Στην ανάσα ενός μήνα και κάτι, εν έτει 2017. Ο γέρος χρόνος αποχώρησε κουβαλώντας θύμησες καλές και κακές για τον καθένα μας. Μετρώντας μέρες όμορφες, ευτυχισμένες και ελπιδοφόρες, αλλά και μέρες δύσκολες και απογοητευτικές. Αυτό βέβαια που λησμονούμε πάντα είναι πως δεν φεύγει η χρονιά, εμείς φεύγουμε, εμείς προχωράμε μπροστά … ψιθυρίζοντας συνήθως το γνώριμο τραγουδάκι των παιδικών μας χρόνων :

Γέρε χρόνε φύγε τώρα
πάει η δική σου η σειρά….

Μα κι αν φεύγεις μακριά μας
στην καρδιά μας πάντα ζει
κάθε λύπη και χαρά μας
που περάσαμε μαζί

 Τελικά, πάντα είναι δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί. Και τι βιασύνη κι αυτή, καθετί που παλιώνει να το πετάμε. Και όμως είναι τόσο γοητευτικό το άρωμα του παλιού……. Άλλωστε καθετί παλαιό, είναι πολύτιμο και ακριβό. Στα παλαιοπωλεία ανακαλύπτουμε μικρούς σπάνιους θησαυρούς. Το καλό και δυνατό κρασί είναι το παλαιωμένο. Τα παλαιά κοσμήματα φυλάσσονται σαν κειμήλια αξίας. Οτιδήποτε παλιό αφήνει πίσω το δικό του αποτύπωμα…. Αποφασίσαμε λοιπόν και εμείς, ανοίγοντας το σεντούκι των αναμνήσεων, να κάνουμε μια βουτιά στο παρελθόν και ξετυλίγοντας το κουβάρι του γέρο χρόνου να μεταμορφώσουμε το παρθενικό τεύχος μας σε παλαιοπωλείο αναμνήσεων της χρονιάς που πέρασε…. σκεπτόμενοι τους στίχους του Κλέαρχου Καρθαίου (μελοποιημένους από τα «Διάφανα Κρίνα») :

… Ακόμα κι αν αυτοί που ήμασταν δεν μείναμε,
ακόμα κι αν αυτοί που θέλαμε δεν γίναμε,
είμαστε ακόμα εδώ
ψάχνοντας στα τυφλά καινούριους τρόπους …

Καλλιόπη Καλποδήμου, Φιλόλογος – Θεατρολόγος