ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ της Ρεβέκκας Αντωνοπούλου

ΡΕΒΕΚΚΑ

Οι πόλεμοι φέρνουν δυστυχία. Χάνουν τη ζωή τους πολλοί αθώοι άνθρωποι. Πέφτουν βόμβες στα σπίτια και διαλύονται. Χωρίζονται οικογένειες και οι μαμάδες μαζί με τα παιδιά τους παίρνουν τα μωρά και τα ζωάκια τους και μια βαλίτσα ρούχα και φεύγουν με τα πόδια για να πάνε σε άλλες χώρες  να σωθούν. Όμως, οι μπαμπάδες μένουν πίσω και πολεμούν για την πατρίδα. Και μένουν μικρά και μεγάλα παιδιά ορφανά, επειδή οι γονείς τους χάνονται. Όταν δεν υπάρχουν πια κάτοικοι στην πόλη, την κερδίζει ο εχθρός. Δεν μπορούν να καλλιεργήσουν σιτάρι, καρότα, καλαμπόκι και άλλες τροφές. Όταν ο εχθρός κερδίσει μια χώρα, αυτοί που μένουν πίσω δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Οι άνθρωποι μένουν φτωχοί και χωρίς σπίτι με μια ελπίδα να έρθει κάποιος να τους σώσει. Επίσης, μολύνεται το περιβάλλον και οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν, γιατί τα δέντρα που δίνουν οξυγόνο έχουν καεί. Όλα αυτά τα άσχημα είναι ο πόλεμος…  Γι΄ αυτό εμείς τα παιδιά θέλουμε ΕΙΡΗΝΗ!

Ρεβέκκα Αντωνοπούλου

7 thoughts on “ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ της Ρεβέκκας Αντωνοπούλου

Σχολιάστε