Το σχολείο κάποτε τελειώνει…Συνέντευξη από το Διευθυντή μας
Η σχολική χρονιά έχει φτάσει στο τέλος της. Η τρίτη γυμνασίου αποχαιρετά για πάντα το γυμνάσιο, ενώ ο γυμνασιάρχης μας, κ. Σολτάτος Φώτιος, αποχαιρετά για πάντα τα σχολεία. Έτσι λοιπόν, είναι τιμή μας να έχουμε έστω και μια μικρή συνέντευξη όσον αφορά τα σχολικά του χρόνια, όχι μόνο ως εκπαιδευτικός αλλά και ως μαθητής.
Συνέντευξη στην Εύη Πεχλιβάνη
- Εσείς στην ηλικία μας ήσασταν καλός μαθητής;
- Σας ευχαριστώ για την ερώτηση σας. Ναι, ήμουν καλός μαθητής, αλλά πολύ ζωηρός. Θυμάμαι όλα τα μαθήματά μου και κυρίως τον Λυσία -Ύπερ αδυνάτου- και τα Μαθηματικά, τις ταυτότητες -υπό περιορισμό. Ευχάριστο μάθημα ήταν όπως πάντα η Γυμναστική.-Ποιο μάθημα σας άρεσε περισσότερο και ποιο όχι;
-Τα Μαθηματικά ήταν το αγαπημένο μου μάθημα. Όμως υπήρχαν και άλλα μαθήματα που αγαπούσα, όπως η Ιστορία και τα Νέα Ελληνικά. Δυστυχώς όμως δεν είχαμε καθηγητή για Ξένη Γλώσσα, ούτε καθηγητή των Φυσικών Επιστημών. Το μάθημα που δεν μου άρεσε ήταν τα Θρησκευτικά, καθώς ο καθηγητής μου ήταν «εκτός τόπου και χρόνου». Εφόσον ένας καθηγητής αποτελεί πρότυπο για τους μαθητές του, είναι υποχρέωση του να ακολουθεί ο ίδιος αυτά που λέει. Πρέπει να ακολουθεί ό,τι υποστηρίζει. Με λίγα λόγια δεν μπορεί να λέει κάτι και μετά αυτός να μην το ακολουθεί.- Ποια είναι η καλύτερη στιγμή σας στο σχολείο και ποια η χειρότερη;
-Η καλύτερη στιγμή μου ήταν η εκδρομή και η χειρότερη (που ήταν πολλές) όταν με πρόσβαλε ο καθηγητής μου μέσα στην τάξη (μεικτό το σχολείο).- Σε αυτό το σχολείο;
-Σε αυτό το σχολείο, υπήρχαν πολλές καλές αλλά και κακές στιγμές. Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν παρέδιδα τη Σημαία στη Σημαιοφόρο και η χειρότερη όταν απέβαλα τέσσερεις μαθητές της Α με τετραήμερη αποβολή.- Άν μπορούσατε, τί θα αλλάζατε στο σχολείο;
-Πολλά. Αρχικά, θα καταργούσα τα εφτάωρα. Νομίζω ότι είναι καλύτερο να υπάρχουν τα πεντάωρα και το απόγευμα να υπάρχει Σχολείο αλλά με μαθήματα σχετικά εύκολα, όπως η γυμναστική, η μουσική, τα εικαστικά κ.ά.. Ακόμη, θα προτιμούσα να υπάρχουν ολιγάριθμοι μαθητές στα τμήματα. Επίσης, σε κάποια μαθήματα θα έλεγα όχι. Επιπλέον, θα ήταν καλύτερο αν τυχόν υπήρχε περισσότερη συνεργασία μεταξύ μαθητών και καθηγητών ( ακόμη και για την Διεύθυνση) , εξωστρέφια στη Σχολική μονάδα, δηλαδή περισσότερες εκπαιδευτικές εκδρομές, περιπάτους κ.ά.. Τέλος θα ήταν σωστό να επιβραβεύουμε την Αριστεία, όχι μόνο αυτή των μαθητών αλλά και αυτή των καθηγητών.-Μετά απο πόσα χρόνια φεύγετε από την εκπαίδευση και πώς αισθάνεστε γι’αυτό;
-Στη Δημόσια εκπαίδευση έχω κλείσει 34 χρόνια με πολλές αναμνήσεις. Θυμάμαι όλα τα χρόνια ένα προς ένα και χαίρομαι που οι μαθητές μου με χαιρετούν όταν με συναντούν και μου λένε «Ευχαριστούμε δάσκαλε…». Δεν ξέρω αν θα στεναχωρηθώ που φεύγω αλλά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου…Σχολιάστε
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
