Πειραματικά Σχόλια

Μέση Ανατολή, ένας πόλεμος που δεν έχει σταματήσει εδώ και πολλά χρόνια. Χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία, την Παλαιστίνη, την Υεμένη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν περνούν τα ευρωπαϊκά σύνορα κάθε μέρα. Σχεδόν οι μισοί από τους πρόσφυγες παγκοσμίως είναι παιδιά ηλικίας 0-10 ετών. Όχι συνηθισμένα παιδιά. Παιδιά που έχουν βιώσει τον πόλεμο, το φόβο, την εγκατάλειψη. Παιδιά που έχουν επιβιώσει από σφαίρες, βόμβες, από τον ίδιο το θάνατο. Παιδιά που έχουν διασχίσει βουνά και θάλασσες για να βρεθούν στην Ευρώπη, για να βρουν την ειρήνη.

Αυτά τα παιδιά χρειάζονται στήριξη γιατί έχουν ζήσει τραυματικές εμπειρίες: πολέμους, ένα μακρύ ταξίδι, τη ζωή σε μια ξένη χώρα χωρίς την οικογένειά τους. Συχνά δεν κοιμούνται το βράδυ, έχουν άγχος, βλέπουν εφιάλτη, δεν τρώνε. Κανένα παιδί σε αυτόν τον κόσμο δεν θα έπρεπε να στερείται τα παιδικά του χρόνια. Κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να βλέπει πολέμους, θανάτους, βία και καταστροφή. Και σε κανένα παιδί δεν αξίζει να ζει σε σκηνές σε πλατείες και χωράφια και αντί για σπίτι να έχει μια σκηνή. Κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να πεινάει, να διψά και να μην έχει φάρμακα.

Γι’ αυτό κι εμείς ας τους συμπαρασταθούμε με όποιον τρόπο μπορούμε, προσφέροντάς τους κάτι από αγάπη και αλληλεγγύη, φτιάχνοντας έτσι έναν κόσμο που θα ήταν όλος μια τεράστια αγκαλιά αγάπης. Χωρίς παιδιά που αναζητούν ελπίδα σε μια τύχη που κανείς δεν ξέρει αν θα χαμογελάσει τελικά, χωρίς ανθρώπους φοβισμένους. Χωρίς βάρκες, αλλά μόνο με καράβια που επιβάτες έχουν χαρούμενους ανθρώπους και οικογένειες, με προορισμούς ευτυχισμένους και μέρη ονειρικά.

Δημήτρης Π.