Presented by Marianna Kaniri, C1
The Starry Night is an oil painting on canvas by the Dutch painter Vincent van Gogh. It depicts the view from the west window of his room just before sunrise, with the addition of a village. It has been on display in the permanent collection of the Museum of Modern Art in New York since 1941. It is considered one of Van Gogh’s finest works and is one of the most famous paintings in the history of Western culture.
The painting depicts a night scene with eleven swirls of stars and a bright yellow crescent moon. In the background are hills, in the middle of the terrain is a moonlit town with a church that has an elongated bell tower, and in the foreground is the dark green silhouette of a cypress tree. Although Starry Night was painted during the day in Van Gogh’s ground-floor studio, it would be inaccurate to say that the picture was painted from memory. The view has been identified as that from his bedroom window, looking east, a view of which Van Gogh created no fewer than twenty-one variations, including Starry Night. «Through the iron-barred window,» he wrote to his brother Theo, around May 23, 1889, «I can see a square piece of land with wheat… over which, in the morning, I see the sun rising in all its glory.»
Van Gogh depicts the view at different times of day and under various weather conditions, including sunrise and moonrise, on sunny and cloudy days, with storms and rain. The hospital staff did not allow Van Gogh to paint in his room, but he was able to make sketches in ink or charcoal on paper, eventually creating later variations on earlier versions. The iconographic element that unites all of these paintings is the diagonal line coming from the right, depicting the low hills of the Alpilles Mountains. In fifteen of the twenty-one variations, cypress trees are visible beyond the distant wall surrounding the piece of land with wheat.
Η Έναστρη Νύχτα
Παρουσιάζει η Μαριάννα Κανίρη, Γ1
Η Έναστρη Νύχτα είναι ελαιογραφία σε καμβά του Ολλανδού ζωγράφου Βίνσεντ βαν Γκογκ. Απεικονίζει τη θέα από το δυτικό παράθυρο του δωματίου του μόλις πριν την ανατολή του ηλίου, με την προσθήκη ενός χωριού. Εκτίθεται στην μόνιμη συλλογή του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης στην Νέα Υόρκη από το 1941. Θεωρείται ένα από τα καλύτερα έργα του Βαν Γκογκ και είναι ένας από τους πιο γνωστούς πίνακες στην ιστορία του Δυτικού πολιτισμού.
Ο πίνακας απεικονίζει μια νυχτερινή σκηνή με έντεκα δίνες αστεριών και ένα φωτεινό κίτρινο μισοφέγγαρο. Στο φόντο υπάρχουν λόφοι, στη μέση του εδάφους υπάρχει μια φεγγαρόλουστη πόλη με μια εκκλησία που έχει ένα επίμηκες καμπαναριό και σε πρώτο πλάνο βρίσκεται η σκούρα πράσινη σιλουέτα ενός κυπαρισσιού. Παρά το γεγονός ότι η Έναστρη Νύχτα ζωγραφίστηκε κατά τη διάρκεια της ημέρας στο ισόγειο στούντιο του Βαν Γκογκ, θα ήταν ανακριβές να ειπωθεί ότι η εικόνα ήταν ζωγραφισμένη από μνήμης. Η θέα έχει προσδιοριστεί πως είναι αυτή από το παράθυρο του υπνοδωματίου του, με κατεύθυνση προς τα ανατολικά, μια θέα που ο Βαν Γκογκ δημιούργησε όχι λιγότερες από είκοσι μία παραλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της Έναστρης νύχτας. «Μέσα από το παράθυρο με τα σιδερένια κάγκελα» γράφει στον αδελφό του Τεό, περίπου στις 23 Μαΐου του 1889, «Μπορώ να διακρίνω ένα τετράγωνο κομμάτι γης με σιτάρι… πάνω από το οποίο, το πρωί, βλέπω τον ήλιο να ανατέλλει σε όλο του το μεγαλείο.»
Ο Βαν Γκογκ απεικονίζει τη θέα σε διαφορετικές ώρες της ημέρας και κάτω από διάφορες καιρικές συνθήκες, συμπεριλαμβανομένου της ανατολής του ήλιου και του φεγγαριού, σε μέρες με ηλιοφάνεια και συννεφιά, με θύελλες και με βροχή. Το προσωπικό του νοσοκομείου δεν επέτρεπε στον Βαν Γκογκ να ζωγραφίζει στο δωμάτιό του, αλλά μπορούσε να κάνει σκίτσα με μελάνι ή κάρβουνο σε χαρτί και τελικά έφτιαχνε νεότερες παραλλαγές σε προηγούμενες εκδοχές. Το εικονογραφικό στοιχείο που ενώνει όλα αυτά τα έργα ζωγραφικής είναι η διαγώνια γραμμή που προέρχεται από τα δεξιά και απεικονίζει τους χαμηλούς λόφους των βουνών Alpilles. Σε δεκαπέντε από τις είκοσι μία παραλλαγές, είναι ορατά τα κυπαρίσσια πέρα από το μακρινό τοίχο που περιβάλλει το κομμάτι γης με σιτάρι.
