Όλοι μαζί σαν ένας
Πάνω στα βουνά
Τρόμαζαν τη λύπη
Κ έβρισκαν κουράγιο για λευτεριά
Με μόνο όπλο την ελπίδα
Ήθελαν να σπάσουν τη μονότονη σκλαβιά
Πρωί βράδυ σαν τ΄αγρίμια
Πάλευαν για να δουν ξαστεριά
Το μαύρο πέπλο έπεφτε
Άγνωστο αν θα ξανάβλεπαν το φως ποτέ
Στ’ αυτιά τους όπλα και φωνές
Στα μάτια τους τρόμος κι ενοχές.
