«Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» :

« Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, δια να υψώσωμεν το σημείον δι” ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα, και την Ορθόδοξον ημών Πίστιν από την άσεβή των ασεβών καταφρόνησιν».

Μόλις σας διάβασα ένα απόσπασμα της προκήρυξης του Αλέξανδρου Υψηλάντη τον Φεβρουάριο του 1821, όταν ξεκινούσε η Επανάσταση στη Μολδοβλαχία. Μέσα από αυτό το κείμενο μπορούμε να αντιληφθούμε την σχέση της Ελληνικής Επανάστασης και της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας και να συνειδητοποιήσουμε την θρησκευτική και εθνική διάσταση της σημερινής ημέρας. Ήταν σημαντικό για τους Έλληνες να γιορτάζουν την ίδια ημέρα τον ξεσηκωμό του γένους μας, την εμβληματική δηλαδή επέτειο της παλιγγενεσίας αλλά και την επέτειο αναγγελίας της γέννησης του Ιησού, αυτή την χαρμόσυνη είδηση που δόθηκε από τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς τη Μαριάμ.

Πόσο σημαντική είναι αυτή η σύνδεση, αυτή η ταύτιση εννοιών και μηνυμάτων, για ποιόν λόγο οι Έλληνες θέλησαν να γιορτάζουν αυτή την ημέρα τις δύο επετείους, και τελικά ποιος ο ρόλος της Εκκλησίας στην εξύψωση του ηθικού των Ελλήνων;

H Εκκλησία μας ήταν το θεμέλιο για την διαμόρφωση και την διατήρηση της εθνικής μας συνείδησης κατά την διάρκεια των 400 χρόνων της σκλαβιάς. Συνέβαλε στην διάδοση της ελληνικής γλώσσας μέσα από το κήρυγμα του ευαγγελίου αλλά και μέσα από την ίδρυση σχολείων, όπου τον ρόλο των δασκάλων τον είχαν οι ιερείς. Πλήθος κληρικών όλων των βαθμών του ιερού κλήρου συμμετείχαν στα επαναστατικά κινήματα δίπλα στους υπόλοιπους Έλληνες στην προσπάθειά τους  να ευλογήσουν τις προσπάθειες των πατριωτών αλλά και να εξυψώσουν το θρησκευτικό και εθνικό τους φρόνημα.  Την ίδια στιγμή  πολλοί θυσίασαν τη ζωή τους στο βωμό της ελευθερίας. Είναι γεγονός ότι η Εκκλησία μας στάθηκε φάρος για όλους τους ορθόδοξους Χριστιανούς, σε μία περίοδο που οι Έλληνες πάλευαν για την ελευθερία τους και για την διατήρηση των πολιτιστικών τους παραδόσεων.

Από την άλλη, οι Έλληνες σαν σήμερα πριν δυο αιώνες αποφάσισαν να ξεκινήσουν έναν σπουδαίο αγώνα, για να αποτινάξουν τον οθωμανικό ζυγό. Να παλέψουν για την ελευθερία τους και το δικαίωμά τους  να ζουν και να δημιουργήσουν οι ίδιοι  το μέλλον τους. Να πάψουν να είναι  σκλάβοι μίας αυτοκρατορίας που δεν σεβόταν τις θρησκευτικές, ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες. Να διεκδικήσουν  το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά τους να ζουν σύμφωνα με τα ιδανικά, τις αξίες και τις αρχές της παράδοσής και του πολιτισμού τους και να απαλλαχθούν από τον σκοταδισμό των Οθωμανών που επέβαλε την απαιδευσία, την βία και την βαρβαρότητα.

Οι Έλληνες παρά τις δύσκολες συνθήκες αλλά  και την διχόνοια, το μίσος, τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, τους εμφυλίους, τα κατάφεραν. Γιατί πάντα εμείς οι Έλληνες τα καταφέρνουμε, αρκεί να είμαστε μονιασμένοι και να αγωνιζόμαστε για το καλό της πατρίδας μας.

Η αντοχή που επέδειξε ο ελληνικός λαός απέναντι στα δεινά μιας μακροχρόνιας πολεμικής σύρραξης δικαιώθηκε τελικά και οι θυσίες και τα αίματα των Ελλήνων πότισαν το δέντρο της λευτεριάς.  Η ελληνική επανάσταση κέρδισε τον θαυμασμό και την αναγνώριση όλου του πολιτισμένου κόσμου που αργά ή γρήγορα βρέθηκε στο πλευρό των αγωνιζόμενων Ελλήνων.

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι πρέπει σήμερα αλλά και κάθε ημέρα να νιώθουμε υπερήφανοι για τους αγώνες που έδωσαν οι πρόγονοί μας, ώστε εμείς να απολαμβάνουμε την ελευθερία μας. Χρειάζεται να διατηρήσουμε την ιστορική μας μνήμη και να τιμούμε όλους αυτούς τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για εμάς. Όλοι μαζί, κλέφτες, αρματολοί, προεστοί, κλήρος, αγρότες, έμποροι, έδωσαν τον πιο μεγάλο και σπουδαίο αγώνα της ζωής τους. Είναι υποχρέωσή μας έχοντας  επίγνωση της ανάγκης της διαχρονικής συνέχειας του Γένους μας να παλεύουμε κάθε ημέρα για την διατήρηση των κεκτημένων μας  με ομόνοια, ενότητα και αδερφοσύνη.

 Ζήτω το Έθνος, Ζήτω η 25η Μαρτίου.  Χρόνια Πολλά!

Δέσποινα Παπαηλιού, Γ1