Η παραγωγή κρασιού ξεκινά με τον τρύγο, μια κρίσιμη φάση που επηρεάζει την ποιότητα και τα χαρακτηριστικά του τελικού προϊόντος. Κατά τη διάρκεια του τρύγου, οι αμπελουργοί επιλέγουν τη σωστή στιγμή για τη συλλογή των σταφυλιών, λαμβάνοντας υπόψη τον βαθμό ωρίμανσης και τις μετεωρολογικές συνθήκες. Η στιγμή αυτή καθορίζει την οξύτητα, τη γλυκύτητα και τη γεύση του κρασιού. Οι αμπελοκαλλιεργητές, με βάση επιστημονικές γνώσεις και δοκιμές, προσδιορίζουν την ιδανική στιγμή για τη συλλογή, επιδιώκοντας την ιδανική ισορροπία μεταξύ οξύτητας και γλυκύτητας. Μετά τον τρύγο, τα σταφύλια υφίστανται τη θραύση και πίεση. Αυτή η διαδικασία απελευθερώνει τον μούστο, το υγρό που προκύπτει από τα σταφύλια, και τον διαχωρίζει από τις φλούδες και τους σπόρους. Η χειρωνακτική ή μηχανική διαδικασία έχει εξέλιξη από τον παραδοσιακό πάτημα των σταφυλιών, και η μηχανική συγκομιδή συνεισφέρει στην αύξηση της ποιότητας και της υγιεινής του μούστου. Η ζύμωση αναλαμβάνει το επόμενο βήμα, όπου τα σάκχαρα μετατρέπονται σε αλκοόλ, παράγοντας ξηρά ή γλυκά κρασιά, ανάλογα με την επιλογή του οινοποιού.
Η διαύγαση, το fining και η διήθηση αποτελούν σημαντικά βήματα για την καθαριότητα και τη διαύγεια του κρασιού, ενώ η παλαίωση και η εμφιάλωση καταλήγουν στο τελικό προϊόν που φτάνει στο τραπέζι του καταναλωτή. Ανάλογα με τις αποφάσεις του οινοποιού, το κρασί μπορεί να παραμείνει νέο και φρέσκο ή να υποκύψει σε μια περίοδο παλαίωσης, αναπτύσσοντας πλούσια αρώματα και γεύσεις που προσδίδουν την αίγλη του χρόνου
Αστυρακάκη Μαριλένα, Αγγελάκη Ιωσηφίνα, Βοσκάκη Μαρία, Καλλονάκης Μάνος, Βενιανάκης Ορέστης, Αρτέμης Χριστόφορος
