Η σημασία της 7ης Μαρτίου
Για τη Ρόδο, το νησί μας, η σημερινή ημέρα αποτελεί ορόσημο και για την ιστορία της Δωδεκανήσου αλλά και για το νεοελληνικό κράτος , όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Μπορεί μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα να κατέκτησε την ελευθερία της, όμως η Ρόδος όπως και τα άλλα 13 νησιά παρέμεναν υπό τον ιταλικό ζυγό.
Ιστορική αναδρομή
Λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, το 1936 έρχεται στα Δωδεκάνησα νέος διοικητής, ο De Vecchi,ο οποίος βίαια προσπαθεί να καταργήσει κάθε ελληνικό στοιχείο από τα νησιά. Έτσι, καταργούνται τα ελληνικά σχολεία και απολύονται οι Έλληνες δάσκαλοι. Επιβάλλονται τα ιταλικά σαν γλώσσα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και ακολουθείται το εκπαιδευτικό σύστημα της μητροπολιτικής Ιταλίας. Πολλοί Δωδεκανήσιοι, με πρώτη ευκαιρία εγκαταλείπουν την πατρίδα τους , κι έτσι ο πληθυσμός των νησιών από 143.080 που ανερχόταν το 1912, μειώθηκε στις 100.180. Στις 18 Οκτωβρίου του 1940 η Ιταλία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ελλάδας. Οι Ιταλοί συγκεντρώνουν όλους τους Δωδεκανήσιους άρρενες Έλληνες υπηκόους στην τάφρο του κάστρου. Στις 9 Νοεμβρίου του ίδιου έτους ιδρύεται από Δωδεκανήσιους που ζουν στην Ελλάδα το Σύνταγμα Εθελοντών Δωδεκανησίων. Ξεκινάει η περίοδος κατοχής στην Ελλάδα με διώξεις, πείνα, συνεχείς προσπάθειες αφελληνισμού, αυστηρή φορολογία και απαγορεύσεις ελεύθερης κυκλοφορίας και διασκέδασης. Το 1943 τα Δωδεκάνησα περνούν στα χέρια των Γερμανών και μετά από δύο χρόνια στους Άγγλους.
Εκεί πια οι Έλληνες περιμένουν με ελληνικές σημαίες τους Άγγλους απαιτώντας να γίνει η Δωδεκάνησος ένα με την υπόλοιπη Ελλάδα. Στις 10 Φεβρουαρίου του 1947 υπογράφεται συνθήκη ειρήνης στο Παρίσι και στις 7 Μαρτίου του 1948 αποβιβάζονται στη ο βασιλιάς Παύλος και η Φρειδερίκη επισφραγίζοντας την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στη μητέρα Ελλάδα.
Γράφει η μαθήτρια του Α2 Πατούνα Ραφαηλία
