Ψυχοσάββατα
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε χάσει αγαπημένα μας πρόσωπα, . Σίγουρα τα πρόσωπα αυτά ζουν στις αναμνήσεις μας, αλλά καλό είναι να τα τιμούμε πότε πότε.
Ο τρόπος που μπορούμε να το κάνουμε αυτό είναι με κάποιες τελετές που πραγματοποιούνται από την ορθόδοξη εκκλησία.
Αυτά είναι τα μνημόσυνα που γίνονται σε κάποια συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα (πχ 40 μέρες, τρεις μήνες, ένας χρόνος κλπ) και τα τρισάγια.
Εκτός όμως από αυτές τις τελετές υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα Σάββατα του χρόνου που είναι αφιερωμένα στους νεκρούς. Αυτά είναι ένα είδος μνημόσυνου και είναι τα λεγόμενα ψυχοσάββατα.
Σύμφωνα με τα εκκλησιαστικά βιβλία, τα ψυχοσάββατα είναι ένα είδος άκαιρου μνημόσυνου που αναλαμβάνει η ίδια εκκλησία για όσους δεν μπορούν για οποιοδήποτε λόγο να τελέσουν τα καθιερωμένα μνημόσυνα. Οι παλαιότεροι άνθρωποι νόμιζαν και πίστευαν ότι τα ψυχοσάββατα είναι γιορτή για να τιμάμε τους νεκρούς, θεωρούσαν ότι είχαν την δυνατότητα να επικοινωνούν με τους δικούς τους ανθρώπους που δεν ήταν εν ζωής. Έτσι η ημέρα έπαιρνε πανηγυρικό χαρακτήρα ή και όχι γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν διασκέδαζαν και τόσο όμως είχαν την δυνατότητα να επικοινωνήσουν ψυχικά, με τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Τα Ψυχοσάββατα στην εκκλησιαστική μας παράδοση είναι δύο φορές τον χρόνο : Το ένα είναι το Σάββατο προ των Απόκρεω και το δεύτερο είναι το Σάββατο προ της Πεντηκοστής. Βέβαια όλα τα Σάββατα είναι αφιερωμένα στις ψυχές των χριστιανών, που έχουν φύγει από την ζωή , με την ελπίδα της ανάστασής τους κατά τη Δευτέρα Παρουσία, σύμφωνα με τις Γραφές, η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία τιμά και ειδικά τη μνήμη τους τα δύο προαναφερθέντα Σάββατα.
Τα Ψυχοσάββατα, σύμφωνα με την παράδοση, οι ψυχές μπορούν να φύγουν για λίγο από τον παράδεισο για να συναντήσουν τους οικείους τους,
αλλά στο τέλος της ημέρας πρέπει να γυρίσουν στις θέσεις τους και μάλιστα χορτάτες. Έτσι η Εκκλησία καλεί όλους να μνημονεύσουν αυτούς που πέθαναν σε ξένη χώρα μακριά από συγγενείς, θάλασσα, βουνό, σεισμό, θεομηνία, πόλεμο, επιδημία, φωτιά, παγωνιά, πείνα, ξαφνικό θάνατο, αλλά και τους νεκρούς που δε φρόντισε κανένας να τους τιμήσει με τα δέοντα.
Σύμφωνα λοιπόν με την θρησκεία, οι συγγενείς την παραμονή, δηλαδή το πρωί της Παρασκευής, φτιάχνουν
τα κόλλυβα τα οποία πηγαίνουν στην εκκλησία το απόγευμα να τα διαβάσει ο ιερέας, ώστε οι ψυχές των νεκρών τους να «φάνε» καιναεπιστρέψουνστονουρανόχορτασμένεςαπότοσυχώριοπουθατουςδίνειοκόσμος, «Θεός σχωρές τον» στο μοίρασμα.
Εκείνη τη στιγμή, οι ψυχές έχουν συγκεντρωθεί και η μία ρωτάει την άλλη: «εσύ έχεις κόλλυβο να φας;». Όποια ψυχή δεν έχει κόλλυβο, είτε γιατί τη ξέχασαν οι συγγενείς, είτε γιατί δεν έχει κανέναν να την τιμήσει, οι άλλες ψυχές της δίνουν να «φάει» από το δικό τους για να μην επιστρέψει πεινασμένη.
Νίκη Ανδριοπούλου Α2
