Πώς περνούσαν οι γονείς μας τα Χριστούγεννα; Τι θυμούνται περισσότερο άραγε;
«Να μια ευκαιρία να ζητήσουμε από τους γονείς μας να γράψουν αυτοί μια εργασία και θα τους πούμε να προσέξουν να μην κάνουν λάθη! Ήρθε η σειρά μας να πάρουμε το αίμα μας πίσω», είπαν τα παιδιά ενθουσιασμένα .
Οι γονείς ανταποκρίθηκαν με προθυμία κι έτσι θα μάθουμε τι γινόταν πριν κάποια χρόνια στις γιορτές και τι θυμούνται από τα παιδικά τους χρόνια…
Σας ευχαριστούμε πολύ!!!
Γωγώ (μαμά του Βαγγέλη)
Πριν παντρευτώ και κάνω τη δική μου οικογένεια ήμουν κι εγώ παιδί. Ένα παιδί πολύτεκνης οικογένειας. Έχω τρία αδέλφια, οπότε θυμάμαι ότι το σπίτι μας ήταν γεμάτο από φωνές, γέλια και γκρίνια κάποιες φορές. Ευτυχώς όμως τα Χριστούγεννα είχαμε μόνο γέλια και χαρές. Θυμάμαι να περιμένω με ανυπομονησία να κατεβάσει η μαμά μου το δέντρο από την αποθήκη. Ένα μικρό δέντρο με λίγα στολίδια και πολύχρωμα λαμπάκια. Παρόλα αυτά ήταν το πιο όμορφο δέντρο. Το στολίζαμε παρέα με τη μαμά μου συνήθως πρωινές ώρες, έτσι ώστε όταν θα γύριζε ο μπαμπάς μου από την δουλειά να το δει και να μας πει «μπράβο πόσο όμορφο το κάνατε». Ωραίες μέρες με πολύ παιχνίδι και σχεδόν καθόλου διάβασμα. Τι πιο ωραίο για ένα παιδί!!!Θυμάμαι να έρχονται οι παππούδες μου στο σπίτι να μας φέρνουν δώρα, να τρώμε όλοι μαζί στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού(τις υπόλοιπες μέρες τρώγαμε στην κουζίνα).Μικρά, απλά, πράγματα, χωρίς πολυτέλειες χωρίς τεράστια και ακριβά δώρα. Όμορφα χρόνια που τα θυμάμαι με νοσταλγία και συγκίνηση. Μπορεί να πέρασαν γρήγορα αλλά θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό μου. Μακάρι όλα τα παιδιά του κόσμου να έχουν να θυμούνται τόσο αξέχαστες στιγμές από τα παιδικά τους χρόνια!!!!Όπως εγώ!!!
Ρεβέκα (μαμά του Παναγιώτη)
Λοιπόν, λοιπόν…
Όπως κάθε παιδί έτσι κι εγώ περίμενα με αγωνία να έρθουν τα Χριστούγεννα.(όπως και τώρα).Πρώτα απ” όλα για να κλείσουν τα σχολεία και να μην έχουμε διάβασμα.(όπως και τώρα). και δεύτερον για να πάω να μείνω στο χωριό και να περάσω τις γιορτές με τον παππού, τη γιαγιά και τα ξαδέρφια μου. Όταν έφτανε η παραμονή Πρωτοχρονιάς μαζευόμασταν όλοι στο σπίτι του παππού για να φάμε. Μικροί και μεγάλοι. Όταν ερχόταν η ώρα για να ξαπλώσουμε δεν ήθελε κανείς μας να κοιμηθεί για να περιμένουμε τον Αη Βασίλη. Τότε η γιαγιά μας έστρωνε κουβέρτες κάτω στο πάτωμα για να κοιμηθούμε όλοι μαζί. Εγώ πάντα νύσταζα και κοιμόμουν νωρίς. Όλοι οι άλλοι περίμεναν και ξενυχτούσαν. Οπότε εγώ σαν καλό παιδάκι που ήμουν και δεν έκανα ζαβολιές, ξυπνούσα νωρίς για να ανοίξω το δώρο μου και αφού έβλεπα τι ήταν, μετά άνοιγα ένα ένα τα υπόλοιπα Πρώτα άνοιγα του αδερφού μου και μετά τον ξυπνούσα. Το ίδιο έκανα και με τα ξαδέρφια μου κι έτσι καταλήγαμε να παίζουμε μαξιλαροπόλεμο πρωί πρωί και η γιαγιά να φωνάζει αλλά ταυτόχρονα να μας ταΐζει μελομακάρονα για να γλυκάνουνε όπως έλεγε και να μην μαλώνουμε.
Τζένη ( μαμά του Σίμου)
Τα αγαπημένα μου Χριστούγεννα:
Το 1990 ήμουν και εγώ σαν εσάς παιδάκι και περίμενα πώς και πώς να κλείσουν τα σχολεία για τα Χριστούγεννα. Μια εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα πάντα κάθε χρόνο θυμάμαι ότι είχαμε πολλά γουρούνια και τα σφάζαμε λίγο πριν τα Χριστούγεννα και τα πουλούσαμε. Είχαμε συνολικά 24 γουρούνια! Εγώ ξετρελαινόμουν να πηγαίνω με τον μπαμπά μου, τον παππού μου και τον αδερφό μου να βοηθήσουμε για το σφάξιμο, για την πώληση του κρέατος και για την κατασκευή των λουκάνικων. Μετά περίμενα με χαρά να έρθουν τα κάλαντα όπου πήγαινα με τον αδερφό μου σε όλο το χωριό και μαζεύαμε λεφτά. Την επόμενη ημέρα, Χριστούγεννα, χιόνι πολύ, προετοιμασία για το γιορτινό τραπέζι επειδή ήταν η γιορτή του παππού μου και του αδερφού μου. Τρώγαμε όλοι μαζί! Τα φαγητά που υπήρχαν στο τραπέζι ήταν πολλά αλλά αυτά που μου έχουν μείνει στο μυαλό είναι τα λουκάνικα, το τουρσί και η τηγανιά. Όλα ήταν τόσο γευστικά και υπέροχα!
Νάντια ( μαμά του Νικόλα)
Χριστούγεννα μια λέξη που μόνο στο άκουσμα της έρχονται χιλιάδες όμορφες αναμνήσεις στο μυαλό μου. Κουραμπιέδες, μελομακάρονα, δώρα, φωτάκια, γέλια, αγκαλιές!!!
Έτσι κάπως λοιπόν θυμάμαι και εγώ τα δικά μου Χριστούγεννα γεμάτα φωτάκια, μυρωδιές γλυκών και κυρίως γεμάτα από αγάπη και αγκαλιές από την αγαπημένη μου οικογένεια αλλά και από τους αγαπημένους μου παππούδες και γιαγιάδες.
Μια εικόνα που μου έχει μείνει πολύ έντονα χαραγμένη στο μυαλό είναι το στόλισμα του δέντρου του παππού και της γιαγιάς. Το δέντρο αυτό δεν έμοιαζε με κανένα άλλο δέντρο γιατί δεν είχε πάνω του στολίδια, μπάλες και γιρλάντες αλλά είχε φρούτα λαχανικά και πεντανόστιμα ζαχαρωτά. Θυμάμαι πως η γιαγιά μου το έλεγε δέντρο <<του μανάβη>> και πως κάθε χρόνο εμείς τα εγγόνια βάζαμε και από ένα νέο λαχανικό πάνω του.
Αυτά ήταν τα δικά μου παιδικά Χριστούγεννα και εύχομαι κάθε παιδάκι στον κόσμο να έχει γλυκά, ζεστά, μυρωδάτα και κυρίως γεμάτα με αγάπη Χριστούγεννα.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ!!
Ραχήλ ( μαμά του Ιωάννη)
Όλοι οι άνθρωποι περιμένουν με λαχτάρα τα Χριστούγεννα. Στα σπίτια γίνονται πολλές προετοιμασίες και δημιουργείται μια γιορτινή ατμόσφαιρα. Έτσι λοιπόν πριν από 30 περίπου χρόνια στο Δροσερό όπου έζησα και εγώ περίμενα με αγωνία να έρθουν τα Χριστούγεννα. Στο Δροσερό υπήρχε ένα Δημοτικό που ήταν ένα διθέσιο σχολείο με έξι τάξεις. Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα στολίζαμε το δέντρο με την αδερφή μου. Επίσης παραμονές Χριστουγέννων η μητέρα μου έφτιαχνε λουκουμάδες και μελομακάρονα . Εκείνες τις ημέρες σφάζαμε και το γουρούνι όπου το λίπος το χρησιμοποιούσαν στα φαγητά. Στο σχολείο τελευταία εβδομάδα κάναμε πρόβες για την χριστουγεννιάτικη γιορτή .Κάποια παιδιά έλεγαν ποιήματα και κάποια άλλα συμμετείχαν σε κάποιο σκετς
Χαρακτηριστικά θυμάμαι μία χρονιά παίξαμε το <<κοριτσάκι με τα σπίρτα>>.Ήταν μία πολύ συγκινητική ιστορία που μου άρεσε πολύ. Την τελευταία μέρα επίσης κάναμε και ανταλλαγή δώρων με άλλες τάξεις. Αφού έκλειναν τα σχολεία την επόμενη μέρα μαζευόμασταν παρέες και γυρνούσαμε στα σπίτια να πούμε τα κάλαντα. Το φαγητό που φτιάχναμε την ημέρα των Χριστουγέννων ήταν λάχανο με χοιρινό κρέας. Τέλος την πρωτοχρονιά το βράδυ κόβαμε την βασιλόπιτα όπου και περίμενα με αγωνία να βρώ το φλουρί. Ήταν υπέροχα χρόνια με άλλες συνήθειες που μένουν αξέχαστες.
Βίκη ( μαμά της Σοφίας)
Τα Χριστούγεννα τα θυμάμαι με νοσταλγία όταν ήμουν μικρή.
Θυμάμαι πως χαιρόμουνα πάρα πολύ την ημέρα που στολίζαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο μαζί με τα δύο μου αδέρφια. Χαιρόμουνα επίσης να βάζω το αστέρι στην κορυφή και να ανάβω τα χρωματιστά μας λαμπάκια.
Όση ώρα στολίζαμε το δέντρο στο σαλόνι οι γονείς μου και οι παππούδες μου έπιναν τον καφέ τους και μας καμάρωναν.
Το δέντρο ήθελα να το στολίζουμε πάντα πιο νωρίς από όλους στο χωριό γιατί νόμιζα πως ο Άη Βασίλης θα μου έφερνε το δώρο πρώτα σε εμένα. Εννοείται πως το δώρο που ζητούσα το έγραφα σε ένα χαρτί με μεγάλα γράμματα και το άφηνα σε κάποιο κλαδί μαζί με μια κόκκινη κορδέλα. Θυμάμαι το τελευταίο δώρο που ζήτησα ήταν το σπίτι της Barbie και το πρωί μόλις ξύπνησα την ημέρα των Χριστουγέννων έτρεξα να δω αν το έφερε τελικά. Η Χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Το μεσημέρι πάντα μαζευόμασταν όλοι μαζί για το γιορτινό τραπέζι και στο τέλος τρώγαμε μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Η Πρωτοχρονιά μου άρεζε πάντα πιο πολύ γιατί ήταν ημέρα της γιορτής μου και μου έφεραν πολλά δώρα φίλοι και συγγενείς.
