Με αφορμή την επίσημη είσοδο της άνοιξης  αλλά και την  Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, ανατρέχουμε σε στίχους που εξυμνούν την εποχή που κάνει τα πρώτα της δειλά βήματα, πριν το καλοκαίρι.Η παγκόσμια ημέρα ποίησης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευση ανήκει στον Έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα. Από τότε πλήθος φορέων τιμά την ποίηση και τους ποιητές με διάφορες εκδηλώσεις.

«Δεν θα βρεις ποίηση πουθενά, αν δεν κουβαλάς κάποια μαζί σου», είχε πει ο Joseph Joubert.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την άνοιξη. Όσο κι αν η φύση μεταμορφώνεται σε ένα υπέροχο, πολύχρωμο καμβά, εάν η διάθεση να αισθανθούμε την ευφορία δεν «ξυπνήσει» μέσα μας, τίποτε δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη στην καρδιά μας.

Ζωηρά χρώματα και τοπία καταπράσινα δημιουργούν έντονες εικόνες. Με τέτοια είσοδο, η άνοιξη δεν θα μπορούσε παρά να έχει υπάρξει σταθερό μοτίβο στο έργο των ποιητών, στο πέρασμα των χρόνων. Αμέτρητοι είναι οι στίχοι αφιερωμένοι σε αυτήν.

Και θα είναι εκεί για να υπενθυμίζουν όσα χάνουμε, αν κρατάμε την άνοιξη μακριά μας.

Αν και ο Γιάννης Ρίτσος παρατήρησε ότι μπροστά στις αποφάσεις των ανθρώπων “απροετοίμαστη κι η άνοιξη. Σε κάθε της βήμα κοντοστέκεται, σαστίζει και σωπαίνει”, ο Pablo Neruda επέμεινε ότι “Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να” ρθει” και ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν ξεκάθαρος: “Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις”.

Του μικρού βοριά παράγγειλα, να “ναι καλό παιδάκι

Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα και το παραθυράκι

Γιατί στο σπίτι π” αγρυπνώ, η αγάπη μου πεθαίνει

και μες τα μάτια την κοιτώ, που μόλις ανασαίνει

Γεια σας περβόλια, γεια σας ρεματιές

Γεια σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές

Γεια σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί

Γεια σας οι όρκοι οι παντοτινοί

Με πνίγει το παράπονο, γιατί στον κόσμο αυτόνα

τα καλοκαίρια τα “χασα κι έπεσα στον χειμώνα

Σαν το καράβι π” άνοιξε τ” άρμενα κι αλαργεύει

βλέπω να χάνονται οι στεριές κι ο κόσμος λιγοστεύει