Πριν από ένα μήνα περίπου επισκεφτήκαμε με το σχολείο το οχυρό Ρούπελ και εξερευνήσαμε την περιοχή με τη συνοδεία στρατιωτών. Από αυτό το γεγονός, λοιπόν, εμπνεύστηκα για να γράψω μερικά λόγια επί του θέματος.
Αρχικά οι καθηγητές και οι καθηγήτριές μας χώρισαν σε ομάδες ανά λεωφορείο, ώστε να μην υπάρξει κάποιο πρόβλημα κατά την ξενάγηση. Εγώ ήμουν σε μία από τις τελευταίες ομάδες, ωστόσο δεν υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση. Πρώτα απ” όλα ακούσαμε λίγα λόγια για την ιστορία και τη σημασία των οχυρών κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Μετά μας έδειξαν το μνημείο με τους πεσόντες των οχυρών και κάποια πυροβόλα του αγώνα. Ακόμη, μας ξενάγησαν μέσα στο οχυρό -μέχρι ένα σημείο- για να μας δείξουν τη δομή του ,τη γραμμή άμυνας- σε περίπτωση που έμπαιναν οι εχθροί- τα κρεβάτια ,τις δεξαμενές νερού κ.λ.π. Τέλος, είδαμε το μουσείο του οχυρού όπου και καταλάβαμε τη μεγάλη διαφορά σε εξοπλισμό των δυο πλευρών , γεγονός όμως το οποίο δεν επηρέασε ψυχολογικά τους προγόνους μας που πολέμησαν.
Ας εξετάσουμε λίγο και την ιστορία των οχυρών για να κατανοήσουμε τα κατορθώματα των προγόνων μας . Πρώτα από όλα το οχυρό Ρούπελ είναι το σημαντικότερο από τα συνολικά 21 οχυρά της Γραμμής Μεταξά. Η γραμμή σχεδιάστηκε από τον ίδιο με στόχο την άμυνα της περιοχής σε περίπτωση πολέμου. Κατασκευάστηκαν μεταξύ 1936-1940 και ελάχιστα μόνο σημεία δεν ολοκληρώθηκαν. Όλη η διαδικασία είχε γίνει με άκρα μυστικότητα (οι εργάτες δεν ήταν καν από την περιοχή και ούτε οι συγγενείς τους ήξεραν σε τι ακριβώς δούλευαν). Παρότι οι στρατιώτες μας είχαν αρχικά στόχο να αποκρούσουν μια βουλγαρική επίθεση, οι Γερμανοί επιτέθηκαν τον Απρίλιο για να βοηθήσουν τους Ιταλούς συμμάχους που βρίσκονταν σε δύσκολη θέση στην Ήπειρο. Όμως οι Έλληνες κατάφεραν να αντέξουν τις επιθέσεις των Γερμανών με ελάχιστες απώλειες. Δυστυχώς, ο διοικητής του οχυρού Ρούπελ όπως και οι διοικητές άλλων οχυρών αναγκάστηκαν να τα παραδώσουν στον εχθρό λόγω των συνθηκών που προέκυψαν. Λόγω της ανδρείας τους, ωστόσο, έχουν κερδίσει τον σεβασμό τόσο των Ελλήνων όσο και των αντιπάλων τους.
Αυτή η εκδρομή θα μείνει για πάντα στο μυαλό μας και θα μας υπενθυμίζει πόσο περήφανοι πρέπει να είμαστε για την καταγωγή μας καθώς και αυτά που θα μπορούσαμε και εμείς οι ίδιοι να πετύχουμε. Η ιστορία κουράζει μερικές φορές εμάς τους μαθητές όμως η άγνοια δε δικαιολογείται.
Κιουρτσής Θεοδόσης
