Ή Μαριλένα Παπαδάκη έγραψε για την ημέρα της ποίησης το παρακάτω ποίημα και δημιούργησε το γλυπτό της σειρήνας.
Το τραγούδι της σειρήνας
Φωνή ακούγεται στο βάθος
φωνή που τραγουδά με πάθος
σπέρνοντας φως στον ουρανό
Αγγελική στο άκουσμά της
μα ταπισερή ειν΄της απάτης
αν δεν ξέρεις να την χειριστείς
Μια μελωδία είν” από λέξεις
που πονηρά σε προκαλεί να παίξεις
της σειρήνας τοτραγούδι αυτό.
Όμορφη σαν τη γαρδένια
και με μάτια βαθιά σαν τον πυθμένα
σε σαγηνεύει μ” ένα ψέμα
άτυχε ναύτη, εσύ.
Κι έπειτα στην Άβυσσο σε παίρνει
και μέσα στο νερό σε σέρνει
ώσπου κι εκείνη την πικραίνει
η πράξη της αυτή
Μέγα πένθος την έχει κυριέψει
ανήμπορη να αντιστρέψει
το κακό που είχε προκαλέσει
έναν άδοξο πνιγμό.
Και το άσμα της σε μοοιρολόι στρέφει
κι ύστερα μαζεύονται τα νέφη
και η βροχή αρχίζει να πέφτει
με καταρρακτώδη την οργή.
Ποίημα εμπνευσμένα από τα συγγράμματα του Καβάφη.
Μ. Παπαδάκη Α4
