(συνέχεια διηγήματος «Πάντα στο πλευρό σου»)
To τηλέφωνο του Άμεν κουδούνισε. Ο ίδιος άφησε κάτω το τετράδιό του με τις ασκήσεις μαθηματικών και άρχισε να διαβάζει το μήνυμα της Αμαλίας. Μόλις τελείωσε, κάθισε και συλλογίστηκε λίγο. Η πιο καλή του φίλη ήθελε υποστήριξη και αγάπη. Δεν έπρεπε να την ανησυχήσει και με τα δικά του προβλήματα. Τουλάχιστον όχι τώρα… Σήμερα πάλι απέτυχε στο διαγώνισμα. Κι ας διάβαζε χθες δύο ώρες. Γιατί δεν μπορεί να βελτιώσει λίγο τους βαθμούς του; Οι γονείς του δεν είναι σαν της Αμαλίας, είναι πιο ανεκτικοί και τον εμψυχώνουν συνέχεια. Όμως παρόλο που εκείνος προσπαθεί να γίνει καλύτερος, δεν μπορεί. Απλά δεν μπορεί να θυμηθεί, ότι διάβαζε την προηγούμενη μέρα. Γιατί; Είναι πάντα συγκεντρωμένος και προσέχει στο μάθημα, παρά τα σχόλια των φίλων του και την προσπάθειά τους να τον αποσπάσουν. Να, σήμερα ένας φίλος του που κάθεται στην άλλη άκρη της τάξης του πέταγε χαρτάκια συνέχεια, επειδή ήθελε να μιλήσουν. Ώρες, ώρες αναρωτιέται, δεν σκέφτονται και λίγο τους άλλους; Μόνο τον εαυτό τους; Ξαναέπιασε το κινητό του και άρχισε να γράφει:
Αγαπητή Αμαλία,
να ξέρεις ότι εγώ πάντα θα είμαι στο πλευρό σου. Προσωπικά πιστεύω, πως έχεις καταφέρει πολλά πράγματα που άλλοι μόνο να ονειρευτούν μπορούν. Δεν θέλω να προσβάλλω τους γονείς σου, αλλά να ξέρεις ότι και οι γονείς μας μπορεί να κάνουν λάθος. Το ότι είναι γονείς μας δεν σημαίνει ότι έχουν πάντα δίκιο! Σου προτείνω να ακολουθήσεις την καρδιά σου! Κάνε ότι πιστεύεις ότι θα σε κάνει χαρούμενη. Βέβαια κατά την γνώμη μου δεν θα ‘πρεπε να παρατήσεις ότι έχεις ήδη χτίσει. Θα μπορούσες κάλλιστα να ανοιχτείς περισσότερο και να προσπαθήσεις να γνωρίσεις περισσότερα άτομα. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να παρατήσεις και το σχολείο! Ελπίζω να βοήθησα και να σου έφτιαξα λίγο την διάθεση. Κοίτα να κοιμηθείς νωρίς σήμερα, αύριο έχουμε σχολείο! Καληνύχτα…
Άμεν
Ο Άμεν ξάπλωσε στο κρεβάτι του. Χαιρόταν που είχε ένα άτομο το οποίο μπορούσε να εμπιστευτεί, αλλά ταυτόχρονα στεναχωριόνταν, που και η Αμαλία περνούσε δύσκολα. Πραγματικά άξιζε καλύτερη μεταχείριση.
—–
Την επόμενη μέρα ο Άμεν γύρισε έξαλλος από το σχολείο. Παραλίγο να σπάσει το κινητό του, καθώς το πέταξε στο γραφείο του. Οι γονείς του θα στεναχωρηθούν πολύ. Γιατί έπρεπε να ακολουθήσει την παρέα του; Δεν σκέφτηκε καθόλου πριν το κάνει! Κι εκείνοι πήγαν και έσπασαν τα τζάμια στο πίσω μέρος του σχολείου. Ακόμα δεν μπορεί να πιστέψει ότι όταν ήρθε ο καθηγητής και τους είδε, αυτοί απλά τον κατηγόρησαν! Δεν ήθελε να πάει καν! Νόμιζε ότι ήταν φίλοι του! Πόσο λάθος έκανε! Δεν γινόταν άλλο, αυτήν τη φορά έπρεπε να γράψει στην Αμαλία. Αλλιώς θα ξέσπαγε αλλού και δεν το ήθελε…
Αγαπητή Αμαλία,
σήμερα συνέβη κάτι στο σχολείο… Η παρέα μου έσπασε τα πίσω τζάμια του σχολείου μου και εγώ βρισκόμουν εκεί εκείνη τη στιγμή. Με παρέσυραν να πάω μαζί τους. Ένας καθηγητής τους έπιασε στα πράσα. Δεν μπορείς να πιστέψεις τι έκαναν! Όλοι τους με κατηγόρησαν! Όλοι τους! Έτσι πήγα στο γραφείο του διευθυντή και πήρα διήμερη αποβολή, με προειδοποίηση ότι αν δεν αλλάξω συμπεριφορά θα με διώξουν απ’ το σχολείο. Οι γονείς μου θα στεναχωρηθούν πολύ… Κι εγώ που νόμιζα ότι ήταν φίλοι μου. Τελικά μόνο εσένα και τους γονείς μου μπορώ να εμπιστευτώ. Τι θα κάνω τώρα… Σε παρακαλώ δώσε μου κουράγιο να πάω να μιλήσω στους γονείς μου…
Άμεν
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
