Η Μαρία Κάλλας, η επονομαζόμενη «απόλυτη ντίβα της όπερας», υπήρξε μια από τις εμβληματικότερες φιγούρες και απαστράπτουσες προσωπικότητες στην ιστορία της μουσικής. Με την πολυδιάστατη φωνή της, την εκφραστικότατη θεατρική της παρουσία και την ιδιάζουσα προσωπικότητά της, η Κάλλας ανανέωσε την τέχνη της όπερας και σμίλεψε ολοκληρωτικά το πολιτισμικό επίπεδο του 20ου αιώνα… Με αφορμή, λοιπόν, την πολύπλευρη διάπλαση του ηθικού και πνευματικού επιπέδου των μαθητών, το Γ.Ε.Λ Βραχναιίκων πραγματοποίησε την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2024, διδακτική επίσκεψη στον κινηματογράφο “Options”, Veso Mare, Πάτρα, αποσκοπώντας στην παρακολούθηση της βιογραφικής, δραματικής παραγωγής «Μαρία».
Η ταινία αυτή, παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία του Πάμπλο Λαραΐν και σενάριο του Στίβεν Νάιτ με τον πρωταγωνιστικό ρόλο να ενσαρκώνει η αείμνηστος Αντζελίνα Τζολί, επικεντρώνεται στις τελευταίες ημέρες της ζωής της Κάλλας, όταν ζούσε απομονωμένη στο Παρίσι της δεκαετίας του 1970. Η δραματική, ιστορική αφήγηση, με εσωτερική εστίαση από το ομοδιηγητικό, πρόσωπο της Μαρίας και τη χρήση των αναδρομικών αφηγήσεων ( Flash-backs) εμβαθύνει στις πιο προσωπικές και συναισθηματικά φορτισμένες στιγμές της, με έμφαση στις αναμνήσεις της, την καριέρα της και τις ερωτικές απογοητεύσεις που τη σημάδεψαν· θρυαλλίδες της καθοδικής της πορείας . Η ταινία επιχειρεί να αναδείξει την ανθρώπινη πλευρά της θρυλικής ντίβας, διαφωτίζοντας τη μοναξιά, τους προβληματισμούς και τις θυσίες που συνόδευσαν τη λαμπρή της πορεία.
Το έργο αποδίδει φόρο τιμής στην ξεχωριστή προσωπικότητα και το ταλέντο της, με ιδιαίτερη προσοχή στα όψιμα χρόνια της «Κυρίας της Όπερας» και την αχανή αναζήτηση σκοπού και τρόπου να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά της και τη ζωή της εν γένει. Η “Divina”, ανδρείκελο των χαινουσών πληγών του παρελθόντος και «ψίχουλο» της άλλοτε «Βασιλίσσης της bel canto», αποσύρεται στο διαμέρισμά της στη Γαλλία, όπου ζει με χίμαιρες την απόλυτη εσωστρέφεια. Μόνη συντροφιά της αποτελούν το οικειακό προσωπικό της, η οικονόμος της, Μπρούνα, και ο μπάτλερ της, Φερούτσιο, οι οποίοι έμειναν κοντά της για πολλά έτη, μέχρι τον θάνατό της το 1977.
Η φωνή της, που έκανε τη Μαρία Καλογεροπούλου, Κυρία Κάλλας, αποδείχτηκε τελικά και κερκόπορτα που την οδήγησε στην ολοκληρωτική της καταστροφή μετέπειτα. Ολόκληρη η ταινία επικεντρώνεται στο διαχρονικό ζήτημα αναζήτησης προσωπικότητας, μετά την απώλεια του χαρακτηριστικού που την ξεχώριζε ως τότε. Είναι ουσιαστικά ένας εσωτερικός μονόλογος της «Κάλλας» με τη «Μαρία». Συγκλονιστική είναι η τελευταία σκηνή της ταινίας που ως φοίνικας, που αναγείρεται από τις στάχτες του, η Μαρία επανασυνδέεται με την Κάλλας, σε ένα κύκνειον άσμα το «Vissi d’arte» του Τόσκα, πριν παραδωθεί στην αγκαλιά του Μανδραγόρα για έναν «αιώνιο ύπνο».
Η ταινία έλαβε άριστες κριτικές τόσο από ειδικούς όσο και από τους μαθητές, οι οποίοι παρακολουθούσαν συγκινημένοι το περίπλοκο και εντονότατο συναισθηματικό βίωμα της Κάλλας να ξετυλίγεται στο πρόσωπο της Αντζελίνα Τζολί. Η ταινία δεν ήταν απλώς μια προβολή· ήταν ένα ταξίδι στα συναισθήματα και ευαισθησία, την ιστορία και τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος.
Έτσι, η εμπειρία ήταν κάτι παραπάνω από μια κινηματογραφική έξοδος. Η ταινία αυτή μας υπενθύμισε τη διαχρονική σημασία του ταλέντου, της θυσίας και της αγάπης για την τέχνη, ενώ παράλληλα μας παρακίνησε να εξερευνήσουμε τις ανθρώπινες πτυχές πίσω από τη λάμψη και τη δόξα. Αποτέλεσε, λοιπόν, μια εμπειρία που σίγουρα θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη κάθε θεατή, όπως και η ίδια η Μαρία Κάλλας παραμένει ανεξίτηλη στην ιστορία.
ΠΕΡΡΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ), ΝΑΤΣΙ ΒΙΟΛΑ, ΠΡΑΓΑΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
