Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού. Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying) είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Ο σχολικός εκφοβισμός, προέρχεται από άλλα παιδιά, συνήθως της ίδιας ηλικίας και αποτελεί μορφή επιθετικής συμπεριφοράς, που εμφανίζεται κυρίως στη σχολική πραγματικότητα, με σοβαρές επιπτώσεις για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και του εφήβου και τη διαδικασία της μάθησης. Αναφέρεται στην εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομήλικων παιδιών, εντός και εκτός σχολείου, με στόχο την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου ή αναστάτωσης. Συχνά το «ισχυρότερο» παιδί αντλεί από την πράξη του κάποιο όφελος, όπως ευχαρίστηση, κύρος ή υλικά αποκτήματα, ενώ το «αδύναμο» παιδί δεν μπορεί να υπερασπιστεί και να προστατέψει με ριζικό τρόπο τον εαυτό του.
Η επιθετική συμπεριφορά μεταξύ μαθητών εκδηλώνεται, με μορφές ήπιας βίας (λεκτικό εκφοβισμό, πειράγματα, βρίσιμο, ειρωνική συμπεριφορά, απειλές, διάδοση φημών) και με περιστατικά ακραίας βίας (συγκρούσεις µε ρατσιστικά ή άλλα χαρακτηριστικά, χτυπήματα, σπρώξιμο, σεξουαλική παρενόχληση, χειρονομίες). Διαφορετικοί επιστημονικοί χώροι και πεδία έχουν αναγνωρίσει, αναδείξει και μελετήσει το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού και της βίας, στις πολλαπλές μορφές και διαστάσεις του. Η ενδοσχολική βία είναι ομαδικό φαινόμενο, καθώς δεν αφορά μόνο τον θύτη και το θύμα, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλαδή τους παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες. Ο σχολικός εκφοβισμός έχει αρνητικές συνέπειες στο κλίμα του σχολείου, στην κοινωνικοποίηση των παιδιών, στην επικοινωνία στην εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και στην μετέπειτα ομαλή ενσωμάτωση στην κοινωνία.
Η πρόληψη και η αντιμετώπιση της σχολικής βίας και του εκφοβισμού απαιτεί την ενημέρωση, ευαισθητοποίηση, αξιοποίηση και ανάπτυξη κοινών δράσεων από το σύνολο όλων των εμπλεκομένων, δηλαδή του σχολείου, της οικογένειας και της τοπικής κοινωνίας. Έτσι, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού πραγματοποιήθηκαν μια σειρά από δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησής στους μαθητές και στις μαθήτριες της β΄ τάξης του σχολείου μας. Οι δράσεις που επιλέχτηκαν ανήκουν στο πρόγραμμα πρόληψης σχολικού εκφοβισμού «Δεν μαλώνω, δεν μαλώνω, αγκαλιά μεγάλη απλώνω», το οποίο απευθύνεται σε μαθητές και μαθήτριες του νηπιαγωγείου και των πρώτων τάξεων του δημοτικού και έχει πάρει έγκριση από το ΙΕΠ(Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής).
Οι Δραστηριότητες που πραγματοποιήθηκαν ήταν οι ακόλουθες:
1η Δραστηριότητα
Αρχικά, διερευνήθηκαν οι προϋπάρχουσες αναπαραστάσεις των παιδιών σχετικά με το φαινόμενο, με σκοπό να προσδιοριστούν πιθανές παρανοήσεις και να σχεδιαστούν κατάλληλες πρακτικές για το μετασχηματισμό τους. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε κατάλληλο εποπτικό υλικό (βίντεο) με σκοπό τα παιδιά να ενημερωθούν για τις έννοιες του εκφοβισμού και της βίας (λεκτική, σωματική και κοινωνική απομόνωση). Επίσης, έμαθαν τι μπορούν να κάνουν αν τα ίδια ή κάποιος/α φίλο/η τους πέσουν θύμα εκφοβισμού ενώ ζητήθηκε από τα παιδιά να πουν για το αν υπάρχει στο σχολείο τους κάτι ανάλογο ή αν τους έχει συμβεί κάπου αλλού (εμπειρίες εκφοβισμού), τι ένιωσαν, πως αντέδρασαν κ.λ.π.
2η Δραστηριότητα
Στην αρχή διαβάστηκε το βιβλίο: «Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε». Τα παιδιά έκανα το περίγραμμα του χεριού τους, το ζωγράφισαν και το έκοψαν. Έπειτα, άκουσαν το τραγούδι των Locomondo «Χέρια σαν κι αυτά..» και κάθε παιδί σκέφτηκε θετικές συμπεριφορές που μπορεί να κάνει με τα χέρια. Στη συνέχεια, έγραψαν τη θετική συμπεριφορά που σκέφτηκαν στο χαρτονάκι με την παλάμη τους και το κόλλησαν σε ένα χρωματιστό χαρτόνι. Το χαρτόνι έγραφε «τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε» -«τα χέρια είναι για να…»
3η Δραστηριότητα
Τα παιδιά σε συνεργασία με τον δάσκαλο μουσικής του σχολείου μας κ. Φώτη Καραπέτσα τραγούδησαν το τραγούδι με τίτλο «Όπου υπάρχει αγάπη».
