες για όλους».
Δεν ξέρουμε για σας, εμείς πάντως γελάσαμε πολύ με την όλη διαδικασία και το συνιστούμε ανεπιφύλακτα για μια στιγμή που η παρέα βαριέται και θέλει να κάνει κάτι δημιουργικό!
(Σημ:Η τεχνική που ακολουθήθηκε είναι εμπνευσμένη από εργαστήριο Σεμιναρίου Δημιουργικής Γραφής της ΔΔΕ Κυκλάδων όπου συντονίστρια ήταν η συγγραφέας παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας κ.Ε.Σβωρόνου.)
