Άγχος, τρέξιμο, προβλήματα. Τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν τη ζωή μας. Τρεις λέξεις που, όμως, σβήνουν το χαμόγελο από τα χείλη μας. Τρεις λέξεις που είναι αποτέλεσμα μιας προσπάθειας: να είμαστε χαρούμενοι. Η καθημερινότητα των νέων χαρακτηρίζεται από αυτές. Προσπαθούμε να επιτύχουμε κάτι για να είμαστε ευτυχισμένοι. Μάλλον, τελικά, κοιτάμε το δέντρο αλλά χάνουμε το δάσος.

Όμως, δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι; Νομίζω πως γίνεται αυτό. Ας ξεκινήσουμε από κάτι απλό: γιατί διαβάζουμε; Η απάντηση είναι γνωστή: για να μπούμε σε μια σχολή και να βρούμε μια δουλειά με καλή αμοιβή. Θα μας κάνει κάτι τέτοιο ευτυχισμένους; Δυστυχώς όχι.

Ας σκεφτούμε κάποιες στιγμές. Μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, μια συμβουλή. Πράγματα που προέρχονται από αυτούς που αγαπάμε. Εκείνη η χαρά, η ανακούφιση, αυτή είναι η ευτυχία. Είναι στιγμές που μας προσφέρουν πρόσωπα που σημαίνουν για μας. Είναι στιγμές που μοιραζόμαστε με δικούς μας ανθρώπους. Δεν είναι τα χρήματα, τα παπούτσια ή τα ρούχα. Αυτά κάποτε θα τελειώσουν, η ευτυχία όμως όχι. Βρίσκεται και μας περιμένει παντού. Ο Τζων Λένον στο δημοτικό έγραψε μια έκθεση με θέμα «Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις». Αυτός απάντησε «Ευτυχισμένος». Όταν του είπαν ότι δεν κατάλαβε το θέμα, αυτός τους απάντησε ότι αυτοί δεν κατάλαβαν τη ζωή. Τελικά κάπως έτσι είναι.

Εύχομαι σε όλους, όταν μεγαλώσετε, πρώτα από όλα να γίνετε ευτυχισμένοι.

 ΔΕΝΑΖΗ ΕΙΡΗΝΗ