Ρίχνω την ψήφο στην κάλπη
Χωρίς επίγνωση πλήρη του τι γράφει.
Κι ύστερα κάνω μεταβολή,
Για να σκεφτώ τα πολιτικά δίνω αναβολή…

Και στην καφετέρια και στο μπαρ,
Που αργά τη νύχτα πάω,
Ποιον πολιτικό να βρίσω κοιτάω
Που η βότκα είναι πολύ αραιωμένη!

Και λέω πως φταίει το Υπουργείο Υγείας!
Γιατί να μην υπάρχει ελευθερία οινοποιίας;
Και λέω πως φταίει και το μαγαζί
Μα όλα έχουν ταυτιστεί, μες στην παραζάλη…

Ο ΜΟΝΟΣ που ξεφεύγει είμαι εγώ!
Ούτε κατά διάνοια.
Εγώ, με αυτούς να ταυτιστώ;
Ο ΥΨΙΠΟΛΙΣ ΕΓΩ!

Με νεύρο πληρώνω το λογαριασμό.
Και σπάζω και ένα πιάτο
Ξεχνώντας πως το πρωί…
Ήμουν «πολίτης ενεργός»

Και πάντα γυρνώ στο σπίτι
Περασμένα μεσάνυχτα, φωνάζοντας:
«Αύριο πρωί δουλεύω!
Κάτι ξέρω εγώ που τους πολιτικούς δεν χωνεύω
Και ρίχνω λευκό το χαρτί στην κάλπη».

Ο ΑΠΟΛΙΣ
(Τζεφριού Τρισεύγενη)