ΤΟ ΓΙΑΤΑΓΑΝΙ ΜΙΛΗΣΕ

Ένα  αντικείμενο από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 μιλάει και αφηγείται

Γεια σας, είμαι ένα σημαντικό, για την Ελληνική Επανάσταση του 1821, αντικείμενο, συγκεκριμένα ένα κοντό σπαθί. Έχω περίεργο όνομα, που δεν είναι εύκολο να το θυμάσαι, αυτό είναι γιαταγάνι. Έχω μία ασημένια επένδυση, μήκος 68 εκατοστά και βρέθηκα στις αρχές του 19^ου αιώνα στα χέρια ανατολικών λαών άλλα κυρίως στα χέρια των Αράβων και των Οθωμανών Τούρκων.

Δεν διαθέτω προστατευτικό για το χέρι στο σταυροδρόμι της λεπίδας και της λαβής, όπως τα άλλα σπαθιά, είμαι από τα ξεχωριστά σπαθιά που με χειρίστηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι αγωνιστές την Ελληνικής Επανάστασης του 1821 με τοποθετούσαν στο σελάχι, που ήταν μια ανδρική ζώνη φτιαγμένη από τσαρουχάδες.

Με χρησιμοποιούσαν συνήθως για γρήγορες επιθέσεις λόγω του μικρού βάρους μου και του μαζεμένου μεγέθους μου σε σχέση με τις πάλες. Η θήκη μου αποτελούταν από ξύλο το οποίο ήταν ντυμένο από μέταλλο (μπρούτζο, χρυσό, ασήμι), δέρμα και βελούδο. Το σχήμα μου είναι σχεδόν επίπεδο, ενώ υπάρχει πάνω μου μία μικρή κλίση στο κέντρο της λάμας.

Το χαρακτηριστικό μου είναι η λαβή που αποτελείται από δύο «αυτιά». Έχω τούρκικη ονομασία όμως, δεν προέρχομαι από τους νομαδικούς ουραλο-αλταϊκούς λαούς της Κεντρικής Ασίας. Η χρήση μου θεωρείται βέβαιη, αφού έχω άμεση ομοιότητα με την ελληνική κωπίδα και την ισπανική φαλκάτα της ύστερης Αρχαιότητας.

Από εμένα κατάγεται το κρητικό μαχαίρι του 20^ου και 21^ου αιώνα. Έχω πάνω μου αρκετά χαραγμένα σχέδια και το σημείο που κάποιος μπορεί να με κρατήσει είναι λιγάκι σκληρό. Η θήκη μου είναι ακόμα πιο γεμάτη σε σχέδια και αυτό πιστεύω με κάνει και ξεχωρίζω.

Αυτά ήταν τα λόγια του διάσημου, κοντού σπαθιού, γιαταγανιού που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας.