Ο Σκοτ από πολύ μικρός αγαπούσε να φροντίζει και να προσέχει τον κάθε αδέσποτο σκύλο που συναντούσε στο δρόμο του . Όπου και να τον συναντούσες ήταν περιτρυγιρισμένος από όμορφους και χνουδωτούς σκύλους, όπως έλεγε και ο ίδιος τους αγαπούσε πάρα πολύ. Όμως το μεγάλο του πρόβλημα ήταν άλλο. Ο ίδιος, δεν είχε δικό του σκύλο και δεν έφτανε μόνο αυτό, αλλά όποτε προσπαθούσε να πείσει τους γονείς του να του αγοράσουν ένα σκύλο άκουγε συνέχεια την ίδια φράση: “Δεν μας χρειάζεται , τι να κάνουμε ένα σκύλο γεμάτο τρίχες και βρωμιές μες στα πόδια μας , θα μας βρωμίσει όλο το σπίτι”!

Ο Σκοτ κάθε φορά που άκουγε αυτή την απάντηση νευρίαζε και πήγαινε στο μικρό πάρκο της γειτονιάς του για να ξεχαστεί . Όπως συνήθως έτσι και σήμερα αποφάσισε να κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα , όμως δεν ήξερε ότι αυτή η βόλτα θα του άλλαζε τη ζωή. Νευριασμένος ο Σκοτ προχωρούσε προς το μοναδικό παγκάκι του πάρκου και το μόνο που σκεφτόταν ήταν ότι ήθελε να αποκτήσει έναν δικό του σκύλο. Ξαφνικά άκουσε δυνατά γαυγίσματα πίσω από ένα δέντρο . Στην αρχή τρόμαξε αλλά παρόλα αυτά συνέχισε με φοβισμένα και μαλακά βήματα προς το δέντρο. Αντίκρισε μπροστά του ένα μικρό κοκαλιάρικο σκύλο .