ΤΕΧΝΗ
Η τέχνη διακρίνεται για την οικουμενικότητα της. Αφορά τους πάντες, όχι μόνον γιατί καλλωπίζει το βίο του ανθρώπινου όντος, αλλά και επειδή εγείρει προβληματισμούς – προσωπικούς, κοινωνικούς, υπαρξιακούς ακόμα και πολιτικούς. Την τέχνη την κουβαλάμε επίσης όλοι μας. Θυμηθείτε μόνον την ικανοποίηση που εκλαμβάναμε σχεδιάζοντας στο σχολείο ένα δέντρο ή ένα σύννεφο, μία θάλασσα ή ένα λιβάδι, την ευαρέσκεια που νιώθαμε ακούγοντας τους πρεσβύτερους να χειροκροτούν θερμά τις εκάστοτε παραστάσεις στις οποίες συμμετείχαμε. Κι αν δεν ανελθήκαμε οι ίδιοι σε ανώτερες βαθμίδες, μεγαλώνοντας αποκτήσαμε την δεξιότητα να εκτιμάμε εκείνους που αφιέρωσαν το βίο τους σε ποικίλες ιδιομορφίες τέχνης και μεγαλούρχησαν, αναγράφοντας μία σπουδαία ιστορία με χρώματα, σχέδια, λέξεις, κινήσεις, φαντασία…Επιπροσθέτως η τέχνη είναι δημοκρατική – δεν είναι υποχρεωτικό να είναι κάτι υπό την αρέσκεια μας, φιλτράρεται μέσα από το προσωπικό κριτήριο του καθενός, που επιλέγει αυτό που κινητοποιεί το συναίσθημα του, είτε επρόκειτο για έναν πίνακα ζωγραφικής είτε για ένα βιβλίο, μία ταινία, μία θεατρική ή χορευτική παράσταση.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ
