Ο σχολικός εκφοβισμός γνωστός και ως «bullying» είναι, δυστυχώς, ένα φαινόμενο που εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στις περισσότερες χώρες του σύγχρονου κόσμου. Αφορά εκδηλώσεις βίας κάθε μορφής μεταξύ μαθητών όλων των ηλικιών και προκαλεί φόβο και θλίψη.
Συναντάται σε πολλές μορφές, με πιο συχνές, τον κοινωνικό εκφοβισμό, τον διαδικτυακό και τον σωματικό. Πιο συγκεκριμένα, κοινωνικό εκφοβισμό έχουμε όταν ένας μαθητής διαδίδει φήμες για κάποιον άλλο με σκοπό να τον εξευτελίσει και να τον απομακρύνει από τους φίλους και τους συμμαθητές του, οι οποίοι με τη σειρά τους πείθονται και γίνονται «εχθροί» του.
Ο διαδικτυακός εκφοβισμός, από την άλλη, σχετίζεται με το «bullying» μέσω διαδικτύου, όπως για παράδειγμα ενοχλητικά μηνύματα, ανυπόστατες φήμες, κακεντρεχή σχόλια, ανέβασμα προσωπικών φωτογραφιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πολλά άλλα.
Τέλος, ο σωματικός εκφοβισμός έχει σχέση με την εκδήλωση σωματικής βίας κάθε μορφής ανάμεσα σε δυο ή περισσότερους μαθητές ή/και μαθήτριες. Μάλιστα, μαζί με τον λεκτικό – κοροϊδευτικά σχόλια, διακρίσεις και άλλα – αποτελούν στο σύνολό τους την πιο συχνή και κοινή μορφή σχολικού εκφοβισμού.
Πράγματι, ο χώρος των σχολείων θα ήταν πιο ασφαλής αν δεν υπήρχαν τέτοιου είδους φαινόμενα. Επομένως, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε όλοι την σοβαρότητα του θέματος και να συμβάλλουμε ο καθένας με τον τρόπο του στην αντιμετώπιση και την εξάλειψή τους.
Οι πρώτοι που πρέπει να κάνουν κάτι για αυτό είναι οι ίδιοι οι γονείς, καθώς έχει παρατηρηθεί ότι τα παιδιά που κάνουν «bullying», τις περισσότερες φορές, προέρχονται από οικογένειες με πολλά προβλήματα. Αυτό συμβαίνει, γιατί κρύβουν τόση θλίψη μέσα τους και θυμό, ώστε για να νιώσουν καλύτερα μειώνουν τους άλλους. Για το λόγο αυτό οι γονείς πρέπει να φέρονται καλά στα παιδιά τους και να τα υποστηρίζουν.
Σημαντικό, επίσης, ρόλο παίζουν και οι καθηγητές, αφού στην οποιαδήποτε περίεργη συμπεριφορά στο χώρο του σχολείου, είναι οι πρώτοι που θα πρέπει να παρέμβουν για να σταματήσουν τέτοιου είδους φαινόμενα. Βέβαια, ο ρόλος των εκπαιδευτικών είναι πολύ δύσκολος και απαιτεί προσοχή και ευελιξία , γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις οι αυστηρές τιμωρίες – κατά τη γνώμη μου – δεν είναι αποτελεσματικές. Αντιθέτως, δημιουργούν μεγαλύτερη ένταση, ενισχύουν τα αρνητικά συναισθήματα και δίνουν λανθασμένα μηνύματα στα παιδιά. Επομένως οι εκπαιδευτικοί πρέπει να καταλάβουν τι νιώθουν οι μαθητές και να τους βοηθήσουν προσφέροντάς τους ψυχολογική υποστήριξη, αλλά και νέα ενδιαφέροντα ώστε να κατανοήσουν το λάθος τους και να προχωρήσουν.
Το σημαντικότερο ρόλο όμως παίζει ο διάλογος ανάμεσα στα εμπλεκόμενα μέρη, δηλαδή τον θύτη και το θύμα. Αν, λοιπόν, βρεθούν αντιμέτωποι και συζητήσουν τα συναισθήματά τους, ίσως καταλάβουν και οι δυο πλευρές την κατάσταση που βιώνουν και μπορεί τελικά, αντί για εχθροί που ήταν αρχικά να κερδίσουν έναν καινούργιο φίλο.
Ασπασία Ζερλεντέ Α1
