Αγαπητές αναγνώστριες/Αγαπητοί αναγνώστες
Αγαπητοί συνάδελφοι
Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες
Αγαπητά μου παιδιά
Σήμερα συμπληρώνονται τρία χρόνια από την έκδοση του πρώτου τεύχους του περιοδικού «Το Λύκειο Σοχού Εν Δράσει», το οποίο γεννήθηκε μέσα από την πρωτοβουλία της εκπαιδευτικού κυρίας Νικολαΐδου και αναπτύχθηκε με την αγάπη και προσπάθεια εμού του ιδίου και όλων των εκπαιδευτικών που υπηρέτησαν στο σχολείο μας. Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια η σχολική μας κοινότητα προετοίμασε και δημοσίευσε 7 τεύχη με θεματολογία όπως: Παράδοση, Ιστορία, Πολιτισμός, Τέχνες, Αθλητισμός, Υγεία, Περιβάλλον, παρουσίασε σχολικές εκδηλώσεις, και προέβαλε τη συμμετοχή και πρωτοβουλία των μαθητριών και μαθητών μας σε σχολικές δραστηριότητες.
Αναδείχθηκε επιπλέον η έκφραση προσωπικών σκέψεων και προβληματισμών και η αυτενέργεια των μαθητών. Οι πρακτικές που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο αυτής της δράσης αξιοποιήθηκαν μαθησιακά (καλλιέργεια κριτικής σκέψης, αυτοέκφραση, βελτίωση γραπτού λόγου, εμπλουτισμός γνώσεων). Δημιουργήθηκε μέσα από αυτή τη διαδικασία ένα περιβάλλον άμιλλας, παρακίνησης και ενθάρρυνσης μεταξύ των μαθητών για την συμμετοχή τους στην συγγραφή άρθρων και στην διατύπωση των θέσεων τους.
Σήμερα με το άρθρο αυτό κλείνω με συγκίνηση την παρουσία μου στη διεύθυνση του ΓΕΛ Σοχού μετά από 6 πλούσια σε εμπειρίες , εποικοδομητικά και υπέροχα χρόνια. Αφήνω πίσω μου, προσπαθώντας να κοιτάξω το μέλλον με αισιοδοξία, το σχολείο το οποίο όλη αυτή την περίοδο αποτελούσε το δεύτερο μου σπίτι.
Το σχολείο, ως ο βασικότερος κρίκος της αλυσίδας παραγωγής παιδείας και εκπαίδευσης, είναι ένα σύνθετο και μεγαλειώδες οικοδόμημα που απαιτεί ισχυρά θεμέλια και ενθουσιώδεις ανθρώπους που θα συμβάλουν με την στάση και το έργο τους στη διαμόρφωση πολυσχιδών και καλλιεργημένων προσωπικοτήτων.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι ο καθηγητής είναι ο σημαντικότερος κρίκος στην εκπαιδευτική αλυσίδα, αφού είναι αυτός που θα «συνδέσει» το εκπαιδευτικό υλικό με τους μαθητές ώστε να προαχθεί η γνώση. Θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από εδώ όλους και όλες τους/τις εκπαιδευτικούς, και των έξι χρόνων της διεύθυνσης μου, για την συνεργασία τους και την προσπάθεια τους, πολλές φορές υπερβαίνοντας το έργο που τους αναλογεί, ώστε να προετοιμάσουνε κατάλληλα γνωστικά και μαθησιακά τους μαθητές.
Το σχολείο όμως πάνω και περισσότερο από όλα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που τα κυριότερα κύτταρα λειτουργίας του είναι οι ίδιοι οι μαθητές και οι μαθήτριες του. Χωρίς τους/τις παραπάνω δεν υπάρχει σχολείο δεν υπάρχει εκπαιδευτική διαδικασία. Θα ήθελα να αποχαιρετήσω όλους τους μαθητές και όλες τις μαθήτριες που είχα την τιμή και την ευθύνη να τους/τις ετοιμάσω για τα επόμενα βήματα τους στη ζωή και να διαβεβαιώσω τόσο αυτούς/αυτές όσο και τους γονείς/κηδεμόνες τους ότι η πρόοδος και η ασφάλεια τους ήταν το πρώτο πράγμα που κυριαρχούσε στη σκέψη μου κάθε πρωί που ξεκινούσα να έρθω στο σχολείο και η τελευταία μου φροντίδα κάθε μεσημέρι πριν αποχωρήσω από αυτό. Θα ήθελα, επίσης, να τους/τις ευχαριστήσω για την παραγωγική προσπάθειά τους όλα αυτά τα χρόνια και να τους/τις ευχηθώ καλή συνέχεια και κάθε επιτυχία στους στόχους που θα θέσουν στη ζωή τους έχοντας μία ευτυχισμένη και μακρόβια ζωή, λειτουργώντας πάντα με ήθος και με αγάπη για τον συνάνθρωπό τους.
Συγχαίρω ιδιαίτερα και μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου τους/τις μαθητές/μαθήτριες της φετινής Γ Λυκείου, που συμμετείχαν με φιλοδοξίες στις πανελλαδικές εξετάσεις, για τα καταπληκτικά αποτελέσματα τους και τους εύχομαι καλή ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Αλλά και τους υπόλοιπους/ες που έχουν σχεδιάσει τη ζωή τους και το μέλλον τους με κάποιον άλλον τρόπο, τους προτρέπω να ακολουθήσουν τα όνειρα τους.
Ευχαριστώ όλους τους γονείς και κηδεμόνες για τη συνεργασία τους και την βοήθεια τους όλο αυτό το διάστημα, διαβεβαιώνοντας τους ότι πάντα λειτούργησα με γνώμονα το συμφέρον των παιδιών τους.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την ψυχή του σχολείου, την κυρία Αναστασία Νόικου, για την αμέριστη στήριξη της προς το πρόσωπο μου και την αγάπη και φροντίδα με την οποία λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στο σχολείο μας.
Η ζωή είναι ένα περιπετειώδες ταξίδι πολλές φορές με άγνωστο προορισμό και πρέπει να το γευόμαστε και να το ζούμε με όλες μας τις αισθήσεις κάθε μέρα.
Με εκτίμηση
Γρατσωνίδης Αστέριος
