Η πρώτη εμφάνιση από τα ιδρυτικά μέλη ενός νέου σχήματος που είναι τρεις καταπληκτικοί μουσικοί : Χριστεφανία Λουκίδου (πιάνο-φωνή), Γαβριήλ Καμπάνταης (μπάσο) και Γιάννης Βαρελίδης (τύμπανα)..!
- Πώς γνωριστήκατε και πως ήρθε η ιδέα για αυτή τη συνεργασία, η ιδέα να δημιουργήσετε ένα συγκρότημα;
Καμπάνταης: Με τον Γιάννη που παίζει τύμπανα γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, με την Χριστεφανία δεν γνωριζόμαστε πολύ καιρό είναι η αλήθεια. Είχε μια ιδέα ο Γιάννης να κάνουμε μια μπάντα η οποία θα είχε χαρακτήρα έντεχνο. Σστην αρχή ο χαρακτήρας ήταν να παίζουμε μόνο Χατζιδάκι, δηλαδή με θέμα τον Χατζιδάκι, για κάποιους λόγους όμως αυτό δεν προχώρησε, γιατί ο γιος του είναι λίγο παράξενος και δεν αφήνει να πάρεις δικαιώματα για αυτό. Έτσι είπαμε να κάνουμε κάτι πιο εναλλακτικό, να βάλουμε πιο πολλά πράγματα μέσα, δηλαδή να βάλουμε Χατζιδάκη, Τζιβανέλη, ανοίξαμε το πρόγραμμα λίγο. Κανονικά η μπάντα μας είναι εξαμελής- εφταμελής. Είμαστε ένα σχηματάκι με τρία άτομα τώρα γιατί είναι πιο ευέλικτο, μπορούμε να παίζουμε σε μαγαζάκια πιο εύκολα, και έτσι από αγάπη και μεράκι.
- Άρα θα υπάρξει συναυλία με τα έξι- εφτά άτομα;
Καμπάνταης: Ναι θα υπάρξει, νομίζω είναι ήδη κλεισμένη 3 Δεκεμβρίου στο σπίτι του Χατζιδάκι. Θα έχουμε τον καθηγητή σας κ Κώστα, τον κ Αργύρη που παίζει μπουζούκι, τον Μιχάλη Χατζόπουλο από τους Underhill West, και τον Κώστα τον Παναγιώτη που τραγουδάει.
- Πώς προέκυψε το όνομα «Μικρή Άνέμη»;
Καμπάνταης: Αυτά πρέπει να τα πει η Στεφανία γιατί εγώ δεν μπορώ να πω τίποτα (χαχα). Εγώ είπα τι στόχους είχαμε.
Χριστεφανία: Πως προέκυψε; Λοιπόν η ανέμη είναι ένα μικρό ξύλινο εργαλείο στο οποίο βάζουμε λίγο μαλλί και σιγά σιγά πλέκεται αυτό. Στόχος είναι πολύ ποιητικός ο λόγος, δηλαδή έτσι όπως κινείται η ανέμη και πλέκει την κλωστή, έτσι και εμείς πλέκουμε τα κομμάτια, το ένα κομμάτι μέσα στο άλλο και ουσιαστικά, δημιουργείται ένα παζλ, γιατί είναι ενότητες όλη η παράσταση, δεν λέμε ότι δεν είναι live, γιατί υπάρχει μια δραματουργία ανάμεσα στα κομμάτια, υπάρχει λόγος που το ένα κομμάτι έπεται μετά το άλλο, δηλαδή εξελίσσετε.
- Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί συνήθως πολλά ονόματα δεν έχουν κάποιο μήνυμα από πίσω.
Χριστεφανία: Ναι και επίσης θέλαμε να βρούμε ένα όνομα που θα έχει κίνηση, δηλαδή η λέξη ανέμη από μόνη της φέρει μια κίνηση.
- Ποια ήταν τα ακούσματα σας ως παιδιά και ποιά η πρώτη σας επαφή με τη μουσική;
Καμπάνταης: Εγώ ήμουν πολύ ροκάς και μεταλάς, δηλαδή Iron Maiden, βασικά ακόμα τους ακούω. Ελληνικό ροκ άκουγα πάρα πολύ, νομίζω η γενιά σας δεν ακούει τόσο τελευταία. Και η πρώτη μου επαφή ήταν όταν ξεκίνησα να παίζω αρμόνιο αλλά το παράτησα σε δύο μήνες γιατί έτρωγα ξύλο από τον καθηγητή. Μετά ο αδερφός μου έπαιζε κιθάρα, ο ξάδερφος μου τύμπανα και μας έλειπε κάτι και τελικά ήταν το μπάσο. Και έλεγα «τι είναι αυτό;». Μου λένε «βλέπεις αυτά τα πλήκτρα;» ήταν χαμηλά είχαμε και πεντάλ, οπότε τα έπαιζα και μου άρεσε αυτός ο ήχος. Και ο αδερφός μου μου λέει «Αυτό δεν είναι το μπάσο, θα σου δείξω τι είναι το μπάσο» και τότε κατάλαβα τι είναι το μπάσο.
Χριστεφανία: Εγώ καμία σχέση με την μέταλ και τις έτσι πιο σκληρές μουσικές. Εγώ ήμουνα πάντα στην σφαίρα του ροζ όλα νεραιδένια, ρομαντικά, πολύ Χατζηδάκις, πολύ έντεχνη μουσική, πολύ Αλκίνοος Ιωαννίδης και ακόμα έτσι είμαι. Όταν ήμουν 3.5 είχα πάρει ένα μαξιλάρι και έτσι έκανα στα ψέματα πως έπαιζα πιάνο και έτσι οι γονείς μου πήγαν σε ωδείο και από τότε μέχρι σήμερα είναι η προέκταση μου.
- Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό το είδος μουσικής;
Χριστεφανία: Θέλαμε να κάνουμε ένα σχήμα το οποίο να παίζει φανατική μουσική, δηλαδή να κάναμε αφιερώματα σε Έλληνες συνθέτες πρώτα και κατ” επέκταση και σε άλλους και ξένους συνθέτες . Είπαμε φέτος που συστάθηκε η ομάδα να ασχοληθούμε με τρεις-τέσσερις βασικούς σχεδόν κλασσικούς Έλληνες συνθέτες όπως είναι ο Χατζιδάκις, ο Θεωδοράκης, ο Σπανός, ο Πλέσσας, ο Χατζηνάσιος, αυτός ήταν ο στόχος μας. Να κάνουμε αφιερώματα, δηλαδή στην πόλη δεν υπήρχαν σχήματα τα οποία κάνανε αφιερώματα σε Έλληνες συνθέτες.
- Ανταποκρίνεται το κοινό σ” αυτό το είδος μουσικής ή η μάζα έχει άλλα ακούσματα;
Χριστεφανία: Αυτό δεν το ξέρουμε ακόμα γιατί σήμερα θα γίνει το βάφτισμα, σήμερα είναι η πρώτη παράσταση της Ανέμης, οπότε δεν ξέρω να σας πω αλλά πάντα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανοιχτά αυτιά και είναι γενικά ανοιχτοί για να ακούσουν κάτι διαφορετικό, κάτι πιο βαθύ ίσως, και θεωρώ ότι οι ακροατές εκπαιδεύονται, δηλαδή όσο προσφέρεις κάτι διαφορετικό, όχι απαραίτητα καλύτερο ή χειρότερο, εκπαιδεύονται.
- Μπορείτε να περιγράψετε την διαδικασία προβών ενός κομματιού;
Χριστεφανία: Ναι αμέ. Υπάρχει ένας βασικός πυρήνας στις Ανέμης, ο βασικός κορμός που είναι ο κύριος Βαρελίδης, ο κύριος Καμπάνταης και εγώ. Οι τρεις μας επιλέγουμε τον συνθέτη που θα ασχοληθούμε ύστερα επιλέγουμε 10-15 κομμάτια πιο main, πιο βασικά, πιο γνωστά, ίσως και κομμάτια που έχουν μεγαλύτερο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Τα ακούμε, βλέπουμε μετά τις τονικότητες που ταιριάζουν σε γυναικεία ή ανδρική φωνή, ακούμε καταγεγραμμένα κομμάτια τα οποία είναι ενορχηστρωμένα με διαφορετικούς τρόπους, κάνουμε ένα πάντρεμα σε όλες αυτές τι ενορχηστρώσεις που ταιριάζουν στα όργανα που έχουμε γιατί η Μικρή Ανέμη είμαστε εμείς. Η Ανέμη γενικότερα περιλαμβάνει και φλάουτο, σαξόφωνο, μπουζούκι… Και ενορχηστρώνουμε λοιπόν πάνω σε αυτά τα όργανα που έχουμε. Μετά παρουσιάζουμε τα κομμάτια στους υπόλοιπους μουσικούς με παρτιτούρες με links για να ακούσουν τις ενορχηστρώσεις και γίνεται το πρώτο πάντρεμα στις πρόβες, εκεί προσθέτουμε ή αφαιρούμε διάφορα πράγματα.
- Πιστεύετε ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να εκφράζει την γνώμη του για το τι γίνεται στην κοινωνία μέσω της μουσικής του ή πρέπει να είναι αφοσιωμένος μόνο στο έργο του;
Χριστεφανία: Σαφώς και η τέχνη είναι μια πολιτική πράξη, είναι τρόπος ζωής και είναι ο λόγος που θα πρέπει να τοποθετήσει και να πεις την γνώμη σου για οτιδήποτε, μέσω της τέχνης όμως.
- Δεν έχετε δικά σας κομμάτια.
Χριστεφανία: Όχι δεν έχουμε δικά μας κομμάτια.
- Έχετε στόχο να κάνετε δικά σας κομμάτια, δικού σας δίσκους?
Καμπάνταης: Αυτό δεν το ξέρουμε.
- Περιγράψτε ο ένας τον άλλον με μια λέξη.
Χριστεφανία: Για τον κύριο Καπάνταη πως είναι πολύ ευφυής Λοιπόν για τον κύριο Βαρελίδη θέλω να πω ότι είναι η ήρεμη δύναμη. Φεύγω για να μιλήσουν για εμένα.
Καμπάνταης: Εγώ θα πω και για τους δύο βασικά ότι είναι επαγγελματίες, πιο σημαντικό για εμένα δεν υπάρχει.
- Τώρα να κάνουμε ερώτησηγια γενικά το να είσαι μουσικός στην Ελλάδα , πως είναι αυτή η εμπειρία;
Καμπάνταης: Σαν μουσικός ιδιαίτερα στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολα και ειδικά άμα θες να ζήσεις από αυτό, θα πρέπει να κάνεις πράγματα που δεν γουστάρεις κατά 90%. Κοίτα άμα θες να ασχοληθείς με το συναυλιακό κομμάτι και να εκτίθεσαι ή πρέπει να είσαι μπουζουκόβιος στην ουσία, να πηγαίνεις σε τέτοια μαγαζιά και αν τα γουστάρεις ακόμα καλύτερα, άμα δεν είσαι θα αναγκαστείς να πας σε τέτοια μαγαζιά για να βγάλεις το μεροκάματο. Άμα πας στο εκπαιδευτικό κομμάτι νομίζω ανάλογα το όργανο μπορείς να ζεις από αυτο. Αλλά ανάλογα το όργανο, τώρα άμα παίζεις ειδικά σε μικρές πόλεις τώρα άμα είσαι σε μεγάλη πόλη μπορεί να μην έχει σημασία τι όργανο παίζεις. Τώρα άμα παίζεις σαξόφωνο στην Ξάνθη, σε πόσους σαξοφωνίστες θα βρεις να κάνεις μαθήματα…
Υπάρχουν κάποια όργανα που άμα είσαι καλός και το χτίσεις, να έχεις παιδιά μαθητές και να ζεις κανονικά από αυτό. Φωνή, καθαρές, τύμπανα. Παλιά τύμπανα δεν είχε, έπρεπε να τι χτίσεις το μαθητολόγιο για να ζήσεις από αυτό.
- Γενικά η Ξάνθη δεν είναι παρά πολύ γνωστή πόλη έχετε στόχο να κάνετε εκτός Ξάνθης συναυλίες;
Καμπάνταης: Ναι φυσικά, έχουμε μιλήσει με άλλες πόλεις. Για Θεσσαλονίκη μάλλον, Αλεξανδρούπολη θα δούμε, ακόμα δεν είναι κάτι κλεισμένο. Θα σας πούμε.
Για να τους ακούσετε πατήστε εδώ
Ανδριάνα Μητσικάρη
Αμαλία Κουτρούμπα
Ιωάννης Μπαμπαΐτης
