.

                           ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Της Μαρίας Ιωαννίδου

Στο Βυζάντιο υπήρχαν δύο κύκλοι σπουδών. Στον γραμματιστή πήγαιναν τα παιδιά από τα επτά τους χρόνια και μάθαιναν ανάγνωση,  γραφή και γραμματική. Στο δεύτερο κύκλο δίδασκε ο γραμματικός σε παιδιά από την ηλικία των δώδεκα. Μάθαιναν ρητορική, φιλοσοφία, αριθμητική, γεωμετρία και μουσική. Δίδασκαν Όμηρο, κλασικούς αρχαίους συγγραφείς, κείμενα από τους ψαλμούς και από σύγχρονους εκκλησιαστικούς συγγραφείς.

Υπήρχαν ιδιωτικά και εκκλησιαστικά σχολεία που λειτουργούσαν σε σπίτια ή σε ναούς. Οι γονείς πλήρωναν τα δίδακτρα σε είδος ή σε χρήματα ανάλογα με το επάγγελμά τους. Στα εκκλησιαστικά σχολεία εκτός από τα παιδιά της πόλης, συχνά φοιτούσαν ορφανά παιδιά ή μαθητές από άλλες περιοχές της αυτοκρατορίας που διακρίνονταν για τη φιλομάθειά τους. Τα αγόρια που δεν πήγαιναν στο σχολείο μάθαιναν κάποια τέχνη κοντά σε ειδικούς τεχνίτες.

Οι αίθουσες των σχολείων ήταν στενές και είχαν μικρά παράθυρα.  Οι μαθητές κάθονταν σε ξύλινους πάγκους, σε χαμηλά σκαμνιά, σταυροπόδι στο πάτωμα και συχνά όρθιοι. Έγραφαν πάνω σε πλάκα με κοντύλι και έσβηναν με ένα μικρό σφουγγάρι. Υπήρχαν και πλάκες αλειμμένες με κερί, στις οποίες έγραφαν με μυτερό καλάμι. Στις μεγαλύτερες τάξεις έγραφαν με μελάνι πάνω σε παπύρους, σε περγαμηνές και από τον 10^ο αιώνα σε χαρτί

Όσοι είχαν την οικονομική δυνατότητα μπορούσαν να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε πανεπιστήμια ή ανώτατες σχολές που λειτουργούσαν στην Κωνσταντινούπολη ( Μαγναύρα ) ή σε άλλες πόλεις της αυτοκρατορίας όπως η Αντιόχεια , η Αλεξάνδρεια.